Boşuna kim bu Ünal Şengül diye düşünmeyin. O ünlü biri olmadığı gibi bu işlerin uzmanı da değil. Ünal, ülkesi için iyi şeyler düşünen ve geleceğe umutla bakan bir emekçi. Küçüklüğünden beri ekmeğini zor şartlarda çalışarak kazanan bir insandan söz ediyorum.

Beyoğlu, İstiklal Caddesi’ndeki Balık Pazarı’na girip de biraz ilerlediğinizde sol taraftaki ilk balık tezgâhının başında sıfır numara saçları ve sırtında koyu renk tişörtü olan biri ile karşılaşırsınız. İşte o Ünal Şengül’dür. Onunla kısa bir süre önce tanıştım. Arkadaşları ile birlikte, devam eden sürecin doğrudan hayatlarını ilgilendirdiğinin farkındaydılar.

Bu yılın başında Başbakan Erdoğan’ın “İmralı ile görüşülüyor” yönündeki açıklamaları toplumda bir kez daha umutların yeşermesine yol açtı.

Ancak sürecin ağır yürümesi ve basında çıkan bazı haberler çözüm istemeyenleri tekrar harekete geçirdi.

PKK her an savaşı yeniden başlatacakmış gibi bir hava yaratılmak isteniyor. PKK’nin aynı zamanda önemli bir kitle desteğine sahip siyasi örgüt olduğu gerçeği gözardı ediliyor.

Soru şudur: Bir siyasi örgüt durup dururken temsil ettiği halk kitlesinin eğilimlerinin ve taleplerinin tam tersi bir tutum alabilir mi? Aldı diyelim başarılı olma şansı ne kadardır?

Oysa bizzat Âkil İnsanlar Heyeti’nin raporlarını incelediğimizde Kürt halkının ezici çoğunluğunun barışıcı çözümü ne kadar istediğini görürüz.

Yine Âkil İnsanlar Heyeti’nin çalışmalarından yola çıkarak barış talebinin Türkiye geneline yayıldığını söyleyebiliriz. Hâl böyle iken taraflardan birinin kolaylıkla “ben bu işten vazgeçtim” deme şansı var mıdır?

Bu durumda halkın taleplerinin hiçbir önemi yok mudur?

Biz yine Ünal Şengül’e dönelim.

Ünal, çocukluğundan beri balıkçılıkla uğraşıyormuş. İlkokul mezunu olan bu arkadaşımız çok küçük yaşta iken ailesi ile birlikte İstanbul’a göç etmiş.

Ünal’ın ailesi uzun süre MHP’ye oy vermiş. Kendisi de bir kez yerel seçimlerde MHP’nin adayına oy atmış.

Devam ediyor: “Bak abi, burada her etnik gruptan insanlar var. Değişik din ve mezhepten kişiler bulabilirsin. Ancak sırf bu farklılıklardan ötürü kimse kimseyle kavga etmedi. Gün oldu bir günde otuz asker yaşamını yitirdi. Ancak o durumda bile kimse herhangi bir Kürt arkadaşımıza kötülük yapmayı aklından bile geçirmedi.”

Ve ekliyor, “Neden tüm Türkiye buradaki gibi olmasın?”.

Ünal’ın şu sözlerine de kulak verelim:

“Her sabah tezgâhlarımızı açtığımızda aynı zamanda sohbet etme fırsatı da buluyoruz. Bu konuşmalardan şunu anladım; süreç hepimiz için öğretici olmuş. Bir yıl önce barış ve çözüm sürecine çok sert bakan bazı arkadaşlarım bile fikirlerini değiştirdiler. Bu kez de barışçı çözüme şans verelim diyorlar.”

Soruyorum: “Peki şu son dönemlerde ortaya çıkan ‘olumsuz!’ tablo için ne düşünüyorsun?”

Yanıt şu: “Aslında biz bu süreç başladığında iki taraftan da onu sabote etmeye yeltenenlerin çıkabileceğini düşündük. Yol kesmelerin olabileceğini düşündüğümüz gibi, bazı suikastların dahi olabileceğini aklımıza getirmedik değil. Ancak ne olursa olsun sonunda aklıselimin galip geleceğine inanıyorum.”

Ekliyor: “Bazı görüntüler sarsıcı, hatta moral bozucu alabilir. Ancak önemli olan genel gidişattır. Şuna inanıyorum, Halk isterse barış olur.”

En son kullandığı cümleler tüm konuşmanın özeti gibiydi:

“Otuz yıl süren savaştan sonra bu işin böyle devam edemeyeceğini gördük. Artık barışın ve çözümün zamanıdır.”

enversezgin54@gmail.com