İnsan bu çağda, teknolojinin de yaydığı bilgi kirliliğiyle birlikte toplumda “sesi olmayanların seslerini” de duymuyor artık. Diyeceksiniz ki “Zaten sesleri yok, diyorsun, sesi olmayanları biz nasıl duyacağız ki?”. Ya da “Nasıl olur, bu çağda bunca gerçek ya da sanal ortam varken kimin sesi duyulmaz ki?”

Doğrusu her toplumda “sesleri olmayan insanların” varlığı biliniyor. Bu ifade, sahiden aramızdan bazılarının sesleri olmadığına değil, sesleri olduğu hâlde seslerinin duyulmadığına işaret eden bir ifade tabii ki. Toplumun derinliğine ve oradaki insan yaşamına gönderme yapan bir ifade.

Bu toplumun geniş bir kesiminin seslerinin duyulmadığını düşünüyorum ben. Eğer tersten gidersek bugün Kürt sorunu dışında sorun olarak ifade edilen, medyanın ya da siyasetin dikkate değer bulduğu hiçbir sıkıntılı hikâyenin olmadığından gidersek, toplumun derinlerinde sıradan insanların seslerinin pek duyulmuyor olduğu sonucuna varmamız mümkün değil mi?

Genç adama soruyorum ne kadar para alıyorsun diye, evli ve bir çocuklu genç adam 975 TL diyor.“Haydi ona da razıyım ama, ben bu işe girerken en geç ayın 5’inde maaşımı alacağım söylendi, ayın 25’i oldu hâlâ vermediler.” Peki ama neden gidip şefine söylemiyorsun bu durumu dediğimde, “Söylüyorum ama aldığım cevap ‘Ana şirket bize ödemedi, dolayısıyla biz de size ödeyemiyoruz’. Ana şirket de onların şirketi ama bizimki ayrı kurulmuş, taşeron firma bizimkisi. ‘Beğenmiyorsan gidebilirsin’ diyorlar. Tabii çünkü sırada yerimizi almak için bekleyenler var” yanıtını veriyor.

Siz hiç bu insanların seslerini duyuyor musunuz?

Vazgeçtim taşeron bir firmada çalışan işçilerden, ya ülkenin aydın kesiminin önemli bir parçası olan üniversite öğretim üyelerinin sesleri size kadar geliyor mu?

Yeniyüzyıl adında bir vakıf üniversitesi var. Doğrusu ben dinlediğimde nasıl böyle bir üniversite var diye şaşırdım. Geçenlerde bu üniversite öğretim üyelerinden birinden bir mektup aldım. Adını vermeyeceğim. Bu profesör diyor ki: “İşin acı olan tarafı bütün bu yaşananların YÖK’ün gözleri önünde yaşanıyor olmasıdır. Son üç senede üniversitede yaşanan hukuk ve insanlık dışı uygulamalar konusunda bizler Rektör, Dekan ve öğretim üyeleri olarak YÖK’e yüzlerce mail ve faks gönderdik.”

Ama nafile onların da seslerini pek duyan olmamış. Seslerinin duyulmamasından olsa gerek üniversitenin son uygulaması da 30’a yakın öğretim üyesi ve idari personelin işine Mütevelli Heyeti Kararı ve Rektör Onayı olmaksızın, tek bir imza ile son vermek olmuş. Bunun üzerine gelen YÖK denetimlerinin üzerinden aylar geçmesine rağmen henüz bir sonuç çıkmamış.

Küçük Millet Meclisleri toplantıları

Son olarak Kürt sorununun çözümü yönünde önemli adımların atıldığı bugünlerde, bu adımı destekleyen önemli bir organizasyonu yapmaya çalışan küçük Millet Meclislerinin sözcüsü Şanar Yurdatapan’dandan söz edeceğim. Sevgili Şanar şöyle diyor: “Ekteki duyuruyu 12 şubat günü medyada haber ajansları dâhil 500’e yakın adrese gönderdik. Hiç ama hiç bir tepki yok, güncel deyimiyle TIK YOK.”

Şanar’ın sözünü ettiği duyuruda ise gerçekten önemli üç olaydan söz ediliyor.

• 1 mart cuma günü, İzmir kMM toplantısına Diyarbakır Belediye Başkanı Osman Baydemir’i davet ediyorlar, ev sahipliğini de İzmir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu yapacak.

• 2 mart cumartesi günü Diyarbakır kMM’si de İzmir Belediye Başkanı Aziz Kocaoğlu’nu davet ediyor. Ev sahipliğini de bu kez Baydemir yapacak.

• Son olarak da  3 mart pazar günü İstanbul küçük Millet Meclisi de Baydemir’i davet ediyor ve İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş da ev sahipliğini üstlenecek. 

Bugünlerde böyle bir işi yapanların nasıl oluyor da sesleri duyulmuyor anlamak zor.

Kısacası bu ülkede son yıllarda iyi işler yapıldı. Ama biliniz ki hâlâ “sesleri olmayanların seslerini”duyabiliyor değiliz. Asıl siyaset de burada. Onların da seslerinin duyulabildiği bir toplum yaratmak.

Zor olsa da...

erolkatircioglu@gmail.com