Nasreddin Hoca yolculuk sırasında heybesindeki karpuzu çıkarıp dilimler ama yeterince tatlı olmadığını düşünerek bütün dilimleri yere atar. Bir süre sonra iyice susayınca yerdeki karpuz dilimlerini teker teker geri alıp bunların çamura bulaşmadığını söylenerek yemeye çalışır.

Türkiye’nin kırmızı çizgi refleksleri,  susuzluktan yere attığı karpuz dilimlerini bir bir geri alıp yemeye çalışan Hoca’nın haline benziyor. Genel olarak Suriye, özel olarak Kobane   ve Kürt politikasının, daha fazla sürdürülebilirliği kalmamıştır. İnat ettiği ölçüde kendisinin zarar göreceği kesin olduğu halde daha fazla akıntıya karşı durmak, başka türlü izah edilebilir mi ?

Uzun bir süre ÖSO için verilen silahlar bazen cephanelik baskınları bazen komutanların saf değiştirmesi ile El Kaide bağlantılı gruplara geçmiştir. Bu duruma dair şimdiye kadar tek bir rahatsızlık beyanında bulunmayan hükümetin şimdi IŞİD’in eline geçen bir silah paketini  diline dolamasının anlamı nedir ?  Kobane için yapılan silah sevkiyatını  hazmedemeyen bir yaklaşımla barış süreci yönetilebilir mi ?

Hala savaş konsepti içinden bakanların anlamak ve kabullenmekte zorlandığı bu tablo tam da çatışma çözüm süreçlerinin olmazsa olmazıdır. Herkesin kazanması üzerine kurulu olmayan çözüm arayışları muhatabı tasfiye hedefine odaklanır.

Suriye’de bile Kürtlerin statü elde etmesini  kendisi için tehlike olarak gören bir Türkiye’nin Ortadoğu’da kader birlikteliği yapması inandırıcı olmayacaktır.

Bu durumda, silah göndermek yerine Peşmerge göndermeyi tercih etmenin tedirginlik oluşturması kaçınılmaz olur. Suriye sınırında kadın ticaretinden silah sevkiyatına her türlü şaibe yaşanırken askeri güvenlik sahalarını genişletme ihtiyacı duymazken, şimdi bu yönde arayışlara girmenin, Kürtlerin hafızasında nasıl bir iz bırakacağı açıktır.

Siyasette sürekli tükürdüğünü yalamak zorunda kalmamanın en iyi yolu, sonra tersini yapmak zorunda kalacağınız durumlara düşmemek için dikkatli olmaktan geçer. Bu duruma düştüğünüzde sorgulamanız gereken geri adımınız değil yanlış olduğu ortaya çıkan ilk adımınızdır.

Kobane’nin ve genel olarak Türkiye sınırının güvenli hale gelmesi için, IŞİD’in kontrolündeki tüm bölgenin ve Suriye’nin geleceğinin masaya yatırılması gerekir. Bu süre uzadıkça Türkiye iç politikasında kırılma riskleri kaçınılmaz olacaktır. Hükümet, çözüm arayışları dahil hiçbir temel sorun alanında kendini güven içinde hissedemeyecektir.

Hala Kürt sorununun çözümünü, politik arayışının merkezine koymayan ve konuyu sadece bölgesel hedeflerinin önünde bir engel gibi gören bir hükümet aklı ile mesafe alınması kolay gözükmüyor.

Oysa Kobane gösterilerinde yaşanan kriz dahil bir çok gelişme, Kürt sorununun çözümüne yoğunlaşmanın  zorunlu olduğunu göstermektedir.