Yarın seçim var.

Tüm yaşadıklarımızın hesabını kitabını yapıp sandıklara gidecek ve vatandaşlık görevimizi yerine getireceğiz. Toplumun bu kadar kutuplaştığı bir iklimde geleceğimizi emanet edeceğimiz siyasi yapıları oylayacağız.

Gelecek...

Her şeyi bir kenara bırakarak kendimize soracağımız ilk soru bu olmalı sanırım.

Ben nasıl bir gelecek hayali kuruyorum?

Kimliğimin küfre dönüştürüldüğü, varlığımın ‘bir renk’ diye aşağılandığı, yaşamımın her gün tehdit altında tutulduğu ata toprağımda, yurdumda verdiğim mücadelenin bir tek motivasyonu var.

O da taşıdığım umuttur.

Bu devletin 100 yıldır işlediği bütün cinayetler ile yüzleşilmesini istiyorum.

Bu topraklarda yok edilen, katledilen halkların hatırasının yüceltilmesini, iade-i itibar sağlanmasını istiyorum.

Tek tip kimlik politikalarıyla sıkıştırmış, nefes aldırmayan, huzurumuza kastetmiş ideolojilerden çocuklarımın geleceğini korumak istiyorum.

Bana ne olduğumu sürekli tarif eden, adıma, bayramıma, ibadethaneme, kültürüme, dilime şerh koyan zorbaların yenilmesini istiyorum.

Hepimizi Türk yapmaya çalışan ulusalcılarla ve hepimizi Sünni yapmaya çalışan muhafazakârlarla aynı sandıktan el ele çıkmak istemiyorum.

Barış istiyorum.

Barış için hak dağıtanların değil hakkını arayanların elinin güçlenmesi gerektiğine inanıyorum.

Belediyecilikte en dev projenin “mahallenizde nasıl yaşamak istersiniz” diye soran bir anlayışta saklı olduğunu düşünüyorum.

Devlet kurumu dediğiniz yapıların benim taşıdığım tüm kimliklere hizmet etmek için var olan araçlar olmasını istiyorum.

LGBT bireylerin toplumun her alanında var olmasını istiyorum.

Engellilerin yaşamlarının kolaylaşmasını istiyorum.

Kadınların bırak yönetime dâhil olmasını, yönetimi devralmasını istiyorum.

Tüm dillerin, tüm dinlerin, tüm yönelimlerin hizmetinde olan değil, bu kimliklerin yönetimde olduğu bir belediyecilik arzu ediyorum.

Fakat bu seçim kritik diyorlar.

Bu seçimde AKP kazanırsa baskı artacak diyorlar.

Her yerde AKP’ye alternatif ikinci güçlü adaya oy vermeliyiz diyorlar.

Anlıyorum, veriniz oylarınızı.

Fakat mücadelesini verdiğim değerlerin ülkemde hâkim olması için taşıdığım umut ile uğraşmayınız.

Hayatının her gününü “kritik süreç” olarak yaşayan kimliklere başöğretmen edasıyla ders vermeye çalışmayınız.

Bu ülkenin ırkçılığa, milliyetçiliğe, darbelere, muhafazakârlığa direnen insanları her seçim döneminde dükkânı kapatıp ara dönemlerde siyaset yapacak değiller.

Her yerde ikinci adaya değil tarif ettiğim değerlerin güçlenmesine çalışacağım.

Sandıklar açıldığında sadece AKP’nin kaybetmesini değil geleceğe dair umutlarımın çoğaldığını görmek istiyorum.

Sokaklar bizim olsun istiyorum.

Çocuklarımıza dokunmasınlar istiyorum.

Devletten hallice değil halkın içinden yöneticilerin kazanmasını istiyorum.

Kızdığım zaman kapısını çalıp hesap sorabileceğim belediye başkanlarının o makamlarda oturmasını istiyorum.

Neymiş?

Kazanmaları zormuş.

Kitle bu fikirlere henüz hazır değilmiş.

Konjonktür başkaymış.

Peki, böylesi bir iklime ulaşamadığımız sürece nasıl kazanmış olabiliriz?

Kendimizi, kentimizi, çevremizi nasıl güvende hissedebiliriz?

İnsanca yaşayabilmek için her gün mücadele etmeye alışık benim bünyem.

Sizlere de öneririm, hayat daha anlamlı oluyor böylece.

Hem ne demiştik polis deli gibi gaz sıkarken?

Bu daha başlangıç, mücadeleye devam.

Oyum HDP’ye...

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat