DOĞRU! “Düşmanımın düşmanı dostumdur” düsturu etik bir ilke değildir.

Bu yaklaşım ahlaki değerlerden ve en azından asgari ölçüde taviz vermeyi gerektirir.

Ancak şu da kesin: Hem uluslararası arenada, hem de devlet ilişkilerinde yukarıdaki “etik” ve “ahlak” kavramları geri planda kalıyor. Hattâ çoğu defa esamileri bile okunmuyor.

Öyle ya… Gece zampara koynunda yatıp ertesi sabah kız oğlan kız kalkacak çılgın bakire daha anasının karnından doğmadı!

***

MALÛM, 15. yüzyıl Machiavelli’sinin Prens’te kitabî olarak teorize ettiği, 19. asır Bismarck’ının darealpolitik tanımıyla pratiğe uyguladığı bu “düşmanımım düşmanı dostumdur” yaklaşımı milletler camiasında hüküm süren “gerçekçilik ruhu”nu belirliyor.

Kızıl Stalin’in Batı’ya karşı haki Hitler’le gerdeğe girmesinden başlayın… Oradan da liberal Churchill’in aynı Hitler’e karşı komünist Tito’yu silahlandırmasına uzanın…

Artı, Sovyet işgali ertesinde ABD’nin Afganî cihatçıları donatmış olduğu hatırlayın…

Görülüyor ki sadece çok yakın modern tarih bile “düşmanımın düşmanı dostumdur” realpolitiğininfiilen hayata geçirildiği sayısız örnekle doludur.

Ve işte bugün Suriye’de yaşanmakta olan gelişmeler de aynı çerçeve içinde yer alıyor.

***

ŞÖYLE ki, Batı’nın Tel Abyad’da IŞİD’le mücadele eden PYD’yi desteklemiş olması hiçbir şekilde o Batı’nın Suriye’de de bir Kürt devleti kurdurtmak istediği anlamına gelmiyor!

Hele hele, aynı Batı’nın daha uzun vadeli hesaplar yaparak ve Türkiye’yi bölmek azmiyle hareket ederek bir “Büyük Kürdistan” tasarladığı anlamına asla ve asla gelmiyor!

Bizim kendi Kürt paranoyamızdan kaynaklanan ve zaten artık aynı kaba def-i hacet eyleyen yandaş- ulusalcı koalisyonu tarafından uydurulan bu yeni komplo teorisi yine muazzam bir hezeyana tekabül ediyor ve yine dehşet bir korkaklığın arazını dışa vuruyor.

***

OYSA mesele aslında son derece basit! Öküz altında buzağı falan yok! Malak hiç yok!

Yazının başından beri vurguladığım “düşmanımın düşmanı dostumdur” yaklaşımı bugün bölgede farklı ve alışılmadık bir ittifaka yol açıyor. Ne fazlası, ne eksiği var! O kadar!

Çünkü ABD ve Batı esas ve acil tehlikeyi IŞİD’le özdeşleştiriyorlar.

Dolayısıyla da, şimdilik diğer düşman Esad hariç, kim ki kelle kesici İslamcı meczuplara karşı direnmektedir, o kurum, o örgüt veya o şahıs aynı ABD ve aynı Batı açısından konjonktürel olarak “dost” addedilecektir. Tabiatıyla yardım da alacaktır.

Nitekim burada, yeminli Bolşevik düşmanı olmasına rağmen Naziler SSCB’ye saldırı başlattığında yukarıdaki Churchill’in Avam Kamarası’nda ifade ettiği şu sözü hatırlatacağım.

“Hitler cehennemi de işgal etmeye kalkışırsa ve elimden hiç bir şey gelmiyorsa, en azından zebanilerinin kulağına Stalin’i kollayın diye fısıldarım.”

Eh, şükür ki bugün müttefiklerin elinden başka bir şey geliyor ve Winston Churchill’in fısıltısı IŞİD’in beynine bomba vınıltısı olarak iniyor.

Neresi kötü, anlayan beri gelsin!

***

ANCAAK, şayet realpolitik bir mantıkçılığı dahi çöpe atıp “düşmanımın düşmanı da düşmanımdır” diye tutturursanız; artı, kendi Kürt paranoyanızdan ve PYD korkunuzdan dolayı sözkonusu IŞİD’i düşmanlıktan “dostluğa” (!) terfi ettirirseniz, eh tabii o zaman kötü!

Ve işte o zaman “Batı Türkiye’yi bölmek ve Kürdistan’ı kurmak istiyor” diye yine tekrar tekrar komplo teorisi uydurursunuz ve yine ebediyen diken üstünde oturursunuz.

Üstelik iffetinizi korumak için zamparayla yatağa girmediğinizi iddia edersiniz ama olayların kaçınılmaz seyri sonucunda, çaresiz, Galata umumhanesinde vesikalı olursunuz.

hadiuluengin@taraf.com.tr