Üç aydan az bir süre kala yapılacak yerel seçimler yaklaştıkça tartışmalar, polemikler ve nefret söylemleri de artmaya başladı.

Öyle sanıyorum cumhuriyet tarihinin en renksiz ve ilgiden uzak seçimlerinden biri olacak. Yurttaşlar ilgi duymuyorlar, çünkü banka reklamı gibi “yok birbirinden farkı” Ülkeyi yönetmeye talip siyasi partilerin ülkenin geleceğine yönelik tek bir projesi olmadığı gibi yerel anlamda da projelerden çok kişiler öne çıkıyor.

Belediye başkan adayı olacak kişi için ne ideoloji, ne siyasi tutarlılık, ne emek ne de liyakat aranmıyor. Dürüstlük, şeffaflık, samimiyet, vizyon hak getire!

Seçimi kazanmak için her yol mübah!

Yeter ki, seçimi kazanacak kişi olsun; ister hırsız, ister arsız, ister yolsuz, hiç önemli değil. Yeter ki, başkanlar ve çevresindeki siyaset baronları koltuklarını korusunlar.

Yeter ki, seçimlerde bir puan bile olsa oylarını yükseltecek bir aday olsun; ne parti üyeleri, ne örgütler, ne kamuoyu; hiç önemli değil.

İdeolojik kararlılık, siyasi derinlik, insani ve politik yeterlilik gibi kavramları unutan siyasi partilerden, onların anlı şanlı yöneticilerinden emeğe saygı, ahde-vefa gibi vicdani duruşlar beklemenin mümkün olmadığını söylemeye gerek yoktur sanırım.

Seçim barajını düşürmeden, siyasi partiler ve seçim yasalarını değiştirmeden yapılacak tüm seçimler belki yasal olabilir ama meşru değildir. En azından kamu vicdanında sonuçları tartışmalıdır.

Adayın kim olacağına yönelik bırakın halk iradesini, kendi partisinin üyelerini bile dikkate almayan partilerin dayattığı kişileri seçmek zorunda bırakılan yurttaşlar açısından ne kadar önemlidir bilmem ama benim için;

Seçim varmış, bana ne?

Başkan ve adamlarının belirlediği adaylara oy vermenin dışında hiçbir şekilde söz hakkı bulunmayan seçmenden, oy istemenin dışında birde seçim kampanyasına katılmalarını beklemek ne kadar doğru olur?

İktidar kavgası veren AK Parti-cemaat çatışmasını ülke gündeminin en başına yerleştiren, askeri, bürokratik ve yargı vesayetinin yeniden ve tehlikeli bir şekilde siyasete müdahale etmesine göz yuman, politik çıkar ve rant uğruna ülke ekonomisinin zarara uğratılmasına ses çıkarmayan siyaset kurumuna benim güvenim kalmadı.

Günü birlik politikalar ve pragmatik uygulamalarla ülkeyi yeniden bir kaos ve belirsizlik sürecine sürükleyen iktidar kadar, iktidarı düşürmek için her türlü yasal olmayan yolları denemekten kaçınmayan muhalefetin de bu ülkeye vereceği hiçbir şey kalmamıştır.

Ülkenin huzur ve refahı, barış ve demokrasinin egemen kılınması, özgürlüklerin tüm yurttaşlar için eşit ve ayrımsız uygulanması için yeni bir siyaset tarzına, yeni ve sivil bir anayasaya, tüm vesayet kurumlarından arınmış yeni bir siyaset anlayışına ve kurumlara ihtiyaç vardır.

Ülkemizi yaklaşık kırk yıldır terör tehlikesi ve korkusuyla yöneterek on binlerce insanın ölümüne neden olan darbeciler ve işbirlikçileriyle yeniden uzlaşmaya çalışan bir iktidar ve iktidara karşı olmak adına darbecilere destek veren muhalefetin dizayn edeceği bir siyaset anlayışının, bu ülkeyi yönetme iradesi ve gücü kalmamıştır.

Faili meçhul cinayetler aydınlatılıp, sorumluları cezalandırılmadan, Uludere’nin, Kahramanmaraş, Çorum, Sivas katliamlarının, 1 Mayıs kitle kıyımının hesabı sorulmadan, geçmişte yapılmış ya da teşebbüs edilmiş darbeler ve darbecilerle yüzleşmeden yapılacak seçimlerin neyi değiştireceğini sanıyorsunuz?

Her fırsatta “hükümet istifa “diye bağıranların iktidar alternatifi ya da yeni bir iktidar projesi var mıdır?

Şu an ülkenin en önemli sorunu durumunda olan vesayet kurumları dağıtılmadan oluşacak her iktidar, kendisini aynı tür kavgaların ve bir ateş topunun içinde bulacaktır.

Bugün muhalefet tarafından düşman görülen iktidarı zora sokmaya çalışan askeri ve bürokratik vesayetin oluşturduğu derin devlet yapılanması, yarın onlar için de en büyük engel ve tehlikeyi oluşturacaktır.

“Düşmanımın düşmanı dostumdur” şeklinde bir faydacı zihniyetin kimseye yararı olmayacağı gibi, bugün kendi ejderhasını yaratan iktidarın durumuna düşmekten kurtulamazlar.

Çağdaş bir kent kültürü, yaşanabilir kentler oluşturmaya yönelik projeler üretmeyen mevcut siyasi partilerin, onların bizleri seçmeye zorladıkları adaylarının kim olacağının, hangi siyasi partiden seçileceğinin ne anlamı var?

Öyle olduğu içindir ki, ne toplumda bir heyecan, ne siyasi kadrolarda coşku ne de siyaset kurumuna ve adaylara güven yok.

İki aydan az bir zaman kala çerçevesini çizmeye çalıştığım bu soluk tablo, topluma ümit ve güven vermeyen siyasi iklim ne kadar değişir, halkımız ne kadar ilgi gösterir bilemem ama benim için;

Seçim varmış, bana ne!