YARIN oyumu tabii ki HDP’ye vereceğim!

Başka bir şey aklımın kenarından ve köşesinden dahi geçmedi. Zaten de geçemezdi!

Nitekim pusulayı bu parti için mühürleyeceğimi ta dört ay öncesinden, 7 Şubat 2015 tarihli yazımda açıklamıştım.

Kaldı ki bir önceki seçimde de aynı şeyi yapmıştım. Onu da buradan duyurdum.

Dolayısıyla benim tercihim tıpkı Murat Belge’nin de kendisi için belirttiği gibi, HDP’nin barajı aşıp aşmaması kaygısından öte bir boyut taşıyor.

Yani ahlaki ve siyasi gerekçelerimden ötürü dobra dobra bir desteğe tekabül ediyor.

***

BU gerekçelere zaten kaç defa değindiğim için şimdi bir defa daha tekrarlamıyorum.

Ama doğru, ilk yazıda da kaydettiğim gibi HDP’nin bağımsız adaylar yerine oylamaya parti olarak katılması büyük riziko içerdiğinden, böyle bir strateji konusunda hâlâ kaygılıyım.

Yüzde onu asla çantada keklik addetmiyorum ki, kesin cevabını yarın gece alacağız…

***

ÖTE yandan bu cevabın olumlu çıkması, yani HDP’nin Meclis’e girebilmesi hakikaten sonsuz önem taşıyor. Hayat memat meselesi dersek fazla abartmış olmayız.

Çünkü bütün aritmetik hesaplar ortada…

Sözkonusu siyasi kurum TBMM’de temsil hakkını kazandığı takdirde AKP belki tekrar iktidar olsa bile Türkiye’nin başkanlık sistemine geçmesi; başka bir deyişle Recep Tayyip Erdoğan için biçilmiş otokratik- yarı-otokratik mekanizmanın geçerlilik kazanması yüzde doksan dokuz virgül doksan dokuz ihtimalle suya düşmüş olacak.

Mucize bekleyemediğimize göre HDP dışındaki hiçbir parti bunu mümkün kılamıyor.

Dolayısıyla da Kürt hassasiyetli yapının Parlamento’daki varlığı liberal demokrasi açısından asgari bir emniyet supabı, bir hayat sigortası, bir yangın alarmı niteliğini taşıyacak.

***

NİTEKİM zaten işte bu yüzdendir ki, tabii yine başta Erdoğan olmak üzere bilumum iktidar sözcüleri seçim kampanyasının başından beri esas hedefe HDP’yi koydular.

Sanki doğru ve cesur bir adımla açılım sürecini başlatan taraf yukarıdaki ikili değildi…

Ama buna rağmen tekrar en şoven retoriğe döndüler. Sözkonusu partiye karşı yoğun ve demagojik bir karalama kampanyası yürütüyorlar. En ilkel milliyetçiliği gıdıklıyorlar.

Fakat bitmedi!

***

BİTMEDİ, çünkü neo-faşist ve neo-Nazi Ulusalcılar; yani Celal Başlangıç’ın harika deyimle “Ulusol” da AKP’nin yan tetikçisi sıfatıyla o HDP’yi yine en baş hedefe oturtuyor.

Velev ki bu avene lâf olsun kabilinden ve arada bir o AKP’ye de yüklensin…

İktidar partisi ve lideri ne bunu zerre kadar umursuyor, ne de bir nebze dert ediniyor.

Zira aynı Ulusalcılar HDP düşmanlığına ek olarak bir de CHP’yi bölmek, yani ana muhalefet kurumundan oy tırtıklamak misyonunu yerine getiriyorlar.

Dolayısıyla Ak Saray kiracısı ve AKP bir taşla iki kuş vurmanın sevinciyle sözkonusu “Ulusol”un sırtını sıvazlıyor ki, aslına bakarsanız da “öteki”ne düşmanlık ideolojisi itibariyle maddenin tabiatına son derece uygun olan bu doğal ittifak artık göz çıkartıyor.

***

İMDİİ, sanırım ki yukarıda özetlediğim argümanlar yarın kendi açımdan ahlâken ve siyaseten; rasyonel demokrat açısından ise realpolitik ve pragmatik gerekçelerle niçin HDP’ye oy vereceğimi ve verilmesi gerektiği açıklamaya yetiyor.

Umalım ki yine yarın aynı tercihi yapacak olanlar sayesinde o HDP yüzde onluk seçim barajını, dolayısıyla da Türkiye rejimin otoriterlik tasallutu barajını aşar…

hadiuluengin@taraf.com.tr