Soğuk Savaş döneminde dünya, Batı ve Komünist blok olarak ikiye ayrılmıştı. Bir bakıma her bir blok için diğeri “düşmandı”. Mesela Türkiye, ABD merkezli Batı blokundaydı. Soğuk Savaş’ın havasına uygun olarak Türklerin kahir ekserisi Komünizm’e düşman hale geldi. Bu Komünizm’in iç ideolojik sorunlarından dolayı değildi, Soğuk Savaş döneminde alınan pozisyon yüzündendi.

Kore Savaşı gibi Kapitalist ve Komünist kutupların savaşına giden Müslüman Türkler, orada hayatını kaybedince onlara İslam şehidi denildi. Her geçen gün Anadolu ahalisi Komünizm’den nefret etti. Batı blokunun “ihtiyaçlarına” göre kurgulanan Türkiye siyaseti ve sosyolojisi işin doğası gereği komünizmden nefret edecekti.

Soğuk Savaş kutuplaşması bitince dünyada şu soru soruldu: Yeni düşman kimdir?  1990’lı yıllarda pek çok kişi “Yeni tehdit İslam’dır.” demeye başladı. Doğrusu, 2016 yılında dünyada bir ‘İslam tartışması’ devam ediyor. 2013 yılında yazdığı bir makalede Quintan Wiktorowicz, yeni küresel tehdidin ‘uluslararası selefi İslam’ olduğunu söylemiştir. Burada düşman, İslam olarak değil selefi örgütler olarak tanımlanmıştır.

Ancak bütün olup bitenlere rağmen İslam, Batılı sistemin yeni düşmanıdır demek mümkün görünmüyor. Dahası böyle bir düşünce son derece zararlı sonuçlar üretir.

Peki, dünya barışının ve düzeninin düşmanı kimdir?

Bunun birinci cevabı yolsuzluktur. Yolsuzluk, Soğuk Savaş sonrası dünya düzeninin bir numaralı düşmanıdır. Çünkü yolsuzluk bir kök neden olarak dünyaya ahlaksızlık, silah ticareti, terörün finansmanı, iç siyasette yolsuzluğu örtmek için kabartılan yabancı nefreti ve faşizm olarak geri döner.

Yolsuzluğu yok etmeden silah ticaretini yok etmek imkanı yoktur. Transparency International, 2013 yılında “Yolsuzluk, en büyük küresel tehdittir.” demiştir. Bu son derece yerinde bir tespittir. Yani, dünya yolsuzluğa bu kadar hoşgörü gösterdiği sürece silah ticaretini, insan ticaretini, organ kaçakçılığını engellemek imkânı yoktur.

Daha kötüsü, yolsuzluk o kadar büyük bir noktaya ulaşmıştır ki, ülkelerinde parayı kazananlar, bunu toplumlarıyla paylaşmak yerine başka ülkelerdeki hesaplarda biriktirmeye başlamıştır. Panama Papers gibi son dönemde karşımıza çıkan bu “usule uygun alavere dalavereler” durumun ne kadar kritik hale geldiğini göstermektedir.

Bugün Türkiye dahil pek çok ülkede yeni bir iş adamı profili üretildi. Bunlar şöyle demektedir: “Ülkemde yolsuzluk var, terör var, otoriterleşme var ama bana ne? Ben bu ülkedeki fabrikalarda üretiyorum para kazanıyorum. Filan otomobil markasının bayiliğini yapıp yine bir tane cıvata dahi üretmeden kazancıma kazanç katıyorum. Sonra zaten istediğim yerde yaşıyorum, çocuklarım eğitim alıyor. Bana ne ülkedeki otoriter rejimden? Ben siyasetle anlaşmayı biliyorum ki…”

Böylece sermaye, ahlaki eksenini tamamen kaybetmektedir. Yolsuzlukla beslenen otoriter rejim de iş mahkemelerini felç etmekte, işçi ölümlerini dert etmemekte, velhasıl sermaye ile insan hayatını tehlikeye atmak pahasına kardeş olmaktadır.

Yolsuzluk ile anılan yeni küresel düzen, bütün dünyada sağa doğru bir kayışı destekliyor. İnsanlara sürekli olarak sağ siyaset hatta din sunuluyor. Dünyada hiç olmadığı kadar insan dindarlaştı. Bütün Selçuklu ve Osmanlı döneminden daha fazla camii Anadolu’da inşa edildi. Malezya da böyle Endonezya da böyle. Sağ ideolojik ve devletçi formatta sunulan dini duygular, yolsuzluk-otoriterleşme ekseninde kurulan ve aktörleri sermaye ile devlet olan yeni dünya düzenine hizmet ediyor.

Bu dünya düzeninde din, değerlerden arındırılmış ve “Hadi arkadaşlar bir araya gelip bir milyon hatim indirelim.” haline gelmiş durumda. Muhtemelen bütün insanlık tarihinin en çok hatim indirilen devrinden geçiyoruz. Ne çelişki!

g.bacik@yenihayatgazetesi.com