Bugün köşemi bir meslektaşımla, İspanyol gazeteci Melchor Miralles’le paylaşmak istiyorum. Miralles, İspanya’da ETA örgütüne karşı devlet eliyle kurulan GAL (Grupos Antiterroristas de Liberacion) örgütünün çökertilmesinde haberleriyle aktif rol oynayan bir gazeteci.

Onunla Cihan Haber Ajansı konuşmuş ve bu ayki dergisine kapak yapmış. Önemli ve bizim de kulağımıza küpe olacak şeyler söylüyor Miralles. Başlıktaki ifade de ona ait, şöyle diyor: “Takipler, tacizler ve izlemelerle karşı karşıya kaldık. Evimin içi, banyoya kadar mikrofon ve kamera doluydu. Diario 16’nın sahibine baskı yaparak Genel Yayın Yönetmeni Pedro J.Ramirez’i kovdurmayı başardılar. Sosyal ve politik açıdan desteğimiz yoktu. Etik ve moral açısından yaşananlar siyasete bakan yönüyle iğrençti.” Miralles, İspanyol basınının GAL konusunda sınıfta kaldığını ileri sürerken medya kuruluşlarının tavrını ‘acıklı’ olarak niteliyor. Medya ve siyaset dünyasının kendilerini yalnız bıraktığından şikâyet eden Miralles, dönüm noktasını örgütün hırsızlığının ispatı olarak görüyor: “Ne zaman ki biz gazeteciler olarak GAL’in suikastlar dışında para çaldığını da gösterdik, her şey değişti. Suça karşı mücadele için ayrılan örtülü ödenek paralarını kendi ceplerine indirmişler.”

    GAL soruşturmasının 14 sene sürdüğünü anlatan Miralles, şunları söylüyor: “İçişleri bakanı, devlet sekreteri, şehir valisi, polisin üst düzey şefleri, jandarma generali, komiserler vs. terörizm suçundan hüküm giydiler. Halen açıklığa kavuşturulmamış suikastlar var ama genel olarak biliniyor. Cezaya çarptırılanlarda sadece biri eksik, hâkim Garzon’un çizdiği şemada en tepede X duruyordu. Yargı mensupları X’i ispat edemediler ama besbelli ki o başbakandı.”

    GAL soruşturmasının fitilini ateşleyen Miralles, süreci şöyle özetliyor: “Üç kilit nokta vardı. Birincisi, meslektaşım Ricardo Arques ve benim GAL’e ait zulayı bulmamızdı. Ricardo’nun bir kaynağı sayesinde bu zulayı bulduk. Onun içerisinde GAL’e ait dokümanlar, silah, patlayıcı ve her türlü materyal vardı. Dokümanları yargı mensuplarına sunduk. Böylece biz ve yargı, GAL’i çözme imkânı bulduk. İkincisi ise Amedo ve Dominguez’in eski kız arkadaşlarını konuşturarak benim elde ettiğim bilgiler oldu. Son olarak ise Amedo hapiste 7 buçuk sene geçirdikten sonra, hâkim karşısına çıkmadan önce onu röportaj vermeye ikna ettim ve 14 gün boyunca El Mundo gazetesinde yayımlandı. Benim bildiğim birçok şeyi kendisi söyledi ve dokümanları sağladı. Bu da İçişleri Bakanı’nın mahkûm edilmesine kadar götürdü. Biz buna soruşturmanın en büyük aşaması diyebiliriz.”

    Tehditler yüzünden 14 sene polis korumasıyla dolaştığını ifade eden Miralles, başından geçenleri şöyle anlatıyor: “Çok tehdit aldım. Bu yüzden, çok zor bir dönemdi, diyorum. ETA’nın tehdidi de vardı ve 14 sene polis korumasıyla dolaşmak zorunda kaldım. Hükümet tarafından da tehdit ve takip ediliyorduk. Bu arada İspanyol Gizli Servisi’ne (eski adıyla CESID) karşı ilk dava açan ve kazanan kişi olmaktan gurur duyuyorum. Benden sonra da birçok kişi dava açtı. Böylece CESID’in en tepesindeki isim General Emilio Alonso Manglano yasa dışı dinlemelerden ötürü mahkûm edildi ve ordudan atıldı. General, davayı çekmem karşılığında ‘başında bulunduğu istihbarat biriminin beni takip ettiğini, bu takibin yasa dışı olduğunu ve benden özür dilediğini’ belirten mektup gönderdi.”

    Aslında yazıyı yer ve şahıs isimlerini vermeden yazmayı düşünüyordum. Bizim hikâyemize ne kadar benziyor değil mi? b.korucu@zaman.com.tr