90 yıl boyunca “Bir Türk dünyaya bedeldir” sözünün doğruluğuna inanmış bir halk kolay kolay Türk- Kürt eşitliğine ikna olmaz. Onlar için çözüm Kürtlerin dilini, kültürünü bırakıp Türkleşmesi veya bugün sahip olduğu haklarla yetinmesidir.

Türkiye’de ahlâk, demokrasi, kural, başkalarının yaşam biçimine saygı, özel hayatın dokunulmazlığı kavramlarının içinin boşaltıldığı, değerlerin birbirinin içine girip yok olduğu bir dönemden geçiyoruz. 

Cemaat’e yapılan uygulamaların hukuksuz olduğunu savunan kalemler bile iş, eşcinsellere geldiğinde yasakçı kesilip insanların özel yaşamlarını yasalar yoluyla belirleme, bu alana kırmızı çizgiler koyma hakkını kendinde görebiliyor. 

Osmanlı’nın hoşgörülü denilen dönemlerinde bile Yahudi, Hıristiyan ve Müslüman mahallelerinde, birbirine değmeden yaşamış toplumun asgari müşterekleri giderek azalıyor. Bununla birlikte ‘öteki’nin yaşam biçimine saygı veya tahammül de. 

Herkes kendi dünyasının kurallarını diğerine dayatma derdinde. Buna İslam’ın tebliğ ruhunu ekleyince, Müslümanların Avrupa toplumlarına neden uyum sorunu yaşadığı daha net biçimde ortaya çıkıyor, çünkü İslam’ı kendi yaşamakla kalmıyor, kendisi gibi yaşamayanlardan da rahatsızlık duyuyor. 

Türkiye’ye dönersek karşımıza paramparça olmuş bir toplum yapısı çıkıyor. Asgari müşterekleri son derece azalmış bu toplumu sadece bir tek duygu ayakta tutuyor: Türklerin hâkimiyetinde üniter devlet ve kimliğine karşı çıkan Kürtlere karşıtlık. 

Evet, başta Doğan Medyası olmak üzere her türlü gazete ve televizyona sansür uygulanması ve baskı yapıldığı gerçeği var. Ama Almanlar, Hitler döneminde Yahudilere yapılanları nasıl görmezden geldiyse, bugün Türkiye’nin Batısı da aynı ruh hâli içinde. 

Kürt coğrafyasında hukuk devletinin yürürlükten kalktığını, Van’da öldürülen 12 gencin infaz edilmiş olabileceğini, bebeklerin beşiklerinde öldüğünü görüyor, fark ediyor. Ama devletin yanında olma ihtiyacı, kendi çıkarını koruma ve kollama güdüsü ve Kürtlerin taleplerinden duyduğu rahatsızlık nedeniyle susuyor. 

Yahudi komşusu, eşcinsel komşusu, sosyalist komşusu bir daha geri gelmemek üzere toplama kamplarındayken susan Almanlar gibi Türkiye’nin çoğunluğu. Yıllar sonra, “Bilmiyorduk, haberimiz yoktu, gazeteler yazmıyor, televizyonlar anlatmıyordu” yalanına sığınacak büyük ihtimalle ama bugün de biliyor, duyuyor ama razı oluyor. 

Bir toplumu bir kişi faşizan yapmaz, o toplumun faşizme hazır olması gerekir. Almanya gibi geç uluslaşmış, etrafının kendisini bölmek isteyen düşmanlarla çevrili olduğuna inanan toplumlar daha çabuk faşistleşir. 

Konu Kürt meselesi olunca CHP ve MHP’nin AKP’den farkı yoktur. Sorun, Türkiye Kürtlerinin, Almanya ve Avrupa Yahudilerinden farklı olarak örgütlenmiş ve bir bölgede yoğunlaşmış olmasından kaynaklanıyor.Ama suskunluk, iki halkın bir arada yaşam umudunu her geçen gün azaltıyor.