Yeni hükümet hakkında yalan dolan bir sürü saçma sapan yorum okuyacaksınız bugün. En çok tapınanın bir koltuk kapmasından başka anlamı yok. Kendi çalışma arkadaşlarını seçme yetkisi bile olmayan bir grup AKP'li, tek kişi adına o koltukları dolduracaklar. Bütün mesele bundan ibaret.

Asıl sorun muhalefet…

Bir ülkede muhalefet, özellikle ana muhalefet iki amaç için vardır: İktidar alternatifi olmak ve ülkeye farklı bir vizyon oluşturabilmek. Türkiye'de öyle değil. Bugün bu ülkede aklı başında bir tek kişi, CHP'nin iktidar alternatifi olduğunu iddia edemez. Değil ve bu kafayla hiçbir zaman da olamayacak.

Ancak, ülkenin orta ve kısa vadeli vizyonunu belirleme iddiası da iktidar iddiasından daha az önemli değil. Kılıçdaroğlu ve CHP kliği, bu vizyonu laiklik ve parlamenter sistem olarak daraltmış durumda. Tek ciddi duruşları bu konu üzerine. Ancak ülkenin en az sekülarizm kadar yakıcı bir sorunu var; Kürt meselesi. Bu sorun çözülmeden Türkiye'nin huzura kavuşması, enerjisini kalkınmaya vermesi mümkün değil.

CHP yönetiminin Kürt meselesindeki görüşünün askerle aynı olduğu bir kez daha ortaya çıktı: HDP'lileri önce Meclis'ten atmak, sonra cezaevine atmak; Kürt şehirlerini yakıp yıkmak, arkasından gidip rapor yazmak.

CHP, Kürt vekillerin Meclis'ten atılmasına destek vermekle kalmıyor, HDP'nin Anayasa Mahkemesi'ne yapacağı başvuruya imza verecekleri, partiden atmakla da tehdit ediyor. Burada duruş, Saray'ın duruşuyla aynı.

CHP, dokunulmazlıkların kaldırılmasının fayda ve zararlarını tartışmıyor, Kürtler üzerindeki etkisini sorgulamıyor, gençleri dağa teşvik edeceğini görmek istemiyor vs. Yani, Türkiye'nin en temel meselesinde siyasi bir çözüm önerisi geliştiremiyor, askerin karşısında esas duruşa geçiyor.

Bu açıdan bakınca, CHP ve AKP İttihatçı geleneğin dindar ve seküler iki kanadı olarak ortaya çıkıyor. Bir bakıma Karabekir-Mustafa Kemal ayrışmasının günümüze yansıması diyebiliriz.

Amerika'da da bir yarış var. Demokratik Parti'nin adaylık yarışı. Aslında delege sayısı açısından Hillary Clinton'ın kazanmasının kesin olduğu bir yarış bu. Ama sürpriz aday Bernie Sanders yarışı bırakmıyor.

Neden?

Çünkü milyonların desteğini kazanan vizyonunun gelecek dönemlere kalmasını, eğitimden gelir dağlımına, fosil yakıttan silah endüstrisine kadar geniş bir alanda kendisinin temsil ettiği ama milyonların da destek verdiği dünya görüşünün belirleyici olmasa bile etkileyeci olmasını istiyor.

Sanders, aslında Amerikan halkının bastırılmış, çıkış yolu bulamamış taleplerinin sözcülüğünü üstlenmiş durumda. Bu talepler için bastırıyor ve etkili de oluyor. Kazanan her şeyi alır kültürünün hakim olmadığı Amerika'da kaybedenin de görüşleri dikkate alınıyor. Sanders'ın tabanının isteklerini görmezden gelen Clinton'ın zaten giderek zayıflayan kazanma şansının sıfır olacağını herkes biliyor.

Bu ülkede demokrasi, eşit vatandaşlık, hukukun üstünlüğü, laik yönetim isteyen milyonlarca insan var. Kılıçdaroğlu bu taleplerin sözcüsü olamıyor. Belki de buna yüreği yetmiyor. Onun için bu kısır döngü sürüp gidiyor. Hem de kanla…