Meseleyi doğru tartışmıyoruz.

Tacize uğradığını iddia eden kadının vücudundaki çizik miktarını sayarak, onunla duygusal bir söyleşi yapan Balçiçek’in ikna olmuşluk hâlinden yola çıkarak, meselede kullanılan şiddetin dozunu ölçmeye çalışarak bu konuyu ele almak sakıncalıdır diye düşünüyorum.

Günde dört beş kadının ve LGBT bireyin öldürüldüğü, kadınların yüksek bir oranda evlerinde şiddet ve işkenceye maruz kaldığı, insanların kendi bedenlerine ipotek koyan bir iklimin hâkim olduğu bir ülkede yaşıyoruz neticede.

Diyelim ki Kabataş’taki olay aynen iddia edildiği gibi gerçekleşti.

Buradan hangi sonuca varırız?

Bu toplumda hiçbir kesimin onaylamayacağı, lanetleyeceği hatta Gezi’deki eylemcilerden herhangi biri olaya denk gelse o saldırganların ağzını burnunu kıracağı, bir grup manyağın alçakça saldırısı olarak kayda geçeriz.

Peki, Başbakan bu meseleyi nasıl kullandı?

80 ilde 3.800.000 insanın sokağa çıktığı bu eylemlere negatif bir karakteristik özellik yüklemek için nasıl argümanlar geliştirdi?

Geziciler camileri talan eden, yolda gördüğü Müslümanlara saldıran, çadırlarda seks yapıp alkol kullanan, gayrı İslami, gayrı ahlaki, vatan haini, dış mihrak, din, Allah düşmanı çapulcu kemirgenlerdi.

Sorun burada başlıyor.

Eylemlerin ve taleplerin haklılığını ve meşruluğunu, kullanılan polis şiddetindeki vahameti, devletin eylemlerde öldürdüğü pırıl pırıl gençleri, kör edilenleri, gaz yüzünden ölüm riski atlatan onlarca bebeği, yaşlıyı, polis arabalarında kadınların bluzunun içine ellerini sokan polisleri, saçlarından sürüklenen, otoparklarda dövülen kadınların hâlini konuşmamıza mani olmak için kullanılan seviyesiz bir algı yönetme stratejisine itirazımız var.

Bu ülkenin gençlerini bu üslupla şeytanlaştıranlar büyük bir yalanın ve haksızlığın ortağıdırlar ve onları affetmek pek mümkün değil.

Hükümet fermanlarının gerekçeli kararlarını yazmak ile meşhur bazı gazetecilerin devlet şiddetini konuşmamanın bir bahanesi olarak sarıldıkları bu olayda, ortaya çıkan görüntülerden daha fazlasının olmasını, kadının gerçekten daha fazla darp ve taciz edilmiş olmasını umacak kadar patetik ve zavallı çırpınışlarını da koyduk cebimize.

Kabataş meselesinde (iki çizik veya 22 çizik farketmez) bir taciz mevcut ise bu başlı başına bir “kadına şiddet” meselesidir.

Yukarıda anlatmaya çalıştığım memleket tablosu karşısında tüm gezi eylemleri süresince polisin tecavüz tehdidiyle, hakaretle, gazla, silahla, eliyle, copuyla uyguladığı taciz de hesabı iktidardan sorulacak sistematik bir uygulama şeklini almıştır.

Başbakan son konuşmasında “Kadına şiddet konusu gündeme gelince bunlar aslan kesilir aslan. Ama sözkonusu bir başörtülüyse bunların pusulası böyle şaşar” diyebilecek kadar terbiye sınırlarını zorlamaya, her birimize kabul edilemez hakaretler etmeye devam ededursun.

Fakat çok kısa zaman önce, 18 yaşını geçmiş yetişkin kadınların öğrenci evlerinde seks yaptıklarını o kadınların memleketteki babalarına, amcalarına, dayılarına ihbar ederken cinayetlere davetiye çıkardığı “başı açık bacılarımıza” gösterdiği kin ve öfkeyi kıyaslamak durumunda kalırsak bu hikâyedeki “kötü adam” bizler değiliz.

“Elinde bira şişesiyle başörtülü kızlarımıza saldıranlarla, o malum paralel yapı birlikte hareket ediyor. Dün biliyorsunuz birileri en zor zamanlarda başörtüsüne ‘teferruattır’ diyordu. Bugün de işte o başörtüsü düşmanlarının değirmenine su taşıyorlar. Bu milletin hangi milli değeri varsa ona düşmanlık sergiliyor, hangi manevi değeri varsa istismar etme mücadelesi veriyorlar. Her ne yaparsa yapsınlar bu figüranlara ve arkalarındaki karanlık odaklara geçit vermeyeceğiz” cümlesindeki kafa karışıklığı ve siyasi analizdeki tahayyül sınırlarını zorlayan yaratıcılık için ise söylenecek çok fazla söz bulamıyorum gerçekten.

Sadece şu kadarını diyeyim ki başbakansın diye bu toplumun sana yakın olmayan kesimlerine böylesine hakaret, küfür ve yalan ile yükleniyorsan hâlâ, Gezi ile ilgili pek bir şey anlamamışsın demektir.

iletisim@haykobagdat.com

Twitter:@haykobagdat