Sosyal yada siyasal mücadele alanlarında mühendis hesapları tutmayabilir. İnsana ve topluma dair gelişmeler bazen bütün hesapları altüst eder. Ancak bu olağan üstü durumlar dışında siyasetin, siyasal girişimlerin de doğa bilimleri gibi ölçülebilir değerlendirmesini yapmak gerekir.

Tekerleğin bulunması taşıma kolaylığı açısından insan hayatını ne kadar etkilemiştir, sorusunu ne kadar net tartışabiliyorsak, siyasal araçları da böylesine açık ele alabilmeliyiz. Makara’nın kullanılmasının  ağırlık kaldırmada ne kadar kolaylaştırıcı bir işlev gördüğünü ele alırken ne kadar somut veriler üzerinden konuşuyorsak, seçim, siyasi partiler ve parlamentoları da somut kazanımları üzerinden değerlendirebilmeliyiz.

Bir bina yapmak için nasıl hayal kurmak gerekli ama yeterli değilse, siyasal gelişmelere müdahale etmek için de iyi bir parti arzusu taşımak kıymetli ama asla yeterli olamaz.

Son yıllarda resmi olarak kurulan yada henüz girişim aşamasında kalan partilerin büyük çoğunluğunun hayal kırıklıklarına dönüşmesi çok net başlıklar altında sorgulanmalıdır.

Söz konusu partiye yüklenen misyon, örgütlenme biçimi, kadrolarının temsil ve risk üstlenme kapasitesi ayrı ayrı sorgulanmalıdır.

Aksi taktirde iyi niyet ve beklenti düzeyi ile kıyaslanmayacak  bir organizasyonun hayal kırıklığı ve enerji kaybına neden olması kaçınılmazdır.

Bir köşe yazısının sınırlarını zorlamadan Has Parti’de yaşanan tartışmalara dair birkaç noktaya dikkat çekmek isterim. Türkiye toplumuna hitap edebilecek bir siyasal organizasyon boşluğu herkes tarafından kolayca görülmekte ve ihtiyacı açıkça hissedilmektedir. İktidar partisi kadrolarının muhafazakar kimlikle kendini tanımlıyor olması yanında toplum ekseriyetinin de Sünni, Türk gerçekliğini taşıyor olması dikkate alınarak yola çıkılması elbette önemlidir.

Kürtlerin, Alevilerin sorunlarına ilgili ve Sünni Türk çoğunluğun bu sorunlara yaklaşımını etkileyebilecek bir siyasi parti projesi elbette önemli bir misyon üstlenebilir. Alacağı oydan bağımsız olarak politik gündeme müdahale edebilme imkanı bulması bile son derece önemlidir.

Ancak kurgulanan aracın arzulanan amaca ne ölçüde uygun şekillendirildiği, ana soru olmalıdır. Yapısal sorunlarla kişisel zaaflar buluştuğunda sadece kişilerin tercihlerini tartışmak yanıltıcı olur.

Parti genel başkanlarının kamuoyunca tanınmaları üzerine kurulu kitlesel destek yakalama niyetinin pahalıya patladığı bir durum var karşımızda. Son yıllarda kendinde büyük güç vehmederek parti kurmaya niyet eden sağdan, soldan bir çok isim sayabiliriz.

Türkiye siyasetinin yapısal sorunlarına dair ciddi güvenceler geliştiren söylem ve örgütlenme modellerine odaklanmak yerine kişisel karizmalardan medet ummanın kendisi bir siyasal hastalığa dönüşmüştür.

Ekip çalışmasının asgari ahlaki zorunluluklarını bile dikkate almadan, topluma, ülkeye dair büyük iddialar sahibi olmanın dayanılmaz hafifliği ile karşı karşıyayız. İktidar olma imkanı bulamadığı için muhalefet rolü üstlenmekle, ilkesel gerekçelere dayalı muhalif siyaset üretme arasındaki farkı bir kez daha deneyerek öğrendik.

Her denemenin siyasete olan güveni bir kez daha sarstığını görüyoruz. Siyaseti, sihirbazlık sanatı olmaktan çıkaracak bir çalışmanın, tabela asmadan önce toplumsal zeminde inşa ve muhtemel depremlere karşı test edilmesi gerekiyor.

Kürtlere, ezilenlere, yoksullara, ayrımcılığa uğrayan tüm kesimlere ‘iyilik’ yapma niyeti ile yola çıkanların önce kendilerine bir iyilik yapması gerekiyor galiba.