- 26.10.2012 00:00
"Nefret suçları bir an önce yasalaşsın" diye sabırsızlanan entelektüellerimizin nasıl olup da bu kadar gaflet içinde olabildiklerine şaşıyorum doğrusu.
Hani, hiç değilse şu 301 yüzünden başımıza gelenlerden ders alır insan.
Aslında bizim TCK'daki "Türklüğü aşağılama" maddesi tipik bir nefret yasası... Bir farkla ki, 301'inci madde hakim ırkı aşağılamayı yasaklarken, nefret yasaları "öteki" ırkları, dinleri, cinsleri, kültürleri aşağılamayı cezalandırıyor.
Oysa zaten dünyadaki bütün ceza yasalarında kişilere ya da gruplara hakaret etmeyi, insanların dini duygularını rencide etmeyi yasaklayan maddeler var.
Ama bunlar yetmiyor. Çünkü modern dünya sadece hakareti yasaklamak derdinde değil. O, kendi ürettiği ve adına "siyasi doğruculuk" dediği bir fikir paketini herkese kayıtsız şartsız dayatmak istiyor. Bu pakete itiraz edeni suçlu sayıyor, adına da nefret suçu diyor. Hatta bu tür suçları cezalandırmak için, aynı adı taşıyan yasalar yapıyor: Nefret yasaları. Tanımı da aşağı yukarı şöyle yapılıyor: Ötekinin gerçek ya da var sayılan nitelikleri nedeniyle hakarete, aşağılanmaya ya da kötü muameleye uğradığı durumlarda ortaya çıkan suç... Daha basit bir ifadeyle söyleyecek olursak, mağdurun bireysel olarak değil, taşıdığı şu ya da bu kimlik yüzünden maddi ya da manevi saldırıya uğradığı tespit edilirse işin içine nefret suçu da giriyor ve ceza ağırlaştırılıyor.
Bir örnek verecek olursak, bir beyaz bir zenciye hakaret etti diyelim; eğer bu hakaretin kaynağında o zencinin şahsına duyduğu kızgınlık değil, genel olarak zencilere karşı duyduğu nefretin yattığı tespit edilirse, olay nefret suçuna dönüşüyor ve ceza ağırlaşıyor, hatta bazen ikiye katlanıyor.
Bu ne demektir? Sanık hapishanede geçirdiği sürenin yarısını eylemi yüzünden, yarısını da fikri ya da duygusu yüzünden geçirecek demektir.
İşte alın size dört dörtlük fikir suçu!
İşin en garibi, aydınlarımızın "eski tip" fikir suçları karşısında son derece duyarlı davranırken, bu "yeni tip" fikir suçlarından rahatsız olmaması, hatta bu tip "çağdaş" fikir suçlarının cezalandırılmasını desteklemeyi ilericiliğin bir gereği sayıp sempatiyle bakması...
X x x
Nefret yasalarının kalkış noktasında Batı'nın Nazizm'in hortlamasından duyduğu korku ve bunu önleme amacı yatıyor. Ancak zaman içinde siyaseten doğruculuk akımının bütün "doğru"ları adım adım yasalara girip nefret suçlarının kapsamını genişlettikçe genişletmiş. Şu anda nefret yasaları bütün azınlıkları, kadınları, göçmenleri, yaşlıları, eşcinselleri, aklınıza gelebilecek bütün "öteki"leri kapsıyor. Öyle ki bu yasalar nedeniyle bugün ABD'de herhangi bir göçmen grubunun herhangi bir olumsuz özelliğinden söz ettiğinizde -bu özellik bir araştırmayla ortaya çıkmış bile olsa- mahkemeyi boylamanız işten bile değil.
Bu olayın yazılı hukuka ilişkin boyutu. Bir de, entelektüel hayatın "nefret yasaları" var. Bunlar hiçbir yerde yazmıyor ama yazılı hukuktan çok daha yaygın ve insafsız bir biçimde uygulanıyor. Öyle ki artık sosyal bilimcilerin, yaptıkları araştırmaların sonuçları herhangi bir etnik, dinsel, sosyal ya da kültürel grup tarafından "ırkçı", "ayrımcı" ya da "rencide edici" bulunacak diye ödleri kopuyor. Sinemacılar, edebiyatçılar, kültür adamları politik doğrucular tarafından aforoz edilmemek için ciddi bir oto sansür uygulamak zorunda kalıyorlar. Düşünce ve ifade özgürlüğü bu koyu ahlakçılığın saldırısı altında kuşa dönme tehlikesiyle karşı karşıya. İşler o hale gelmiş ki, insanlar zenciye zenci, köre kör dediği için suçlanıyor, eşcinselliğin tedavi gerektiren bir hastalık olduğunu düşünmek ve söylemek yasaklanıyor. Eleman arama ilanlarında yaş, cinsiyet ya da medeni hal soranlar ayrımcılık yapmakla suçlanıyor. Üniversitede yapılan araştırmalar bile sık sık şu ya da bu etnik grubu rencide edici sözler içerdiği için sorgulama konusu oluyor.
Bu sorgulamaların Ortaçağ'ın engizisyon mahkemelerinde yapılan sorgulamalardan bir farkı yok. Bağnazlık aynı bağnazlık... O zaman da eylem değil, fikirler, inançlar yargılanıyordu. Şimdi de öyle... Fark şurada ki, o zaman insanların "zararlı" fikirleriyle Tanrı'ya karşı suç işlediğine inanılıyordu. Şimdi başka insanlara karşı suç işlediğine inanılıyor. Çağdaş engizisyon "insan hakları" pankartıyla karşımıza dikildiği için de, sorgulamak ve karşı çıkmak daha zor oluyor.
İşin en acı tarafı da, yeni engizisyonun kurbanları bu neo taassuba isyan edecek yerde, tıpkı Ortaçağ'ın engizisyon hakimleri karşısındaki zavallılar gibi nadim olup günah çıkarıyorlar.
Yorum Yap