Malum, iki gün sonra, Başbakan Davutoğlu AKP genel başkanlığını ve başbakanlığı bırakıyor.

Bu konunun fazla tartışılacak yanını göremiyorum, hangi süreçle geldi ise aynı süreçle de gidiyor.

Bu süreçte benim en çok ilgimi çeken konu Sayın Davutoğlu’nun veda ziyaretlerinde tercih ettiği protokol oldu.

Şunu da söyleyeyim, bu protokol tercihi mevcut o berbat devlet protokolüne bile aykırı oldu.

Sayın Davutoğlu önce Genelkurmay Başkanı’nı ziyaret etti.

Bu ziyaret sonrası da ikinci olarak Diyanet İşleri Başkanı’nı ziyaret etti.

Yüksek yargı organlarının başkanlarını ise Başbakanlıkta bir yemekte kabul etti.

Ve bu nedenleri aşikâr tercih ile bizi bir kez daha haklı çıkardı.

Türkiye Cumhuriyeti’nin, isterseniz Kemalist, vesayetçi devlet de diyebilirsiniz, itiraz etmem, 3 Mart 1924’den beri iki temel vesayet ayağı vardır.

Birincisi Genelkurmay Başkanlığı, ikincisi ise Diyanet işleri Başkanlığı.

Devir değişiyor ama temel anlayış değişmiyor.

Üstelik Sayın Davutoğlu’nun bu tercihi AKP’nin yaşama geçirdiği yeni devlet protokolü sıralamasına da uymuyor zira yüksek yargı organları başkanları Diyanet İşleri Başkanı’ndan protokolde önce geliyorlar.

Ama Davutoğlu resmi protokole değil, devletin kadim vesayet protokolüne uymayı tercih etmiş, ne gam.

AKP içinde hala demokrasiye ve hukuk devletine saygı duyan birisi kaldı ise, bu davranış kodunu iyi değerlendirsin.

Mayıs 2012’de AKP yeni bir devlet protokolü düzenledi.

Genelkurmay Başkanı bu protokolde tüm bakanların, başbakan yardımcılarının, ana muhalefet partisi başkanın, tüm seçilmiş milletvekillerinin, yüksek yargı başkanlarının önünde, üçüncü sırada.

Başka bir devlet memuru olan Diyanet İşleri Başkanı da başbakan yardımcıları dışında diğer bakanların, milletvekillerinin önünde, onuncu sırada.

Anlaşılan, AKP’nin demokrasiden, milli iradeden anladığı bu.

Anamuhalefet başkanı olan CHP Genel Başkanı’nın da protokolde bir devlet memurunun arkasında olmayı içine sindirebilmesi Türkiye için ayrı bir şanssızlık.

Başbakan Davutoğlu’nun tercihi ise bu demokrasi dışı protokole bile uymuyor, yüksek yargı başkanlarını makamına davet ediyor, Genelkurmay Başkanı ve Diyanet İşleri Başkanı’nın ise makamlarına gidiyor.

Protokol deyip geçmeyin.

Devlet protokolü bir devletin önem tercih sıralamasıdır.

Bu devlet protokolü ile AKP milli iradeyi aslında ciddiye almadığını ortaya koymuştur.

AKP’nin milli irade söylemi sadece miting meydanlarında bir retorik ve kandırmaca.

İki devlet memuru bakanların önünde duruyor, MİT Müsteşarı’nın TBMM Güvenlik ve İstihbarat Komisyonu’nun davetine icabet etmeyerek TBMM’yi istiskal etmesine ses çıkarmıyor.

Ama varsa, yoksa sözde milli irade.

Yalandan kim ölmüş.

e.karakas@yenihayatgazetesi.com