Bizlere ısrarla bir risk anlatılmaya çalışılıyor.

Memleket üzerinde kirli ve karanlık bir oyun oynandığı, birtakım güçlerin hepimizi bu oyuna çekmeye çalıştığı ve bazılarımızın bu büyük fotoğrafı göremediği falan filan.

Bence doğruluk payı olabilir. Yanı başımızda Suriye, Irak, İran olan, yeni konjonktürde dış politikada iyi veya kötü daha fazla davranmaya başlamış, barış sürecini başlatmış bir ülkeye “operasyon” düşünenler olmasını iddia etmek, çok da komploculuk sayılmaz sanki.

Bu operasyonun uygulayıcılarını tarif eden hükümet, faiz lobisi, Divan Oteli, Reuters, BBC gibi merkezleri işaret ederek bu kötü günlerde yüzümüzde donuk bir gülümsemeye yol açmış olsa da anlamaya çalışalım.

Ne istiyorlar bizden?

Hangi yöntemlerle felaketimizi hazırlıyorlar?

Etnik ve inanç farklılıklarımızı mı keskinleştirecekler?

Dindar-laik kutuplaşmasını mı sağlayacaklar?

İktidarı ve Başbakan’ı otoriter ve despotik göstermeyi mi sağlayacaklar?

Uluslararası alanda itibarımızla mı oynayacaklar?

Barış sürecini mi bozacaklar?

Soruları ve kuşkuları çoğaltmak mümkün, uzatmayayım.

E peki mübarek, bu operasyonu boşa çıkarmak için ne yapalım elbirliğiyle?

Tüm muhafazakâr kesime, Gezi’ye inananları 28 Şubatçı, darbeci ve bu komplonun işbirlikçisi göstererek iyi mi ettiniz?

Öyle miydi gerçekten?

Mahkeme kararına rağmen “Kışlayı da yaparım, camiyi de yaparım, AKM’yi de yıkarım” demenin faydalı olduğunu mu düşündünüz kurtuluşumuza?

Sokak ortasında tüm dünya medyasının arşivlerine yıllarca yetecek zulüm ve vahşet görüntüleri armağan ederek mi kurtardık itibarımızı?

Beş genci yasal mühimmat ile, resmî sopalar ile öldürenlerin “yazdığı destan”dan çok mu gurur duydunuz?

Katillerin hesap verme ihtimaline dair azalan umutlarımızı, Mücella Yapıcı’nın evinde silah arayarak mı giderdiniz?

Kim bu operasyonun paydaşı?

Tüm toplumun kendince haklı sebeplerle safları sıklaştırdığı bu iklimde en çok kimlerin hayatı tehlikede?

Bahsettiğiniz şer odakları, operasyonun keskinleşmesi için bugün bir Alevi, Ermeni, devrimci, Kürt toplumsal figürü gözüne kestirmez mi?

Devlet şiddetinden vakit kalırsa, onların eylemlerine karşı da dikkatli olmalıyız öyleyse.

Artık hepimiz hedefte değil miyiz?

Birbirimize güvenimizi aldınız elimizden.

Bazılarımız sadece Ethem’i vuranları, diğerleri de başörtülü kadına saldıranları görüyor artık karşısında.

Hükümet bu krize, toplumun yüzde 50’si olan “Bunlar”a sadece polisiye tedbir alarak mı çözüm bulacak?

İbretiâlem için tutuklamalar, hepimizin kulağına fısıldanan hakkımızda hazırlanmış dosyalar, ölüm döşeğinde iyi haberini beklediğimiz çoluk çocuk, cenazelerde, cenaze yakınlarına atılan gaz bombaları.., bulabildiğiniz en iyi yöntem mi gerçekten?

Gerçekten kimler belirliyor bu politikayı?

Başbakan’ın “Erdoğansız AKP” operasyonuna gerçekten inandığını biliyoruz; anladık.

Can havli ile davrandığını, duymadığını, görmediğini, onu itidale davet eden yakınlarına artık şüphe ile baktığını da duyduk; biliyoruz.

Peki, nedir bundan sonraki aşama?

Başbakan kimler ile konuşarak normalleşecek?

Photoshop’ta yapsam ancak bu kadar olur hissi veren Yiğit Bulut’un başdanışmanlığa atanması size de iyi geldi mi gerçekten?

Başbakan’ın “Erdoğan benim Atamdır” diyen birinin düzeyini yanı başına alması, artık ciddiye alınacak kimseyle konuşmak istemediği anlamına geliyor sanırım.

Bu bir operasyon ise, başarıya ulaşmıştır; geçmiş olsun.

Kimse kimseye güvenmiyor.

Yeni ve büyük acılara sahibiz artık ve bu acıları yaşatanlar hoyratça “olur öyle” diye sahip çıkıyor zulme.

Bu bir operasyon olabilir elbet.

Ve hükümet ancak bu kadar yardımcı olabilirdi bu operasyonun başarısına, aferin...

*

NOT: Haftada bir perşembe yazacağım demiştim. Haftada iki yapalım dedik. Salı ve cumartesi günleri sizlerle olacağım. Önümüzdeki cumartesiden devam.

haykobagdat@yahoo.com