Artık hangi örneği verebileceğimizi şaşırmış durumdayız. Her gün çok sayıda işçi basit tedbirler alınmadığından, üç kuruş kazanabilmek için çalıştığı vahşi koşullarda hayatını kaybediyor.

Dilimize pelesenk olmuş bir cümle var: “İşçi ölümlerinde dünyada birinci Avrupa’da üçüncü sıradayız.”

Peki, ne yapacağız?

Bu cinayetleri durdurmak için kim ne yapacak?

Mesela sivil toplum örgütleri yıllardır raporlar yayınlıyor, kazaları öngörerek açıklamalarda bulunuyor, işyerleri veya kaza mahallerinde eylemler düzenliyor.

İktidar ve ona yakın medyanın bu uyarıları ve eylemleri yapanlar için tek bir yorumu var: “Onlar oranın işçileri değil, provokasyon için bölgeye intikal etmiş vatan hainleri.”

Asansör düşmüş, göz göre göre 10 insan öldürülmüş, kaza sonrası işçiler ellerinde bir pankart ile isyan ediyorlar. Pankartta “Dünyayı biz inşa ediyoruz, altında biz kalıyoruz” yazıyor.

Aynı kesimlerin tek bir cevabı var: “O işçiler bu cümleyi kurabilecek kadar eğitimli değiller, kesin birileri hazırlayıp ellerine tutuşturdu.”

Toplumun çıkardığı her sesi, her itirazı “Yeni Türkiye düşmanı hırlamalar” olarak tarif eden bir paranoyaklık ile karşı karşıyayız.

Hatta bazı kazaların ve felaketlerin iktidarı zor duruma düşürmek için muhalifler tarafından tezgâhlandığını dahi söyleyebilecek duruma geldiler.

Sendikaların, sol partilerin, insan hakları örgütlerinin, özgür basının ne işe yaradığını, hangi konular ile ilgilendiğini hatırlatmak, karşı tarafın duyabileceği bir bilgi olmaktan çıkmış hâlde.

Boşa uğraşmayalım.

Fakat son vahim kazadan sonra iki önemli demeç daha var ki belki bizlerin söylediklerinden daha fazla ilgi çekebilir.

Kimler söylüyor bu sözleri?

Sorumlular...

Gereken tedbirleri alması gerekenler...

Bunları yıllardır söylemeye çalışanları yerlerde tekmeleyenlerin, gaz sıkanların, cop vuranların amirleri...

Bir an için söyleyene değil söylediğine bakalım:

“Neden oluyor bu işler? Çok açık ve net bunu görüyoruz. Üretim zorlaması var. Bunun yanında maliyet zorlaması var. Siz işi daha ucuza yaptırmak için taşeronluk sistemini acımasız bir şekilde kullanarak, insanları, çalışanları adeta köleleştirerek bir uygulama içerisine girerseniz, burada maliyetin getirdiği baskılardan dolayı, çok kazanma hırsıyla bütünleşen bu anlayış, ister istemez güvenliği ikinci derecede bırakmaktadır.”

(Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Faruk Çelik)

“Şu anda kentlerdeki imar yoğunluğunun nedeni imar yönetmeliği. Ama biz bunun yönetmeliğini yaptık ve ben altında kaldım. Dünyayı kafama yıktılar ve ertelediler. Bunu çalışmadan kazanan lobiler yaptı. Sadece dua ve iyi niyetin ötesinde teknoloji ve tekniğe de kazaların durdurulması için ihtiyaç var. Sinek gibi insan ölüyor, buna can mı dayanır? Ben işten anlarım, siyasi dalavereden anlamam.”

(Eski Çevre ve Şehircilik Bakanı Erdoğan Bayraktar)

Durum aynen bakanların dediği gibi sanırım.

Öyle ise tekrar soruyorum; peki bu ölümlere mani olma kabiliyeti olan kim?

“Sinek” gibi, “köle” gibi öldürülen gencecik insanların vebali kimin boynunda?

Hesabını kim verecek?

Yeni ölümleri durdurabilmek için çaba gösterenler nereye başvurmalı?

“Emekçinin hakkını teri kurumadan veriniz” öğretisinden beslenip dünyanın en çok işçi öldüren iktidarı hâline dönüşen, hakkını, canını, emeğini korumak isteyenleri polise dövdüren bir anlayışın itirafları ile yetinmemizi mi bekliyorlar?

Bakanların söylemlerinin altına imza atıyorum.

Cinayetlerin gizli tanığı ve itirafçıları olarak hayırlı bir işe yol açtılar.

Bu meselenin takipçisi olmaya ve sorumluların hesap vermesini talep etmeye devam edeceğiz elbette. Ama vicdanen rahatlamaları için elimizden bir şey gelmez.

Allah affetsin...

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat