VLADİMİR Putin nihayet Suriye’ye de girdi ya, belli ki etekleri sevinçten zil çalıyor.

Nitekim yirmi dört saat yayın yapan Rossia 24 kanalı Cumartesi akşamından beri meteoroloji bültenlerinde bu ülkedeki hava durumunu da ayrıntılı biçimde vermeye başladı.

Bukle saçlı bir hatun ekrana çıkıyor ve bölge haritası önünde şehirleri işaretleyerek Şam’da hava sıcak, Tartus’ta deniz ılık, Hums’ta yağmur yok falan diye bir bir saydırıyor.

Zahir, mevsim icabı daha şimdiden güz serinliği yaşayan Rus ahalinin de içi ısınıyordur.

Ve tabii metaforik bir benzetme olarak çift taraflı ısınıyordur…

***

BİRİNCİSİ, aynı ahali egzotik diyarlar tahayyül ederek eli kulağındaki kışla birlikte gelecek step ayazlarına karşı ruhen güneş stokluyordur. Eh, gelecek yaz Latakiye plajlarına…

İkincisi ise, ta Çarlardan beri ve rejimi ne olursa olsun bütün Rusyalar tarihini belirlemiş olan “sıcak denizlere inmek” hedefinin fiilen gerçekleşmesinden şömine hazzı alıyorlardır.

Sayfiye datçasında veya oligark villasında ocağa odun atacaksınız… Sonra da gel keyfim gel, “işte vasiyetini yerine getirdik” diye Büyük Petro’nun şerefine votka tokuşturacaksınız.

Sanki ellili yıllardaki son kolonyalist devletlerden biri kısa dalga radyo yayınıyla Afrika çölünde veya Maçin cangılında yaşayan misyonerlerine oralardaki tropikal tahminini bildiriyor.

Tamam da gospodin, Ukrayna, Gürcistan, Çeçenistan, vs. meteoroloji istasyonlarına bülten empoze ettiğin yetmedi de, şimdi bir de Doğu Akdeniz’e mi hava durumu dayatıyorsun?

***

SOĞUK şaka bir yana, zaten baştan beri çok çetrefil bir boyut arz eden Suriye meselesi artık Rusya’nın da fiilen müdahil konuma geçmesiyle birlikte tamamen arapsaçına dönüştü.

Bir kere yukarıda belirttiğim gibi, o Rusya tabii ki IŞİD’le mücadele için oraya gitmedi.

Gerçi Kafkas kökenli “cihatçıların” geriye dönüş ihtimalinden dolayı böyle bir argüman kısmen haklı sayılabilir. Fakat müdahale ertesinde aynı “cihatçıların” “Moskof kâfire” (!) karşı daha da fazla bileneceği kesin olduğuna göre bu mazeret aslında karın doyurmuyor.

Putin’in amaçladığı esas stratejik hedef, yine yukarıda değindiğim gibi, geleneksel “sıcak denizlere inmek” politikasına tekrardan dönmek ve SSCB’nin çöküşünden beri bölgeden çekilmek zorunda kalmış Kremlin’e Doğu Akdeniz “güneşi altında” yer açmaktır.

Sonuca ulaşmak için de, ister “navigasyon hatası”ndan (!) kaynaklansın, ister kasti olsun, TC hava sahasının ihlâli dâhil, bundan böyle dişlerini göstermekten çekinmeyecektir.

***

ESAD’a ek olarak İran, Çin ve kısmen de Irak şu an Moskova’nın yanında yer alıyor.

Barzani ve PKK–PYD’yi içermek kaydıyla da Kürtler ve Mısır henüz ortada gözüküyor.

Buna karşılık ABD ve hemen bütün NATO ülkeleri; artı, Suudi Arabistan ve Katar zıt kutupta saf tutuyorlar. Tabii Türkiye’yi de aynı cepheye dâhil etmek gerekiyor.

Ancak bu cephede de mutlak bir ittifaktan söz etmek ihtiyatsızlık olur.

Temkinli Obama yönetiminin Suriye’deki Suudi maceraperestlikten, hattâ IŞİD’den ziyade Kürtleri hedef alan Ankara’nın “niyet farklılığı”ndan rahatsız olması zaten bir yana…

Artı, bir süredir “Ost-politik” (Doğu politikası) meyletmekte olduğu izlenimini veren Merkel Almanya’sının da illâ “anti Rus” bir kampa balıklama atlayacağı söylenemez.

Üstelik yukarıdaki saflaşma bir tarafta Şii- Alevi- Ortodoks; diğer tarafta ise Sünni- Protestan- Katolik gibi, inanç eksenli garip bir tablonun da ortaya çıkmasına zemin yaratıyor.

Başka bir deyişle, Putin’in müdahalesi zaten kartları karmakarışık Suriye meselesinde o kartların bu defa da küresel masada yeniden karılmak ve tekrar dağıtılmak sonucunu getiriyor.

Dağılımın nasıl gerçekleşeceğini ve partiyi kimin kazanacağını öngörmek kâhinlik olur.

Fakat Rus televizyonunun Suriye’deki meteorolojik durumu bildirmesini bütün geri planıyla anlamamak da o Rusyalar’ın ebedi ve ezeli yayılma politikasını hafife almak olur.

hadiuluengin@taraf.com.tr