Birkaç gündür yaşadığımız ‘tahliye’ vakasını dışardan izleyenler halimize bakıp kıs kıs gülüyordur.

AB ile müzakere yapan “demokratik” bir ülkenin yargısı ne hale gelmiş, getirilmiş!

 Yargı tartışılırken, “ama eskiden de böyle olmuştu…”  sözüyle geçmişe dönülür. Kimi haklı serzenişler dile getirilir.

 Son 10 yılda ‘12 Eylül yargılaması’ gibi devrim niteliğindeki pozitif gelişmelerin hakkını verelim. Bununla beraber öyle yanlışlar da yapıldı ki…

 Ortada bir darbe girişimi olduğu su götürmez bir gerçekti.

 Buna rağmen…

 Ergenekon, Balyoz vb davalar sırasında yapılan kimi hatalar eskilerin deyimiyle ‘esası usule boğdurdu’.

 Türkan Saylan’ın sabahın köründe evinin aranmsanıdan tutun da Nedim Şener ve Ahmet Şık’ın tutuklanmasına kadar bir dizi yanlış  davayı ‘sulandırdı’, darbe davası yargılaması akim kaldı.

 Sonuçta ne oldu?

 2010 referandumuyla oluşan yapı 7 Şubat MİT kriziyle sarsıldı, 17/25 operasyonları sonrası ise dağıldı. İktidar önceliği kendi güvenliğini korumaya verdi ve ortaya yeni bir yapı çıktı.

 Güç odakları değişti.Yargıda yeni ittifak oluştu. ‘Cemaate’ karşı olan ‘cemaat’ ile sol ve milliyetçi ittifaktan oluşan kadrolar işbaşına geldi.

 Yargının önceliği değişti. Artık ne Ergenekon ne Balyoz, varsa, yoksa “paralel yapı…”

 İktidar partisinin bir ‘projesi’ var ve o uygulanıyor. Meclis’te yasalar buna göre çıkıyor. Kadrolar ona göre dizayn ediliyor. Mahkemeler ona göre kuruluyor.

 Bütün bunlar daha demokrat bir Türkiye için mi?

 Keşke öyle olsa!

 Çıkarılan yasalardan rahatsız olan çok sayıda AK Partili biliyorum. Hatta yasa yapım çalışması içinde görev almış isimler var bunlar arasında.

 “Bu hukuki değil”, “Devir değişirse bize karşı kullanılır” diye itiraz edecek gibi olan bir milletvekilinin aldığı cevap herşeyi açıklıyor: “Biz savaş halindeyiz, sen hukuktan bahsediyorsun. Ne hukuku?”

Bu kime karşı neyin savaşı sorusunun cevabını yazmaya gerek var mı?

 Böyle bir yasa yapma motivasyonu, hukuk anlayışı bizi nereye götürür?

 Halbuki hukukun değişmez kuralları vardır…

 Hukuk sisteminde suç işleyen cezasını çeker. Devletin görevi  günahlarla, kimliklerle, aidiyetlerle uğraşmak değildir. Suçun şahsiliği ilkesi vardır.

 ‘Savaş Hukuku’ mantığı ile kendi şablonunuza uymayan insanların hedef olduğu bir ülkede yargıya güven kalır mı?

 Adalet Bakanlığı duvarına kazınan şiir

Adalet Bakanlığı protokol kapısından girdiğiniz zaman sol duvara kazınmış bir dörtlük vardır. Sanırım Sadullah Ergin’in bakanlığı döneminde işlenmişti duvara. Merhum Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu’na ait olan şiirin dörtlüğünde bakın ne yazıyor:

Ekmek, su, aş bulmak gecikebilir.

Temele taş bulmak gecikebilir.

Devlete baş bulmak gecikebilir.

Adalet gecikmez tez verilmeli.

27 Nisan kumpas mıydı?

 Ertuğrul Günay “Eğer yakın tarihimizde bir kumpas olmuşsa sanıyorum 27 Nisan muhtırası bir kumpastı. Şüpheli sıfatıyla sayın Yaşar Büyükanıt’ın bile ifadesi alınmadı. Danışıklı dövüş olup olmadığı konusunda  benim de sorgulama hakkım var” dedi dün basın toplantısında.

 “Kumpas” görüşüne katılmıyorum ama Günay’ın eleştirileri sonuna kadar haklı. Bugün AK Parti’den ayrılmış olan sosyal demokrat çizgideki  Ertuğrul Günay, Erdal Kalkan, Haluk Özdalga gibi isimler sırf o ‘e-muhtıra’ya tepki olarak AK Parti’ye katılmışlardı.

 Geldiğimiz noktaya bakar mısınız? İnternet andıcı olayının ardından İlker Başbuğ, “silahlı terör örgütü üyeliği” suçlamasıyla 26 ay hapis cezası yattı. Hükümeti açık hedef alan ‘e-muhtıra’yı kendisinin kaleme aldığını söyleyen Yaşar Büyükanıt Paşa ise ifadeye bile çağrılmadı.

 Ertuğrul Günay ve arkadaşları “Ne kadar da safmışız, aldatılmışız!” dese haksızlar mı?