“AMA NASIL OLUYOR SEN YÜREĞİMİELLER ELLEMEZ -

SEVİŞMEK BİR KERE DAHA YÜRÜRLÜĞE GİRİYOR“(1)

Birinci Bab:

   Sevdanın hükmübir sonbahar günüyürürlüğe giriyor. Masadaki işgörüşmesinin kimyasıyeni bir oluşuma dölleniyor. Olmakta olanın kendisi var, adıhenüz konmamış. Kimse farkında değil.

   Kokoreççiler, çay bardağıölçeğiyle günebakan satan kadınlar. Okuldan kırmışliseli haytalar. Güneşakşamüstükızıllığıyla Üsküdar üstüne çöktüğünde,karşısahilde ayakta içilen bir fincan kahve, bir fincan kahve değildi.

   Ertesi gün sebepsiz bir sevinçle geçti. Gökyüzügüneşli ve masmavi olduğu için değil. Yahut çiçeklenmişbadem dallarına uyandığın için de değil. Gündüz, nasıl desem “tüy gibi hafifti diyemem / tüyün de ağırlığıvar”(2) gibi bir gündüzdü.

   Akşamüzeri. Telefondaki ‘Merhaba!’içimdeki ışığıçırılçıplak soyuyor. Küflükilitlerle kapalıbütün kapılarım tekmelenerek açılıyor. Ağzımda içdünyamdaki şiddetin lezzeti. Kendisinin de şaştığıhız ve ustalıkla harcıâlem şeyler söyleyip her şeyi anlatan Esop’abakakalıyorum.

   Ertesi gün zaman durdu. Kendim için bile henüz sır olan şeyi, karşılaştığım, konuştuğum herkesin anlamasından korkuyorum.

   Parkamıçıkarmadan yuvarlak masanda çiziktirdiğim kâğıtta“Bu kağıtçiçeklere layık, üzerine yazılacak şiire layık bir kağıt olarak düşünülmüştü”Yazıyor. Harfler ecişbücüş.Sonra bir dörtlük:

“Yeşil pencerenden bir gül at bana,/ Işıklarla dolsun kalbimin içi./ Geldim işte mevsim gibi kapına / Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.”(3)

   Sana çok çiçek getiren olmuşta böylesini hiçalmamışsın. Özenle hazırladığın masada yemeklerin manasıkayboluyor. Dün gece yarılarına kadar süren, ikimizin de bitmesini istemediğimiz gevezeliğimiz,taşgibi bir suskunluk olup aramıza oturuyor.Kanepeye dün gece serdiğin sabun kokan çarşaflarıdüşünmeye çalışıyorum,beceremiyorum.

   Ey Paris kaldırımlarının yosması! İhtirasın ve hüznün eskimeyen sesi Piaf. Yıllar sonra beni böyle aniden…Her taraf kır çiçeklerine kesmiş.Bütün insanlar güzel.Trafik polisi,sevgili dostum, işin ne kadar zor.

   Sana söylemek için aklıma saçma sapan sözler geliyor. Nasıl desem? Sete müzik koyma teklifin, imdadımıza yetişiyor. Arkan bana dönük çömelmişCDleri karıştırıyorsun. Fark etmez, diyorum. Nasıl desem? Ayağa kalktığımda sende kalkıp yüzünübana dönüyorsun. Yakalandım.Ne diyecektim? Şey, dans edelim mi? Boynuma sarılıyorsun.   Piaf, yaprak gibi titriyorsa, bacaklarının bağıçözülüp boynuna atılmışsa,ağzını,memelerini,çıplaklığını,çiçeğinin ıslaklığınıanlamadan,saçlarının dibinde tomurcuklanmışteri anlamadan,bedenini kokusunu anlamadan,yıldırım çarpmışgibi,sersemleyerek sevişmişseniz,merhaba aşk! Hoşgeldin.

İkinci Bap

   Kemik rengine kesmişbir acı; ucuz Türk filmlerindeki gibi haftalara,aylara,yıllara sığmayacak sayılıgünlere meydan okuyor.Mütereddit bir kadın ve feleği şaşmışbir serseri.

ÜçüncüBap

   Sesini bekliyorum.

   Benim için yeniden yaratılmanın, çoğalmanın adısın.Paylaşmanın da ol.

   Anlamak ve içe sindirmek aynınehrin iki ayrıkolu. Sesin sulara karışıyor.Ama,hangi sulara karışıyor?

Çözümsüzlüğün eli, ayağı,gövdesi ,başıvar da,yüzüyok ;zamanın memelerini emiyor,bunu anla.

   Bir ayağımısevginin gümrah toprağına basmışım. Diğeri boşlukta, belirsizliklere sallanıyor. İçimizde ve arkamızda burukluklar bırakmadan yürümeliyiz.Bana yakışıyorsun, bunu gör.

Sükûneti hep yabancısözlüklerde okudum ben. Kavgalar,arkadaşölümleri,acılar,aşklarla büyüdüm.

Sesini,sevgiye yaraşan ancak o olduğu için bekliyorum.

Elimi sımsıkıtut ve bu yorulmaz ihtirasın kadınıol.

   Büyük aşklar hep büyük bedelleri çağırır.

----------------------------------

Kasım 1992 Beşiktaş

1.Cemal Süreya, Üvercinka

2.Nazım Hikmet, Saman Sarısı

3. Ahmet Muhip Dranas, Seranad

Uçurum Baladı’ndan alındı