Son günlerde CHP’nin “laik kimlik” içinden siyasetiyle ilgili düşündüklerimi yazıyordum ki dün başlayan 28 Şubat’la ilgili gözaltılar, yazmaya çalıştıklarımla ilgili bir örnek oluşturuverdi. Kılıçdaroğlu, bu kimliğin olayla ilgili duygusunu ve tepkisini hissetti ve hemen “Adalet intikamla aranmaz” gibi sözde doğru ama olayla ilgisi açıklanmaya muhtaç bir söz ediverdi.

Bir kere şunu açıkça ortaya koyalım ki 28 Şubat post-modern darbesini en çok alkışlayanların başında CHP’nin o günkü genel başkanı Deniz Baykal geliyordu. Askerî bir müdahaleyi savunmak, onu desteklemek tam da benim söylemeye çalıştığım “laik kimlik”e uygun bir tavırdı ama hiçbir biçimde sol, sosyal demokrat ve demokrat siyasi bir tavır değildi.

Bir başka biçimde söyleyecek olursam, “askerî bir müdahaleyi savunmak” ile “özgürlüğü, insan haklarını, eşitliği ve demokrasiyi savunmak” aynı kategoride olan siyasi pozisyonlar değildir. O nedenle de birinden diğerine geçemezsiniz. Birinden diğerine geçebileceğinizi sanıyor ve buradan bir siyaset üretebileceğinizi düşünüyorsanız bilesiniz ki bu CHP’nin güvenilirliğine gölge düşüren, onun inandırıcılığını yok eden bir iş yapmak anlamına gelir. Bence bugün de olan budur. Ve açıktır ki Kılıçdaroğlu’yla ortaya konan bu tür bir siyaset eninde sonunda CHP’yi barajın kıyısına doğru sürükleyecek bir siyasettir.

Buradan “laik kimliğin” korkularının gerçek korkular olmadığını söylemek istemiyorum. Korkular gerçek ama “yaşanan gerçekler”in bu korkuları haklı kılacak gerçekler olmadığını söylemek istiyorum. Buradan da asla adalet sistemimizin çok iyi çalıştığı, adaleti en uygun biçimde dağıttığı gibi saçma bir laf da ediyor değilim. Ama örneğin 28 Şubat’ta olanların büyük ölçüde “vesayet rejimi”nin, üstelik de Kenan Evren ve arkadaşlarının yaptığı gibi “olayların olgunlaşmasını”beklemeden yürüttüğü, Fadime Şahin’li, Müslüm Gündüz’lü ve Aczimendi’li bir senaryo olduğunu artık anlamak gerektiğini söylemek istiyorum. O nedenle de bu senaryoyu yürürlüğe koyup da sivil bir iktidarı devirenlerin yargılanmalarının normal ve olması gereken bir adım olduğunu teklemeden söylemenin gerektiğini de…

Bugün gerçek bir sol ve demokrat muhalefet 28 Şubat’la ilgili yapılan bu soruşturmaya destek verir. Üstelik bunu “Ama”sız, “Fakat”sız bir biçimde yapar. Eğer illa bir “ama” kullanacaksa bunu da iktidar partisinin “eksik-demokrat” tutumlarına ve uygulamalarına dikkatleri çekerek yapar. Örneğin bir “Deniz Feneri” konusunu çalışarak, bu davadaki tutarsızlıkları ve açıklanması gerekenleri ortaya koyarak bunu yapar.

Kılıçdaroğlu sormuş “Kenan Evren’le Recep Tayyip Erdoğan arasında ne fark var?” diye. Doğrusu CHP Kılıçdaroğlu’nun bu sözleri etmesine nasıl razı oluyor, anlamak zor ama cevabı çok açık değil mi?

Sorunun cevabı, “siyaset”!

Kenan Evren “siyaseti” yasaklayarak iktidar oldu, Erdoğan ise “siyaseti” kullanarak. Beğenelim beğenmeyelim Erdoğan bu toplumda halkı ikna ederek, oylarını yüzde 30’lardan 50’lilere çıkararak iktidar oldu. Bu nedenle de Erdoğan’ın Evren’le ne alakası var? “Laik kimliğin” korkuları olduğu doğrudur ama bu kimliğin akılsız insanlardan oluştuğunu kim söyledi? Kılıçdaroğlu bu tür sözlerle kendi yaslandığı kimliğin insanlarını bile hafife almış olmuyor mu?

CHP’nin siyaseti bu tür bir siyaset olamaz. Kendi yaslandığı kimliğin korkularını aşmaya yönelik bir anlayışla, ülkedeki bütün ezilen, hor görülen, dışlanan, başörtülü, başörtüsüz, Kürt, Türk, dindar, ateist, ekonomik bakımdan zorda olan, işçilerin, işsizlerin, kadınların, gençlerin sorunlarının üzerinden yeni bir demokrasi siyaseti üretmesi gerekiyor.

Bu da aslında tıpkı Erdoğan’ın kimi bağnazlıkları ve modern hayatla çelişen beklentileri olan dindar bir kesimin zihniyet dünyasını değiştirip demokrat bir siyasete yöneltmesi gibi bir çabayı gerektiriyor. Yoksa böyle hamasi laflarla siyaset yapmayı değil.

erolkatircioglu@gmail.com