Sizlere bazı hatırlatmalarda bulunmak istiyorum. Hrant Dink’in katledilişinin üzerinden sekiz yıla yakın bir zaman geçti. 

Cinayet aşamasına gelene kadar bu devletin tüm kurumlarıyla işin içinde olduğuna dair şüphe duyan yok artık. Üstelik devlet sadece kurumları ile değil ideolojisi ve ruhu ile de beyaz bereyi kafasından hiç çıkarmadı. Bunların detaylarını anlatacak pek gücüm kalmadı artık. Her şey gözümüzün önünde gerçekleşti zaten.

Cinayetten sonra ise davayı takip edenlerin “bizlerle dalga geçiyorlar” serzenişlerine sıkça şahit olmuşsunuzdur.

Örneğin “Devlet” konu hakkında ilk demecini cinayetten üç gün sonra, AGOS’un kapısında verdi:

“Dink cinayetinin herhangi bir siyasi boyutu ve örgüt bağlantısı yok, milliyetçi duygularla işlenmiş bir cinayettir.” (Celalettin Cerrah- Dönemin İstanbul Emniyet Müdürü)

Bir süre sonra Ogün Samast Samsun’da yakalanmış ve kolluk kuvvetleriyle hatıra fotoğrafı çektirmişti.

Bu durum medyaya yansıyınca Bülent Arınç: “Samsun otogarındaki o fotoğraf dahi bir terör örgütünün varlığının ispatıdır” deyivermişti.

Mahkeme salonlarında kamu görevlilerinin soruşturulmaması için elinden geleni yapan ve davayı üç Trabzonlu gencin etrafında hapseden “yüce adalet” ise nasıl olduysa karar duruşmasında net konuşmuştu: “Olay bir üniversite öğrencisinin veya okul önlerinde simit satan bir gencin düzenleyemeyeceği kadar derin ve komplikedir. Vurucu hücre ve Trabzon’daki ana hücre arasındaki bağlantılar araştırılmalıdır.” (Rüstem Eryılmaz- İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesi Heyeti Başkanı)

Sabiha Gökçen haberinden sonra tarihinde ilk defa bir gazeteciye muhtıra veren ve Hrant Dink’in şeytanlaştırılarak öldürülmesinde payı bulunan Genelkurmay’ın “Ergenekon terör örgütü yöneticiliği” suçundan hapis yatan başkanı İlker Başbuğ ise konu hakkında sözünü esirgemeden konuştu: “Tarihler yalan söylemez. Tarihleri karşınıza koyun, vakaları daha iyi anlıyorsunuz. Olayların içindeyken fark edemiyorsunuz. Dokuz Kasım 2005’te Şemdinli konusu var, Ergenekon’un ön prototipi. 2006 yılına geliyoruz, Cumhuriyet Gazetesi’ne el bombası. 3 sefer peş peşe. Niye bu önlenemedi? 17 Mayıs’a geliyoruz, Danıştay cinayeti. Danıştay’ın hemen sonra Atabeyler. Suikast kime, Başbakan’a. 2007 önemli sene; Hrant Dink konusu. Ben aynı kanaati taşıyorum, cinayetteki perde arkasının açıklığa kavuşturulması ihtiyaç.”

Son olarak da cinayetin aydınlatılması için namus sözü verdikten hemen sonra dosyada adı geçen tüm kamu görevlilerini terfi ettiren, bazılarını bakan, vali, ombudsman, emniyet müdürü yapan Başbakan Erdoğan, paralel yapının polislerinin cinayetteki rolüne dair “ufkumuzu aydınlatan” bir demeç verdi: “Olayı Dink davasına indirgemek küçültmek olur. Hrant Dink davası bence kişiselleştirilmiş davadır. Dink’in yazılarını, onun düşünce dünyasını kabullenmemek gibi bir nedenle yapılmıştır. Paralel yapı meselesinde ise devleti ele geçirme, ulusal güvenliği tehdit gibi büyük bir amaç var. Dink’in bu amacı gerçekleştirmelerini kolaylaştıracak devlette bir konumu yoktu ki.”

Aralarda bu köşeye sığmayacak onlarca farklı gelişme ve bir o kadar da demeç vardır elbet.

Fakat işin özü şu ki cinayetin failleri devletin arka bahçesinde saklanmaya devam ederken Başbakan sekiz yıl sonra Celalettin Cerrah’ın ilk demecine sahip çıkar hâle geldi.

Memlekette neredeyse “terör örgütü üyesi” olarak suçlanmayan polis, asker, hâkim, savcı, gazeteci, siyasetçi kalmamışken bir tek Dink cinayetinde örgüt yok öyle mi?

İktidara parmak sallayan herhangi bir devlet görevlisinin Silivri’yi boyladığı bu dönemde bir tek Dink cinayeti münferit öyle mi?

Elimizde benim boyum kadar dosya, belge, delil bulunduğu hâlde, Başbakanlık Teftiş Kurulu raporu, Devlet Denetleme Kurulu raporu, AİHM kararı ortada dururken birkaç gencin milliyetçi hislerine kurban gittik öyle mi?

Ne diyeyim!

Siz katilleri saklamayı iyi bilirsiniz...

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat