Türkiye, hukuk adına zor günler geçiriyor. Eski Savcı Reşat Petek, dâhiyane bir buluşla Türkiye’nin dört bir yanında gözaltına alınan polislerin darbe suçlamasıyla soruşturulmasını istiyor.

17-25 Aralık yolsuzluk ve rüşvet soruşturmalarının darbe girişimi olduğunu kabul etmek için ortada yolsuzluk olmadığının ispat edilmesi gerekir. Yolsuzluk yoksa 700 bin liralık saatler, evlerde çıkan kasalar gerçek değilse ben de bunun bir darbe olduğuna inanabilirim. Öyle değil ama farzı muhal İstanbul’daki soruşturmaların darbe olduğunu varsaysak bile Kilis’te, Tekirdağ’da, Kocaeli’ndeki polisin ne alakası var? ‘Sadece hükümet üyeleri hakkında değil yolsuzluk soruşturması kime dair yapılıyorsa bu darbedir’ önermesi epey ileri bir aşama! Hukuk çok umursanmıyor, hiç olmazsa mantık tutarlılığı gözetilse…

Benzer bir hukuk ve mantık fukaralığı medya ayağındaki soruşturmalarda da yaşanıyor. ‘Sıfırlama tapesi’ diye bilinen ve dönemin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan ile oğlu arasında geçtiği ileri sürülen konuşmaları yayınlayanlar hakkında dava açılıyor. Olayı hatırlatmakta yarar var: Anamuhalefet CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, bu kayıtları Meclis Grup toplantısında dinletmiş ve bunlar hakkında konuşmuştu. Televizyonların bir kısmı bütün grup toplantıları gibi bunu da canlı yayınladı. Gazeteler Erdoğan’ın ‘montaj’ savunmasıyla birlikte Kılıçdaroğlu’nun haberini kullandı. Erdoğan’ın avukatlarının suç duyurusu üzerine haberi kullanan Taraf ve Zaman gazetelerine dava açıldı. Diğerleri hakkında bir işlem yapılıp yapılmadığını bilmiyoruz. Taraf’a üç, Zaman’a 17 yıl ceza talep ediliyor. “Hadi herkese açın, hem de aynı cezayı talep edin” sakilliğine düşecek değilim. Ama kanun önünde eşitlik diye bir kural anayasada hâlâ duruyor. Bu çelişki, özel bir kastın varlığına işaret ediyor.

Suç duyurusunda, kayıtları sosyal medyada paylaşan yüzlerce insandan birkaç tanesi seçilmiş. Radikal muhabiri İsmail Saymaz ile Taraf yazarı Emre Uslu ‘şantaj ve montaj’ çetesinin üyesi olarak zikrediliyor. İlginç bir örgüt(!)… Kazanda kaynatsanız birbirinden ayrı kalacak iki ismin, aynı örgütün elemanı olduğuna yargı inanır mı bilmiyorum; ama kamuoyunun tebessümle karşılayacağı muhakkak. Suç duyurusunda başka dikkat çekici ayrıntılar da var. Başbakan ve bakanlarla ilgili soruşturma mevzuatı hatırlatılıyor ve sadece Meclis’in yetkili olduğu vurgulanıyor. Atıf yapılan hukukçu kim dersiniz? Prof. Dr. Metin Feyzioğlu… Hani şu konuşmasıyla dönemin başbakanı Erdoğan’ı kızdırdığı için Adli Yıl açılış törenlerinin kaldırılmasına sebep olan Barolar Birliği Başkanı… Avukatlık yaptığı davaları gündeme getirerek Feyzioğlu’nu yıpratmaya çalışan hükümete yakın medya ne der acaba? Tabii ki görmezden gelecekler ama avukatların müvekkillerinden fırça yiyecekleri kesin gibi.

Konunun esasına döndüğümüzde Taha Akyol’un 24 Mart 2014’te Hürriyet’te yayımlanan şu yazısına bakmak aydınlatıcı olacak. Şöyle diyor Taha Bey: “AİHM’nin çok önemli bir emsal kararı var: Slovakya’da başbakan yardımcısı ve adalet bakanı telefonda görüşüyorlar. Bir sigorta şirketinin özelleştirilmesi sırasında yasa dışı işlem yaptıkları anlaşılıyor. “Birileri” bu konuşmayı yasa dışı olarak kaydediyor ve yayınlıyor... AİHM’nin kararı: Dinleme yasa dışı olsa bile, yayınlanması kamu denetimi anlamına gelir, çünkü yasalara uymayan işlerin kamuoyunca bilinmesinde kamu yararı vardır. Yayınlamak suç değildir.” Kısacası AİHM, yolsuzluk iddialarına delil olabilecek dinlemelerin yayınlanmasını hukuken suç olarak görmüyor; dinleme yasa dışı olsa bile. Uluslararası sözleşmelere ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarının iç hukuk açısından bağlayıcı olduğu gerçeği karşısında bu davadan bir şey çıkmaz. Emre Uslu ile İsmail Saymaz’ın aynı örgütten olmaları üzerine biraz geyik muhabbeti yapılsa en azından neşemiz yerine gelir.