Neyi tartışıyoruz ki bu kadar?

Siyaset, hayatlarımızın içine niçin bu kadar girdi?

Muhafazakârlarla sekülerlerin ortak bir yaşam için bulabilecekleri bir orta yol yok mu gerçekten?

Kürtlerin haklarının hâlâ gasp ediliyor olması Türkler için elzem midir?

Alevilerin inancından elimizi çekersek Sünniler bundan zarar mı görecekler?

Bu devletin kadın cinayetlerini, tecavüzleri, tacizleri engelleyebilecek hiçbir yolu yordamı kalmadı mı?

Bu kadar işçinin katledilmesine mani olamıyor muyuz?

Bizler aslında bunu mu tartışıyoruz?

Hayır…

Bütün bunlar tali tartışmalardır.

Bizler artık kurumsallaşan ve bu hâliyle tabana yayılan bir kötülüğü tartışıyoruz aslında.

İnsani reflekslerimizi, fikrimizi, vicdanımızı, duygumuzu esir etmiş, tepeden inme, meşruluğunu devletten alan bir kötülük ile karşı karşıyayız.

“Bizim mahalleye zeval gelmesin” diye diye kırılan kalemlerini, yamulan sözlerini normalleştirebilmek için daha da alçalanlarla doldu bu memleket.

Kötü olana kötü diyebilmenin özgürlüğünden feragat etmiş yancıların rezilliğini izliyoruz.

Özgecan vahşice katledilince “namus timsali” memleketteki “kasabanın sırrı”nı ifşa etmeye başlayan kadınların beyanlarını okumaya başladık.

TC tarihinin kadın vücudundan ve seksten en çok bahseden iktidarı olan bu adamların, mağdurların beyanlarından zarar görmemesi için davrananlara bir bakınız.

Tecavüzcü katillerin hafifletici sebeplerini meydanlarda “ahlak dersi” olarak anlatan siyasilerin zavallılığını yüzlerine vuran kadınları yeniden susturmaya çalışanları görünüz.

Daha Özgecan’ın katledildiği gün, kadınların ne yaparlarsa öldürülmeyi, tecavüze uğramayı haketmiş olacaklarının listelerini yayınlayan, başka ülkelerdeki istatistiklere sığınan, kadınları yaşamdan izole kılmaya çalışan pisliklerin bu kadar pervasız olabilmelerinin bir tek sebebi var.

Kötülük artık meşrudur…

Seçim meydanlarında çocuk ölülerini yarıştırdılar.

Bazı çocukların öldürülmeyi niçin hakettiklerini anlatıp durdular.

Gözleri, elleri hep kadınların bedenlerinin üstünde oldu.

Polisleri kadınları taciz etti, yerlerde sürükledi, kafalarına cop vurdu.

Bombalanan, kurşunlanan insanların aslında bu iktidarı yıpratmak için öldüklerini söylediler.

Yas tutulan şehirlere gidip işçileri tekmelediler, yumrukladılar.

İnsanların felaketlerine üzülmediler, bu felaketlerin kendilerine verebileceği zararın peşine düştüler.

Bu toplumun biraraya gelerek “ulan bu kötüdür be” diyebileceği bir tane olay sayamaz hâle geldik.

Dilleri nobran, uygulamaları vahşi, yöntemleri gaddar olanların en çok şikâyet eden kesim hâline geldiği bir hayal dünyasına mahkûm edildik.

Her acımızı yeni hoyratlıklarının motivasyonu olarak gördüler.

Kötülük sokaklarda meşrudur artık.

Kötülük, iktidarda kalmak için bir yöntemdir artık.

Kötülük, mükâfatlandırılan bir meziyettir artık.

En pervasız olanları, acı sahiplerinin canını en çok yakanları, manşetlerinden en çok nefret kusanları yanı başlarında demirbaş yaptılar.

En kötü olanlar en çok ekmeği yiyenler oldu.

Kendi vatandaşlarına savaş ilan ettiler.

İnsanların birbirlerine karşı düşmanlık hissetmesini sağladılar.

Bu topluma çok büyük bir kötülük yaptılar.

Çünkü çok kötüler…

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat

*