Kemal Gökhan Gürses dediydi bir sohbette, geçen: “İnsan bir kere oraya gitmesin; hastalanıyor. Hep aklının bir köşesinde tutuyor orada dinlediklerini. Hatırladıkça yüzün kızarıyor. Çaresiz kaldıkça öfke basıyor. Fakat en sonunda utanç duygusu doluyor içine. Sebebini tam anlayamadığın bir utanç ile başını öne eğiyorsun. Ayıp ki ne ayıp, yuh olsun, yazıklar olsun…”

1. Hafta’da çok kalabalık olmuşuz; bravo hepimize…

Medya, her zamanki suskunluğunu azıcık bozuvermiş, bu iyi bir gelişmeymiş…

Ankara’da birkaç bürokrat, görüşürüz belki falan demişler; umutlansak mı?

Arkadaşlar…

İnsanlar çocuklarının, kardeşlerinin, eşlerinin, dostlarının öldürüldüğünü biliyorlar artık.

O kadar çok zaman geçmiş ki üzerinden, evlatlarının kaybı karşısında annelerin asla tükenmeyecek olan “bir gün kapıyı çalıp içeri girecek” umudunu bile tüketmiş bu devlet.

Yakınlarının, ölmeden önce hangi işkenceleri gördüğünü, son sözünün ne olduğunu, bedeninin nereye atıldığını düşünerek geçirdikleri uykusuz gecelerin faili olan devletten bir tek şey ister olmuşlar.

Bu insanların çocuklarının kemiklerini verin!

Onara bir mezar yapmak istiyoruz.

Mezarların başına birer taş koyup isimlerini yazacağız.

O mezarları ziyaret edip dua edeceğiz…

Bu insanların katillerinin aramızda yaşadığı bilgisine mahkûm etmeyin insanları.

Katili özgür bırakmayın.

Bulun ve konuşturun.

Bize anlatsın, kim emir verdi, cinayet için devletin hangi binaları kullanıldı, cinayet mühimmatı hangi kuruma zimmetliydi, bu mekanizma nasıl çalıştı?

Ağzınızdan düşürmediğiniz ve seçim meydanlarında lanetlediğiniz “Eski Devlet”in devrimcilere ve Kürtlere işlediği suçları gündeminize alın.

Yıllardır coplanarak, gazlanarak polis otobüslerinde darp ettiğiniz Cumartesi Anneleri’ne “Yeni Türkiye” dediğiniz düzende bir cevap verin.

Katillerden yana mısınız?

Maktullerden yana mısınız?

Usulüne göre bir cenaze için sokakları mesken tutmuş insanların yüzüne bakın ve lafı uzatmayın.

Cevap verin…

Bakın, bugün bir basın toplantısı düzenliyorlarmış.

Zamanaşımı olacak diyorlar. Katiller bulunsa bile yargılanamayacak diyorlar. Yaşadıkları büyük acılara rağmen direnmek istiyorlar.

Size söylüyorlar.

Ve de bize söylüyorlar…

“Basın” toplantısı düzenliyorlar.

Erdoğan’ın evinin kapısında dağıttığı çikolataları “hayır işidir” diye manşetlere çeken iktidar basınına diyorlar.

Asit kuyularında eritilen bedenleri ihmal edip Afrika’da açtıkları su kuyularını manşetlere çeken Cemaat basınına diyorlar.

Polisin son dönemlerdeki gösterilerde Türklere Kürtlerden daha çok vurduğunu manşetten veren utanmaz Sözcü Gazetesi’ne söylüyorlar.

Hâlâ “Türkiye Türklerindir” diye çıkan Hürriyet Gazetesi’ne söylüyorlar.

Taraf’a, Milliyet’e, Posta’ya…

CNNTÜRK’e, Habertürk’e, TRT’ye…

Hepsini boş ver de ey Cumhurbaşkanı, bak asıl sana diyorlar…

CEZASIZLIĞA SON! ADALET İSTİYORUZ!

“Uluslararası hukuka göre devletler, uluslararası hukuka aykırı suçları soruşturmak, failleri yargılamak ve suçlu bulundukları takdirde usulüne uygun bir biçimde cezalandırmakla yükümlüdür.

Türkiye’de güvenlik güçleri, işledikleri insan hakları ihlalleri nedeniyle hesap sorulamaz yargılanamaz, cezalandırılamaz konumdadır. Bu durum ihlallerin, sistematik olarak tekrarlanmasına neden olmaktadır.

Cezasızlığı besleyen zamanaşımı uygulaması nedeniyle insanlık suçlarında evrensel hukuka aykırı bir biçimde kovuşturmaya yer olmadığı kararları verilmektedir.

Acilen bir düzenleme yapılmazsa, binlerce dosya gibi zorla kaybetme dosyaları da zamanaşımı gerekçesiyle yakın zamanda kapanacak ve bu suçların failleri, hesap vermekten kurtulmuş olacaklar.

Türkiye’nin insanlık suçluları için bir cennet, bu suçun mağdurları için cehenneme dönüşmesine izin vermeyelim!

Adalete ulaşmamızın öndeki en büyük engel olan cezasızlık geleneğini aşmak için yürüteceğimiz kampanyayı duyurmak, taleplerimizi ve çözüm önerilerimizi kamuoyu ile paylaşmak için yapacağımız basın toplantımıza katılımınızı dileriz.”

Cumartesi Anneleri- İnsan Hakları Derneği.

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat