MEALEN aktaracağım. Murat Belge Taraf’taki ilk makalesinde şöyle demişti:

“Zaman değişti. Ayrı dalga boyundaki insanlar şimdi aynı organda yazabiliyor.

Fakat ‘demode’(!) denilecek olsa bile ben eski geleneğin insanıyım.

Yani esas çizgisiyle ‘fikirdaş’ olduğum bir gazeteyi tercih ettiğim için buradayım.”

***

ÜÇ aşağı beş yukarı Belge’yle ortak nesil, ortak terbiye ve ortak kültürü paylaşıyoruz.

Dolayısıyla ben de öyleyim!

Eğer bu tür bir “fikirdaş” alternatif mevcutsa seçeneğim tabii ki orası olacaktır.

Lâkin bizler tuzu kurulardan değiliz. İaşe meselesini es geçmek lüksünden mahrumuz.

Fakat yine de o kültür ve o terbiye; artı, belki yazmak fiiliyle kendimize misyon vehmediyor olmak dürtüsü bizleri belirli bir kanaatkârlıkla da donatıyor.

Sözkonusu vehim ağır bastığı için tencere kaynatmaktan ötesine tamah etmiyoruz.

Ve işte bunlardan ötürüdür ki Ahmet Altan ve Yasemin Çongar’ın istifa günü Taraf’ta son verdiğim yazılarıma şimdi tekrar başlıyorum.

Burada “madem başlayacaktın o hâlde neden son verdin” sorusunu işitir gibiyim.

***

AHMET ve Yasemin’in ne denli bir muazzam iş başardıklarını ve Taraf’ın ertesi sabah attığı manşetle ne denli “minnetkârlık” hak ettiklerini yeniden tekrarlayacak değilim.

Onlar isimlerini Türkiye demokrasi ve özgürlük tarihine çoktan yazdırdılar.

Eh, arkadaşlığın ötesinde bu sütunda yer alışımın “sebeb-i hikmeti”ni zaten Altan ve Çongar’ın baştan beri sürdürdüğü çizgiyi “esas olarak” benimsemem oluşturmuyor muydu?

Dolayısıyla, istifalarla birlikte benim de durmam kadar doğal bir şey düşünülemezdi.

***

DÜŞÜNÜLEMEZDİ, çünkü zaten ortada bin bir rivayet ve bin bir karalama dolaşıyor.

Yukarıdaki “esas çizgi” değişecek midir? Dümen uygunsuz rotalara dönecek midir?

Velev ki Taraf gibi bir “âsi”ye imkân tanıdığı ve cesaretinden taviz vermediği için Başar Arslan da aynı “minnetkârlık”ı hak ediyor olsun, belki artık canına tak demiştir.

Patronlar nihayetinde patrondur ki, belki o da “hizaya girmek” zorunda kalmıştır.

***

DEMEK girmemiş! Zira işte Oral Çalışlar’ı Genel Yayın Yönetmeni yaptı.

Kırk küsur yıllık arkadaşımdır ve nerede durduğunu bilecek kadar kendisini tanıyorum

Nüanslar olabilir, yukarıdaki “esas çizgi” itibariyle aynı yerde duruyoruz!

Yani Taraf’ın baştan beri izlediği demokrasi ve özgürlük ekseninde saf tutuyoruz.

Fakat muhtemeldir ki yönetim değiştiren her kurumda olduğu gibi Oral’ın bakış açısı Ahmet veYasemin’in perspektifiyle yüzde yüz kesişmeyecektir. Bu da sonsuz normaldir.

Kaldı ki elinizde tuttuğunuz gazetenin kadroları “birey” kimliğine ulaşmış insanlardır.

Olmayacak duaya âmin demeyecek kadar kişilik sahibidirler. Ne muhtemel bir “raydan çıkma”yla uzlaşırlar, ne de şimdiden spekülasyon üfürenlere pabuç bırakırlar.

***

HER kim yönetirse yönetsin, okuduğunuz gazete “hizaya girdiği” takdirde var olmayacak; var olamayacak ve varlık nedeni olmayacak olan bir “âsi” (!) doku taşıyor.

Bu, Altan’ın mayaladığı, Çongar’ın yoğurduğu ve Arslan’ın pişirdiği hamurda var!

Zaten “uslanacak” (!) bir Taraf da demokrasi, özgürlük ve sivillik projesinde t-a-r-a-f olmak misyonunu yitirecektir ki, eh böyle bir durumda çek kuyruğunu gitsin.

Sözkonusu taraftarlık sürdüğü ve tencere kaynayabildiği müddetçe ben buradayım!

hadiuluengin@taraf.com.tr