Okullara kıyafet ve saç serbestîsi gelmesi Atatürk’ün harf inkılâbından bu yana eğitim alanında yapılmış en önemli değişim. Tek tip kıyafet ve tek tip kısa saç mecburiyeti okulların dışında nerelerde var bir düşünelim? Asker, polis ve Bağdat Caddesi. (Herkesin balina yağı sürülmüş Burbor kaban giydiği İstanbul’un ünlü bir caddesi.) Herkesin tek tip giyinmesiyle tek tip düşünmesi arasında ne kadar da yakın bir ilişki var.

Bunun kokusunu alan statüko güçleri hemen nasıl da harekete geçti. Büyük bir televizyonun Serdar Ortaç’ın kuzeni kılıklı sabah haberleri sunucusu tek tip okul formalarını boynu bükük kalmış kostümler olarak gösteriyor, “Onlar bu formaları bir daha giyemeyecek” diyordu. Buradan izlemeye başlasan “okul gezisine çıkan öğrencilerin otobüsü devrildi” haberi zannedersiniz.

Haber boynu bükük forma ile kalmıyor. Muhtemelen GAP gibi bir mağazanın t-shirt, pantolon fiyatları sıralanarak anne-baba cüzdanlarının nasıl cayır cayır yanacağı söyleniyor. Tabii ki bu aşurenin üzerine nar taneleri gibi kadrolu öfkeli vatandaş röportajları serpiştiriliyor.

Başbakan bazen bu habercileri patronlarına şikâyet ediyor ve hepimiz kızıyoruz ya. Ben sabah televizyon karşısındaki ruh hâlimle başbakan olsaydım, bir kürsüden kükremeyi bırak, vallahi o kanalın elektriklerini keserdim.

Serdar Ortaç’ın kuzeni kılıklı evladım! Çocuklarımızın tek kıyafeti okul forması mıdır? Formayı çıkarınca çıplak mı kalıyorlar? Bu çocuk teyzesine giderken, parka giderken, hafta sonu arkadaşlarıyla buluşmaya giderken ne giyiyor? Okul için niye tepeden tırnağa GAP’tan alışveriş yapmak gerekiyor.

Hem Sultanbeyli’de oturan bir öğrenci Etiler’deki okula mı gidiyor ya da ilçeler arası bizim bilmediğimiz bir Erasmus programı mı var da zengin-fakir çatışması yaşansın.

Diyelim ki zengin semtinde henüz site yapılamamış arazideki gecekondunun çocuğu varlıklı öğrencilerin içine düştü. Ortaokul ve lise çağında çocukların hiç birbirine “Ay ne güzel süveter”, “Pantolonun yakıyor” dediğini duydunuz mu? Bu yaş grubu için önce ayakkabılar, sonra montlar konuşur. E, forma zorunluluğu varken de isteyen istediği ayakkabıyı ve montu giyiyordu. Şimdi mi aklınıza geldi?

Milli Eğitim Bakanı’ndan devrimin ikinci adımını da atmasını bekliyoruz. İçtimalar kaldırılsa, öğrencilerin her Allahın günü bölük bölük sıraya dizilip, tek sıra hâlinde sınıflara sokulmasından vazgeçilse. Bu adım atıldığında da sabah haberlerinde “peki bu çocuklar pide, bilet, otobüs kuyruğunda durmayı nasıl öğrenecekler” diye yakınan sunucular göreceğimizden hiç kuşku duymuyorum.

Suriye muhalefeti

Aralarında “Allahu ekber!” diye bağıran kara sakallı El-Kaideciler var diye Suriye muhalefetini düşman gören laik, CHP’li arkadaşlarım.

Tam tekmil katıldığınız Cumhuriyet mitinglerinde “Ordu göreve” pankartları yüzünden size darbeci diyenlere “biz darbeci değiliz” diyordunuz. (Gerçi o mitinglere katılanların çoğunun eninde sonunda çözümü askerî darbede gördüğü açıktı, sadece “hemen olsun” diye pankart kaldıranlar ile “elimizden gelen her şeyi yapalım, başarılı olamazsak darbe olsun” diyenlere kadar bir yelpaze vardı.)

İşte Suriye’de serbest seçimler olsun, yönetim babadan oğla geçmesin diye yola çıkan ve üzerlerine ateş edildiği için şu anda bir kan davasına dönen bu muhalefet hareketinde de sizin gibi doktor, öğretmen, terzi, futbolcu, öğrenci var, bir de pankartçı El-Kaide var. Azıcık empati.

TTNet Partisi

Hiç bir parti AK Parti’ye muhalefet edemiyor diye PKK’ya ümitleri bağlayanların dikkatine. PKK kader değil. Bir şansınız daha var. TTNet mağdurları parti kursa rahat yüzde 10 barajını aşar. Bakın benim başıma gelene. Evimde telefon hattı var ama cihazı yok. Hiç konuşmuyorum. İnternet için hattı mecbur açık tutuyorum. 10 TL sabit ücret öderken, telefonla aranıp sabit ücretten kurtulacağım vaadiyle başka bir pakete geçmeye ikna edildim. Fatura bir geldi ki sabit ücretim 20 TL’ye çıkmış. Fiber optik kablolara dolanın inşallah.

***

Toplumsal Onarım ve Siyasal Rehabilitasyon

Anabilim Dalı Başkanı, Ruh ve Sivil

Hastalıkları Mütehassısı

sivilayabla@gmail.com