TAŞ çatlasa Taksim’e bir kurşun atımlık mesafede oturuyoruz.

Kurşun derken de uzun menzilli bir keklikçi tüfeğinin 7,62 mermisini kastetmiyorum.

Olsa olsa çakaralmaz bir piştovun daha namluda ömrü tükenen domdomu olur.

Dolayısıyla bu coğrafi yakınlık bizi ister istemez muharebe sahasına dâhil ediyor.

Geçtim siren seslerini, Meydan’da kuş uçsa kanadı evde yankılanıyor.

Yani, hemen her gün gaz bombaları ve köşe kapmaca oyunları; artı, civar parktaki forumun şiarları ve bazı komşuların tencere tava patırtıları falan, metazori “gazi” (!) sayılırız.

Zaten ikamet ettiğimiz zemin katın dış duvarına da “sokaktayız” diye yazmışlar.

Eyvah, demek gelecek toplantıda yönetici bunun silinmesi için de para isteyecek.

***

ÖTE yandan, tam bitişikteki apartmanın da duvarına başka bir slogan yazmışlar:

Daha büyük harflerle “Dünya Bizimdir” diyor.

Ancak çok garip, şiar Fransızca olarak ve “la vie est à nous” imlâsıyla spreylenmiş.

Sanki İstanbul’un göbeğinde değil de Paris’in Quartier Latin semtindeyiz.

İngilizce rock şiarlardan birisi olsa, anlayacağım. Hamburger gibi çabucak yutulur.

Lâkin Voltaire dilini şimdilerde kaç kişi biliyor ki?

Üstelik aslında ilk kez 1936 Fransa’sında ve sol iktidarın bahşettiği yıllık tatil hakkını kutlamak için icat edilmiş olan bu slogan bayağı bir derinlik yansıtıyor. Literatürde yeri var!

Peki de kim yazdı?

***

ACABA Bedri Rahmi’nin “Herifçioğlı Sen Mişel’de koyvermiş sakalı/ Neylesin bizim köyü, Mahmut Makalı” diye iğnelediği o Frankofil züppelerimizden biri mi?

Olur a! 2013’ün Gezi Direnişçilerini 1968’in Sorbonne asilerine benzetip “Dünya Bizimdir”i duvaraKızıl Dany lisanıyla nakşetmiş bir “herifçioğlu”muz pekâlâ da çıkabilir!

Ancak ikinci ilginç nokta şu ki, Fransevî dilde “biz” anlamına gelen “nous” zamirinin ilk “n” harfi daha sonra ve başka renk bir spreyle “v” olarak değiştirilmiş.

Bu durumda “vous” Türkçedeki “siz” oluyor ve şiar da “Dünya Sizindir”e dönüşüyor.

Buyurun bakalım!

***

ÖYLE, çünkü demek sırf slogan yazan değil, bunu okuduktan sonra beğenmeyip düzelten Frankofon küstahlar da şu İstanbul sokaklarında cirit atıyor.

İmdat! İşte kozmopolitizmin, dejeneransın, kendine yabancılaşmanın daniskası!

Ve şüphe yok, ister “Sen Mişel’de sakal koyvermiş herifçioğullarımız”dan olsunlar, ister bizzat ecnebilerden oluşsunlar, bunlar her hâlükârda Beşinci Kol faaliyeti yürütüyorlar.

Ellerinde boya kovası, fırçası, spreyi falan, bu “ajanlar” (!), bu “casuslar” (!), bu “provokatörler” (!) dehşet bir fütursuzlukla hem duvarları kirleterek “milli servetimize” (!) zarar veriyorlar; hem Fransızca slogan yazarak yine “milli” (!) değerlerimizi tırpanlıyorlar; hem de tabii Gezi direnişçilerini “şer odakları” hesabına yönlendiriyorlar.

Failleri derhal buluna ve eğer yabancı uyrukluysalar, yallah kapı dışarı edile!

Yok eğer yerli züppelerdenseler de, sakalları hemen yoluna ve “bizim köy”e yollana!

***

ŞAKA tabii! Çünkü İstanbul sokaklarına yabancı dillerden yazılmış sloganlar aslında Türkiye’nin ne denli evrenselleştiğini ortaya koyuyor. Ötekiyle bütünleşmeyi ispatlıyor.

Gezi direnişini gaspetmeye çalışan ulusalcı ve komplo teorileriyle öküz altında buzağı keşfeden iktidarcı kesim yukarıdaki gelişmeden hiç hoşlanmasa dahi, “dünya bizimdir” şiarının duvara Fransızca zikredilmesi özünde yeni bir dünyanın müjdesini ihtiva ediyor.

Evet, dünya sizindir, çünkü dünya bütün lisanlarıyla bizimdir!

hadiuluengin@taraf.com.tr