- 8.02.2013 00:00
Herhangi bir hukuki düzenlemeye "kimin işine yarar" diye bakmaksızın, "doğru mu, yanlış mı" diye değerlendirmeyi hiçbir zaman öğrenemeyeceğiz galiba.
İşte, çok uzun zamandır beklenen 4. yargı paketi Meclis'e gelmek üzere ve paketle ilgili olarak "KCK'lılar tahliye olur mu, kaç KCK'lı tahliye olur" spekülasyonları dışında bir şey konuşulmuyor.
Oysa, bu paketin düzeltmeye çalıştığı yanlışlıklardan o kadar uzun süredir o kadar çok insan mağdur oldu ve eğer düzeltilmezse bundan sonra da o kadar çok insan mağdur olacak ki, bu değişikliği sadece KCK açısından değerlendirmek olaya at gözlüğü ile bakmaktan başka bir şey değil.
Paketin getirdikleri
4. yargı paketi en önemli olarak, "suç işlemek amacıyla örgüt kurma" suçunu düzenleyen Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 220. maddesinin 6 ve 7. fıkralarını değiştiriyor.
220. maddenin 6. fıkrası, "örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleyen kişinin, ayrıca örgüte üye olmak suçundan da cezalandırılmasını" öngörüyordu. 7. fıkra ise "örgüt içindeki hiyerarşik yapıya dahil olmamakla birlikte, örgüte bilerek ve isteyerek yardım eden kişi, örgüt üyesi olarak cezalandırılır" hükmünü içermekteydi. 4. yargı paketinde ise her iki fıkradaki "örgüt üyesi olarak cezalandırılır" hükmü kaldırılıyor.
Çok da doğru yapılıyor...
Zira, bir insan örgüt üyesi değilse, örgüt üyesi olarak cezalandırılamaz. Eğer cezalandırılırsa, örgüt üyesi olanla, ona yardım ve yataklık eden arasındaki fark ortadan kaldırılmış; suçu işleyenle suça yardım eden aynı kefeye konulmuş olur. Böyle bir maddede ne mantık vardır ne de hakkaniyet...
4. yargı paketiyle aynı zamanda Türk Ceza Kanunu'nda "suçu ve suçluyu övme"ye dönük düzenlemeler de yumuşatılıyor. Şiddete veya suç işlemeye teşvik edecek nitelikte olmayan eylemler suç olmaktan çıkarılıyor. "Halkı askerlikten soğutma"ya hapis cezası kaldırılıyor, ayrıca işkence suçları zamanaşımı dışına çıkarılıyor.
Görüldüğü gibi, bu değişikliklerin hepsi de eylemle fikir arasına sınır çizmeye, ifade özgürlüğünü güvence altına almaya, şiddet eylemi ile demokratik mücadele eylemini birbirinden ayırmaya çalışan bir iradeyi yansıtıyor. Değişikliklerden ister KCK'lılar yararlansın, ister DHKP-C'liler ya da Ergenekoncular, paketin desteklenmesi gereken bu öz değişmiyor.
Algı yönetimi başarısız
Ne var ki, paketi içerik olarak ne kadar doğru buluyorsam, hükümetin bu paketle ilgili algı yönetimini de bir o kadar başarısız bulduğumu söylemek zorundayım.
Şu anda kamuoyunun geniş kesimlerinde 4. yargı paketinin İmralı görüşmeleriyle bağlantılı olarak; yani PKK'yı silah bırakmaya ikna için verilmiş bir taviz olarak çıkarıldığı yönünde güçlü bir kanı varsa, bu durum algı yönetimindeki başarısızlığı gösterir.
Zira, 4. yargı paketi yaklaşık iki yıldır hazırlanmaktaydı. Şimdiye kadar çıkamamasında Bakanlar Kurulu'nda ortaya çıkan görüş ayrılıklarının etkili olduğu da bilinmekteydi. Ama paketin bu kadar gecikmesi ve şimdi tam da İmralı görüşmeleriyle birlikte Meclis'e getirilmesi, demokratik bir reformun PKK'ya verilmiş bir taviz gibi algılanmasına neden oluyor.
İşte yıllardır, "reformları terörle mücadeleye endeksli gibi göstermeyin, geciktirmeyin, çıkarılması gerekenleri bir an önce çıkarın" diye bunun için çırpınıp duruyorduk
.
Oysa, bu paketin düzeltmeye çalıştığı yanlışlıklardan o kadar uzun süredir o kadar çok insan mağdur oldu ve eğer düzeltilmezse bundan sonra da o kadar çok insan mağdur olacak ki, bu değişikliği sadece KCK açısından değerlendirmek olaya at gözlüğü ile bakmaktan başka bir şey değil.
Paketin getirdikleri
4. yargı paketi en önemli olarak, "suç işlemek amacıyla örgüt kurma" suçunu düzenleyen Türk Ceza Kanunu'nun (TCK) 220. maddesinin 6 ve 7. fıkralarını değiştiriyor.
220. maddenin 6. fıkrası, "örgüte üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işleyen kişinin, ayrıca örgüte üye olmak suçundan da cezalandırılmasını" öngörüyordu. 7. fıkra ise "örgüt içindeki hiyerarşik yapıya dahil olmamakla birlikte, örgüte bilerek ve isteyerek yardım eden kişi, örgüt üyesi olarak cezalandırılır" hükmünü içermekteydi. 4. yargı paketinde ise her iki fıkradaki "örgüt üyesi olarak cezalandırılır" hükmü kaldırılıyor.
Çok da doğru yapılıyor...
Zira, bir insan örgüt üyesi değilse, örgüt üyesi olarak cezalandırılamaz. Eğer cezalandırılırsa, örgüt üyesi olanla, ona yardım ve yataklık eden arasındaki fark ortadan kaldırılmış; suçu işleyenle suça yardım eden aynı kefeye konulmuş olur. Böyle bir maddede ne mantık vardır ne de hakkaniyet...
4. yargı paketiyle aynı zamanda Türk Ceza Kanunu'nda "suçu ve suçluyu övme"ye dönük düzenlemeler de yumuşatılıyor. Şiddete veya suç işlemeye teşvik edecek nitelikte olmayan eylemler suç olmaktan çıkarılıyor. "Halkı askerlikten soğutma"ya hapis cezası kaldırılıyor, ayrıca işkence suçları zamanaşımı dışına çıkarılıyor.
Görüldüğü gibi, bu değişikliklerin hepsi de eylemle fikir arasına sınır çizmeye, ifade özgürlüğünü güvence altına almaya, şiddet eylemi ile demokratik mücadele eylemini birbirinden ayırmaya çalışan bir iradeyi yansıtıyor. Değişikliklerden ister KCK'lılar yararlansın, ister DHKP-C'liler ya da Ergenekoncular, paketin desteklenmesi gereken bu öz değişmiyor.
Algı yönetimi başarısız
Ne var ki, paketi içerik olarak ne kadar doğru buluyorsam, hükümetin bu paketle ilgili algı yönetimini de bir o kadar başarısız bulduğumu söylemek zorundayım.
Şu anda kamuoyunun geniş kesimlerinde 4. yargı paketinin İmralı görüşmeleriyle bağlantılı olarak; yani PKK'yı silah bırakmaya ikna için verilmiş bir taviz olarak çıkarıldığı yönünde güçlü bir kanı varsa, bu durum algı yönetimindeki başarısızlığı gösterir.
Zira, 4. yargı paketi yaklaşık iki yıldır hazırlanmaktaydı. Şimdiye kadar çıkamamasında Bakanlar Kurulu'nda ortaya çıkan görüş ayrılıklarının etkili olduğu da bilinmekteydi. Ama paketin bu kadar gecikmesi ve şimdi tam da İmralı görüşmeleriyle birlikte Meclis'e getirilmesi, demokratik bir reformun PKK'ya verilmiş bir taviz gibi algılanmasına neden oluyor.
İşte yıllardır, "reformları terörle mücadeleye endeksli gibi göstermeyin, geciktirmeyin, çıkarılması gerekenleri bir an önce çıkarın" diye bunun için çırpınıp duruyorduk
.
Yorum Yap