Dişimize kan değdi!

Şimdilik bir tek hırıltılarımız eksik...

Boğazımızdan çıkan hava ağzımızın içinde dil, dudak ve dişler arasında gezinip dışarı doğru çıkarken sese ve hâlâ anlaşılabilir kelimelere, cümlelere dönüşüyor.

Yani henüz tam anlamıyla kurt adam, vampir ya da köpek balığı olmadık.

Ama Akdeniz’de savaş gemilerinin dansı grafikler halinde medya organlarında yer almaya başladı bile... Her gerilimde olduğu gibi, hemen tankları falan saymaya başladılar...

KGB mantıklı, Çar heveslisi Putin’in hava attığı Rusya, denizaltından fırlatılan füzeyle Suriye’deki hedefini vurmuş. Bu haberi duyunca ya da okuyunca biraz hayranlık, biraz korku, biraz da “bizde neden aynısından yok?” hayıflanmaları yükseliyor buralarda. Çıkarlarıyla varolan Rusya’nın Suriye’ye müdahalesindeki gayri-meşruiyet, başkalarını rahatsız ediyor ama etik, ahlak, adalet vb. mevzulardan ötürü değil; “bizim borumuzun öttüğü bir coğrafyada, ancak bizim çıkarlarımız meşrudur” mantığından ötürü...

Herkes “çok geniş perspektifli tahliller” yapıyor. Medyamızın pek uzun görüşlü savaş uzmanları pek uzun vadeli, pek çok şartı göz önüne alan, kıskançlıkla izlenen senaryolar yazıyorlar. Herkes, “olacak her şeyi önceden biliyor”.

Çok öngörülü bir yazar “Putin’in göründüğü kadar güçlü olmadığını hissetmiş.” Dolayısıyla bu hissediş eşliğinde, savaşın nasıl biteceğini öngörmüş; hepimize de bundan sağlam bir gaz düşmüş!

Bu işin makro, jeo-stratejik tarafı... Birileri bu işten, senaryolar eşliğinde savaş oyunları oynamaktan, acayip keyif alıyor...

Ve tabii makrodan mikroya...

İşte bazı üniversitelerdeki bazı “solcu” öğrenciler de ileriyi görmüşler; İHH standını ya da başörtülü öğrencilerin “oluşumlarını” engellemişler. Her gördüğü Müslüman’da, sakallıda, başörtülüde geleceğin IŞİD’çisini görerek, onlar da “hayırlısıyla savaş” bekleyen öngörülü gazeteci ağabeylerinden aşağı kalmamışlar.

İstanbul Üniversitesi’nde de polis beyler çok öngörülü davranıp, müdahale yapmışlar: eylem yapan solcu öğrenciye ters kelepçe takarken, eylem yapan ‘İslamcı’ öğrencileri etten duvarla korumaya almışlar.

Üniversiteye satırla giren, her gördüğü solcuyu, Kürd’ü PKK’li zanneden “Müslüman” görünümlü sağcılar da çok ileri görüşlü; onlar gelecekte olabilecek tehlikelerin önünü kesmeye çalışıyorlar.

“Abluka kalksın, hendekler kapatılsın, savaş dursun!” diyen Derikli Kürdlere de polis saldırmış. O polisler de çok öngörülü; çünkü Deriklilerin savaşı engelleme potansiyeli-riski taşıdıklarını biliyorlar.

Tekrar mikrodan makroya...

Artık her şey bir milli dava meselesi... Bir bakan Türkiye’deki Suriyeliler üzerine yapılan bir araştırmanın konuya ‘milli’ yaklaşmadığını” iddia etmiş örneğin... Araştırmanın bilimsel olup olmadığıyla ilgilenmek yerine, “milli bir bakış açısı” olması gerektiğini söylemiş.

Başka birileri çıkarlarımızın garantisini, sınırlarımızın çok ötesinde bir yerlerden kurmayı iş edinmişler.

Bu konuda atış serbest; “çıkarlarımız” için, bir ABD modeli eşliğinde (pek yerli ‘preemptive strike’ yani!), sınırları uzaklara taşımaya niyetli görünüyorlar.

Mesela, sağa sola “basiret” dersi vermeyi pek seven bir yazar, “böyle bir ortamda Türkiye'yi eleştirmek, yapıp ettiklerini sorgulamak artık ihanettir” diye buyurmuş...

Ama bir şeyi çok ciddi bir şekilde unutuyorlar...

Bütün bu “ihanet!” ucuzluğu içinde, aslına bakılırsa, bizzat kendileri -ulus-devletle özdeşleşmiş bir pencereden sağa sola ayar verirken- ulus-devleti bitirmiş vaziyetteler.

İdeolojilerinin, kurdukları sınıfın çıkarlarının, ait oldukları zümrenin işine gelen bir mantıkla ulus-devletin sınırlarının “ötesine geçiyorlar.” Ancak, eğer ulus-devlet kendi sınırlarını dışa doğru patlatırsa, bu sınırların içeri doğru patlamasının önüne zor geçilebileceğinin farkında değiller.

Dolayısıyla, eğer dillerinden düşürmedikleri şu meşhur “ihanet” denen şey varsa; bizzat burada, ulus-devleti patlattıkları için var.