Defalarca yazmaya çalıştım.

Çıktığım tüm ekranlarda söylemeye çalıştım.

Tekrar etmek istiyorum.

Bir devleti ayakta tutan yegâne değer adalettir.

Güven içinde yaşamamızın, geleceğe umutla bakmamızın, sakin olmamızın, huzurlu olmamızın anahtarı devlet mekanizmasının adalet ile olan ilişkisinde gizlidir.

Eğer ki bir insanın ölümüne yol açan mühimmat devlete zimmetliyse onun katili devlettir.

Devlet, işlediği her cinayette çöker, iflas eder. Meşruluğunu yitirir. Onu tekrar meşru hâle getirecek olan, öldürdüğü insanın ailesine sunacağı adalettir.

Eğer ki bir toplumda adalet olmazsa kimlikler katilleşir.

Berkin Elvan’ı devlet öldürdü.

Çocuğu öldüren fişek devletin envanterine kayıtlıydı. Fişeği atan polis devletten maaş alan bir memurdu.

Aynı eylemlerde öldürülen, kendi siyasi fikrine yakın olan kayıplarımıza şehit derken bu çocuğu terörist ilan edip annesini yuhalatan kişi devletin tepesindeki adamdı.

Adalet gelmedi…

Adaleti getirmekle mükellef olanlar tam tersine kitleleri katil ilan etti. Başörtülü kadın avcısı, cami talancısı, terörist ilan etti.

Şimdi Berkin için üzülen milyonlara “katili tarif et, robot resmini çizeceğim” dediğinde algılarındaki fotoğraf kime benziyor?

Aynı soruyu Gezi eylemlerinde öldürülen diğer gençlerin ailelerine sorduğumuzda…

Roboski ailelerine sorduğumuzda…

Madımak’ta canları yakılanların ailelerine sorduğumuzda…

Cumartesi Anneleri’ne sorduğumuzda…

Hrant’ın yakınlarına sorduğumuzda…

Bu toplum, sokaklarda, katillerine benzettiği insanlarla, kurumlarla, sembollerle iç içe yaşıyor.

Bu devlet, artık vatandaşına adalet değil, hazırladığı güvenlik paketleriyle yeni cinayetler vadediyor.

Güvenlik diye tanımladıkları kavram artık çocuklarımızın, yakınlarımızın güvenliği değil bizler için.

Ateş edenlerin, katilleri gizleyenlerin, vur emrini verenlerin güvenliği için yasa çıkarıyorlar.

Öldürdük ve gerekirse yine öldüreceğiz diyorlar.

Ve bunu bu toplumun yarısından fazlasına söylüyorlar.

Çocuk ölülerini yarıştırıyorlar.

Tüm cinayetler için adalet getireceklerine tüm cinayetlerin zanlısı olarak vatandaşlarını işaret ediyorlar.

Böyle bir ülkede huzur içinde nasıl yaşayacağız?

Bu bataklık ortamı, tüm karanlık odaklar için fırsat değil midir?

Bir yerde bomba patlasa şüpheli diye sayacağımız sağdan sola beş tane örgüt, dört tane ülke varsa bunun sorumlusu memleketi “yönetilemez” hâle getirenler değil midir?

Savcı için de, 20’li yaşların başındaki iki genç için de üzgünüm ben.

Fakat bu gidişatın durdurulması için bulabildikleri en iyi yöntem olarak polisin mermiyi silahın ağzına vermesini önerenlere ise çok kızgınım.

Adaleti siyasete meze yapanları affetmiyorum.

İsimlerini biriktirdiğimiz ölülerimizin arkasından küfreden siyasetçilere lanet ediyorum.

Yapacakları iş zor değildi.

Adalete teslim olacaklardı.

Adaleti teslim almaya çalışmayacaklardı…

GEZİ-YORUM

Bu aralar sıkça yurtdışı davetlere icabet ediyorum. Arada sırada yazı günlerimi atlamam, TV programlarını ihmal etmem bundandır, dedikodu yapanlara söylemiş olayım.

Amsterdam’da katıldığım HTIB etkinliğinden biraz bahsetmiştim. Ardından Kıbrıs’ta Kıbrıs Türk Gazeteciler Birliği’nin davetlisi oldum. Dünya tatlısı arkadaşlar edindim. Çalışanlarına ait tek otel olan Domme Hotel’de evimde gibi hissettim. Kıbrıslıların sorunlarını daha yakından öğrenme fırsatı buldum.

Sonrasında Beşiktaş Belediye Başkanı Murat Hazinedar’ın davetlisi olarak Floransa’ya geçtim. Floransa Belediyesi ile ortak gerçekleştirilen etkinliği takip ettim. Hakkâri turundan sonra Murat Hazinedar’ın yakında yine kendinden çok bahsettirecek cesur projeleri hakkında tüyolar aldım.

Mayıs başına kadar yine yolcudur Abbas hâllerim olacak. Ufkumu açan bu ziyaretlerde emeği geçen herkese teşekkür ederim.

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat