YARIN Nevruz... Kürt meselesinin çözümü açısından çok çok önemli bir Nevruz...

Kutlu olsun! Kutlu olsun diyorum ama önce şunu anlatmam gerekiyor.

***

AİLE arasında rahmetli yengemin “Acem” olduğu rivayet edilirdi.

Mahremiyetine düşkün familyalar böyle şeyleri açığa vurmaz, tabii fiskosla söylenirdi.

Dolayısıyla, hâlâ tam emin değilim ama herhalde Şii kökenli bir Azeri’ydi.

Nevruz sözünü de o vesileyle duymuştum. “Sizin bayram geldi” diye lâtife yapılırdı.

Fakat yine de ne yakın, ne uzak çevremde güneş dönencesinin kutlandığını gördüm.

***

BUNA karşılık sıradan bir İstanbullunun Hıdrellez kültürüyle büyüdüm.

Gerçi artık Küçuksu mesiresine gidilmiyordu. Hayatını Hicrî takvime göre düzenleyen anneannem yine de 6 mayısta bol marullu ve bol dereotlu kuzu kapama pişirtirdi. Sonra da bizi çağırırdı.

Taze et kokusundan nefret ettiğin için zoraki lokmalar kursağımdan geçmek bilmezdi.

Her hâlükârda, tekrarlıyorum, Nevruz’u bir bahar töresi olarak hiç yaşamadım.

***

ZERDÜŞTÎ kökenli bayramın özelliğini farketmem ta otuzlu yaşlarıma doğrudur.

Anlamını ancak Kürt meselesinin ayyuka çıkmasıyla birlikte kavramaya başladım.

Yani Nevruz’un o Kürtler nezdinde nasıl bir kimlik bilinci yansımasına dönüşmüş veya dönüştürülmüş olduğunu herkes gibi ben de yine ancak son otuz yılda öğrendim.

Ve tam burada resmî ideoloji “siyasi reküperasyon” denen türden bir manevra yaptı

Gayet usta davrandı ve 21 Mart’ın yeni yeni tanışılan Türkî cumhuriyetlerde de kutlanıyor olmasından yola çıkarak bahar dönencesinin ritüel niteliğini kendisi de sahiplendi.

Artı, tezini daha da sağlam kılmak için birden Anadolu geleneklerini “keşfediverdi”.

Şu işe bakın, Müslüman, Sünni ve Türk kimliğine rağmen Nevruz’u hiç bilmeyen ben ve benim gibiler aniden “yabancı” (!) konumuna düştük. Olsun, hiç umurumda değil!

***

DEĞİL ve tam tersine, belki de ilk defa yukarıdaki resmî ideolojiyi can-ı gönülden tebrik etmek gerektiğini düşünüyorum.

Çünkü madem Kürtler Nevruz’u en büyük bayram olarak kutluyorlar, o hâlde istediği kadar oportünist davranmış olsun, devlet töreyi genelleştirmek iradesiyle aynı Kürt kimliğini üstü kapalı biçimde kabullenmiş oldu. İlk tavizi verdi. Çelişkileri yumuşatmak istedi.

Dolayısıyla, çözüm ufukta gözüktüğüne göre şimdi çok daha da ileri gitmek gerekiyor.

***

ŞÖYLE ki, sözkonusu çözüm mutlaka eşit bir yurttaşlık sözleşmesini, yani yeni bir anayasayı zorunlu kıldığına göre Nevruz o yeni anayasada resmî bayrama dönüşsün!

Yani okullar, daireler, bankalar falan kapalı olsun. Artı, Diyarbakır’dan Edirne’ye rical “günün mana ve ehemmiyetine” (!) dair nutuklar atsın. Görkemli şölenler düzenlensin.

Ritüelin esas itibariyle Kürt ananesi yansıttığını vurgulamak da asla ihmal edilmesin.

***

EH, zaten epey bir bölümü gayet sudan gerekçelere uzanan ibadullah bayramımız var.

Bunlara bir de Nevruz’un eklenmesinde hiçbir mani yoktur ve olamaz.

Aksine, böylesine bir atılım Kürtlerin ve Türklerin ortak ve demokratik cumhuriyeti çok daha sağlam temeller üzerinde pekiştirmesi açısından beton işlevi görür ve görecektir

Üstelik yarınki 2013 Nevruz’u muhtemelen tarihî bir dönemece tekabül edeceğinden, sonraki yıllarda o“günün mana ve ehemmiyeti” gerçekten sembolizmle donanmış olacaktır.

Dolayısıyla, velev ki ben ve bizler Zerduştî töreyi ancak neden sonra öğrenmiş olalım, Nevruz 2014’ten itibaren resmî tatile dönüşsün ve ortak ulusumuz ortak bayramını kutlasın!

hadiuluengin@taraf.com.tr