Aslında katil ve hırsızlarla dayanışmayı AB Bakanlığı ile sınırlı tutmak yanlış, balık baştan yani Başbakan ya da Cumhurbaşkanı’ndan kokar, Bakanlar Kurulu’nun da ortak sorumluluğu vardır.

Bir bakanlığın katil ve hırsızlarla dayanışması ne demektir, açıklayacağım.

Geçenlerde 33 numaralı müzakere dosyası, Mali ve Bütçesel Hükümler, AB ile müzakereye açıldı; hiç eleştirim yok ama bu dosyanın müzakereye açılmasının bugünün Türkiye’sini ilgilendiren bir yanı pek yok, günün birinde tam üye olursak, AB bütçesine katkı yapacağımız kalemlerle ilgili.

AB Bakanlığı’nın sitesinde “Katılım müzakerelerinde mevcut durum” tablosu var ve bu tablonun en altında da “Siyasi blokaja tabi olmayan” altı fasıl bulunuyor; sırasıyla, Kamu alımları (5), Rekabet politikası (8), Sosyal politika ve istihdam (13), Mali ve bütçesel hükümler (33), Kurumlar (34, müzakerelerin sonunda) ve Diğer hükümler (36, müzakerelerin sonunda).

Bu fasılların açılmasına AB cephesinden bir itiraz, bir siyasi blokaj yok, yani biz istediğimiz zaman hepsi müzakereye açılabilir ama biz istersek.

33. fasıl müzakereye açıldı, zaten yukarıda belirttiğim gibi bugünü ilgilendiren bir fasıl değil; 34 ve 35. fasıllar ise zaten müzakerelerin en sonunda açılacaklar.

Peki, Kamu alımları, Rekabet Politikası ve Sosyal Politika ve İstihdam fasılları neden müzakereye açılmıyor, biz neden bu konuda bu kadar isteksiz duruyoruz?

Evet, başlıkta belirttiğim gibi, Bakanlığın hatta bir büyük adım daha öne giderek, yürütmenin katil ve hırsızlarla dayanışması nedeniyle bu fasıllar müzakereye açılmıyorlar.

Madem “katiller ve hırsızlar” dedim, önce katillerden yani cinayetlerden başlayalım.

Müzakerelere fiilen 2006 senesinde başlandı, çok açık ve net ifade ediyorum, şayet 2006 senesinde Sosyal Politika ve İstihdam faslını müzakereye açmış, faslın gereklerini de bugüne dek yerine getirmiş olsa idik, Soma faciasını yaşamayacaktık, bu madende ölen 301 işçimiz de şimdi işlerinin güçlerinin başında, aileleri ile birlikte olacaklardı ama hükümetimiz bu faslın gerekleri yerine getirilir ise madenlerde, inşaatlarda maliyetler artar, işadamlarımız zorlanır diye bu faslı açmadı, bu nedenden de işyerlerinde günde ortalama dört işçimiz ölüyor.

2006’da bu fasıl müzakereye açılmış olsa idi, günde dört, senede yaklaşık bin beş yüz, on senede de yine yaklaşık on bin beş yüz işçimizin büyük çoğunluğu bugün hayatta olacaklardı ama hükümet tersanelerde, madenlerde, inşaatlarda, vs. karlılığı, işçi güvenliğinin önüne geçirdi; dindar bir siyasi kadro için çok ilginç hatta mekruh bir durum.

Bugün havuz medyasından yani bir tür basının illegal, gayrı meşru finansmanından, satmayan gazetelerde yandaşlara büyük maaşlardan, siyasi partilerin, siyasetin yine illegal finansmanından, büyük yolsuzluklardan bahsediliyor ama kimse bu değirmenin suyu nereden geliyor diye pek sormuyor.

Bu değirmenin suyu, işte, önünde siyasi blokaj olmamasına rağmen müzakerelere açılmayan kamu alımları faslından, yani rekabetçi olmayan kamu ihalelerinin yandaşlara peşkeş çekilmesinden, eşik değerlerin fütursuzca yükseltilmesinden geliyor.

2006 senesinde bu fasıl da müzakerelere açılmış olsa idi, sıfırlanacak kaynaklar oluşturmak öyle çok kolay olmayabilir idi.

Rekabet politikası faslı ise ayrı bir hikaye; AB standartlarında rekabet hukuku iki bacaklı, tekellerin durumlarını kötüye kullanmaları ile mücadele ve devlet yardımlarının araştırma ve çevre ile sınırlandırılması ama bu çerçeve bizim işbirlikçi siyasi kadroları, rant yaratma şansları azalıyor diye deliye çeviriyor.

Bu üç faslı hemen müzakereye açmayan hükümet katiller (Soma) ve hırsızlarla (milletin a…a koyduk hikayesi) dayanışma içinde demektir.

e.karakas@yenihayatgazetesi.com