17-25 Aralık yolsuzluk ve rüşvet soruşturmasına katılan polislere yönelik tutuklama furyası sürüyor. Dönemin Mali Suçlarla Mücadele Şube Müdürü Yakub Saygılı ve dört mesai arkadaşı da tutuklandı.

Suçlama dikkat çekici; ‘hükümete darbe’. Ceza kanunundaki en ağır suçlardan biri ve tutuklu yargılama için ikna edici delillerin ortaya konulması gerekiyor. Savcılık ve hâkim kararına dayanan soruşturma işlemlerinde adli kolluk görevi yapan polislerin bu suçlamaya muhatap olması inanılır gibi değil. En başta hukukun üstünlüğü ve kanun önünde eşitlik ilkesine aykırı. Eşitlik ilkesi aynı zamanda ödev ve müeyyideler karşısında da imtiyazlı kişi ve kesimlere izin vermez. Usulüne uygun ve kanunlar çerçevesinde gerçekleştirilen işlemlerin niyetini sorgulamak beşeri hukukla mümkün değil. Ancak ortaçağ müneccimlerinin cesaret edebileceği bir iş. Ayrıca darbe ‘kast’la işlenebilecek bir suç. Öncelikle kastın ispat edilmesi lazım. İkincisi aranacak unsur suçu işlemeye elverişlilik. “Bir kararla sürgünden sürgüne gönderdiğiniz, meslekten attığınız insanlar nasıl darbe yapacakmış! Darbe için hangi araçları kullanacaklardı?” sorusu can alıcı. Cevap manidar: Hukuk. Hukuk hiyerarşisinin en üst basamağı olan anayasa, “başbakan ve bakanlar tutuklanamaz, Meclis soruşturması dışında yargıya sevk edilemez” diyor. Hâlâ ‘başbakan tutuklanacaktı’ masalı anlatılıyor.

Bu olayda hukukla birlikte düz mantık bile iflas ediyor. Darbe suçlamasının delili diye sunulanlar ortalama aklın sınırlarını zorluyor. Mesela Suudi işadamı Yasin el Kadı’yı takip edip görüntülemek darbe delili olarak kayda geçiyor. BM Güvenlik Konseyi 1267 sayılı kararına istinaden Bakanlar Kurulu’nun aldığı bir yasak var. O karar ortada dururken adı geçeni TC sınırları içinde gören her kolluk görevlisinin yapması gereken bu ‘suç’u takip etmektir. Aksi davranış emre itaatsizlik olur. Bu işlem darbe karinesiyse dönemin Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan da aynı suçlamaya muhatap olabilir. Kararı 2001 yılındaki hükümetin alması sonucu değiştirmez. Kaldırmayanlar aynı kararı paylaşıyor demektir. Nitekim 2012 Ekim’inde yasak yine bir Bakanlar Kurulu kararı ile kaldırıldı. İkinci karardan önceki bütün takip ve soruşturma işlemleri hukuki ve gereklidir.

Zamanın Başbakanı Erdoğan’ı ‘darbeci’ yapabilecek başka eylemleri de var! Soruşturmada rüşvet ve yolsuzluk iddiasıyla adı gündeme gelen dört bakanı kim istifa ettirdi? Haklarında soruşturma komisyonu kurulması için kim onay verdi? Erdoğan istemese Egemen Bağış, Muammer Güler, Zafer Çağlayan ve Erdoğan Bayraktar koltuğunu bırakmazdı. Sadece Erdoğan değil, yolsuzluk iddialarını ciddi bularak oy kullanan 453 milletvekili de darbe girişiminin şüphelisi olmalıdır. Çok absürt şeyler yazdığımın farkındayım. Ama polislerin aynı suçlamaya muhatap olmasından daha saçma değil. Zira polisler, savcı ve hâkimin emrini yerine getiriyor. Meclis’te oy verenlerin en azından kâğıt üstünde hür iradeyle karar verdiği söyleniyor.

Soruşturmaların bir bölümüyle ilgili takipsizlik kararı verilmesi de çelişkiyi ortadan kaldırmaya yetmiyor. Adalet Bakanlığı’nın 2012 istatistiklerine göre davaların yüzde 21’i beraatle sonuçlanıyor. ‘Haksız suçlamada bulundunuz’ diye o davaların savcıları, kolluk vazifesi yapanları, iddianameyi kabul edip yargılama safhasına geçilmesine onay veren hâkimleri suçluyor muyuz? Kaldı ki ne ayakkabı kutuları, ne kasalar ne de 700 bin liralık saat henüz aklanmadı.

Polislere intikam hırsıyla hareket edenler stratejik olarak da hata yapıyor. Selam Tevhid dosyasını sessiz sedasız kapatsalardı, kimsenin ruhu duymayacaktı. 25 Aralık’a verilen takipsizlikle yetinilseydi, iş büyümeden halledilebilirdi. Şimdi günlerce o dosyaların içeriği tartışıldı. Hepsinden önemlisi, mahkeme zabıtlarına geçirildi. Polisler, kendilerini savunmak için dosya içeriklerini konuşmak zorunda. Kapatılan dosyalar istemeden de olsa hem açılmış hem de hâkim önüne çıkarılmış olacak.