Tarih, fırsatlarla risklerin iç içe geçtiği dönemlerde şekillenir. Kürtler bir yandan iç politikada tarihin büyük fırsatını yakalamışken, diğer yandan büyük bir tehlike ile karşı karşıya kaldılar.

Cumhurbaşkanlığı seçimi ile ilgili görüşülen her çevrenin iyi niyetli iki teklifinden söz edebiliriz. Bunlardan birincisi geçmişin oy oranlarından hareket ederek kendini daraltan yaklaşımlardan kampanya sonuna kadar uzak durulması diğeri ise seçim sonucu ne olursa olsun genişleme stratejisinden vaz geçilmemesi.

Ne yazık ki toplumsal beklenti ve teveccühün bu denli yükselmiş olmasına rağmen,  bu talebe cevap verebilecek bir kampanya temposu hala örgütlenememiştir. Üçün biri olma imkanının ne kadar önemli bir fırsat sunduğu ortadayken, bunun farkında olmadan eski yaklaşımlar üzerinden siyasal pozisyon almak, kendi biriktirdiğine de bir saygısızlıktır. Seçimin en önemli kazanımı, bu sempati alanını kalıcı örgütlenmeye çevirmek olmalıdır. Ancak bunu başarabilmek için, yapması söylemesi kadar kolay olmayan üç tavrı sergilemek zorundayız. Bunlardan birincisi sadece adayın değil herkesin söz ve davranışlarını yenilemesidir. İkincisi yerelden merkezi yapıya kadar çalışmalara katkı sunmak isteyen herkese yer açılmalı, yeni katılımları işlevsel kılacak pozisyonlar oluşturulmalıdır. Üçüncüsü ise yapılanmanın kendi içinde yerelleşmeyi esas almasıdır. Bunların üçü de eski alışkanlıklarla yüzleşmeyi zorunlu kılmaktadır. Bu yüzleşme hayata geçmedikçe, oluşan sempatiyi kalıcı başarıya dönüştürmek kolay olmayacaktır.

İşbölümü ve sorumlulukların net, hesap verilebilir olması, söz konusu yenilenmenin kontrol mekanizmasıdır.

Herkesin her şeyi yapıyor gözüktüğü  örgütlenme modelinde aslında hiçbir şeyin yapılmasının somut mekanizması kurulamamış demektir. Ancak seferberlik ruhunun esas alındığı olağan üstü durumlarda anlaşılabilir ve zorunlu olan çalışma tarzını sıradanlaştırmak, olağanlaştırmak her işin ortada kalmasını beraberinde getirir.

Bu fırsatı kaçırmak nasıl büyük kayıplara neden olacaksa, Ortadoğu’daki gelişmelere doğru bir yerden müdahil olamamak da benzer kayıplara neden olacaktır. Hem Filistin sorunu hem Kürdistan’daki gelişmeler yeni yapılanmaların temellerini atacak niteliktedir. Gerek Irak gerekse Suriye Kürt bölgelerinde oluşacak yapılanmaların kimler eliyle ve nasıl şekilleneceği doğrudan tüm halkların geleceğini etkileyecektir. Bölgesel kaosun İsrail tarafından kullanılması beklenmedik bir durum değildir. Buna hazırlıksız olmak ve sanki sürpriz bir durumla karşı karşıyaymışız gibi davranmak siyaset geliştirememe halinin bir yansımasıdır.

Bu ortamda Kobanê sadece küçük bir toprak parçasının adı değil, kazanımları yada kayıpları ile bütün bir coğrafyanın kaderini belirleyecek sembol konumundadır.

Kobanê konusunda suskunluğu tercih edip sadece Filistin konusuna odaklanmak nasıl kabul edilemezse, Filistin konusunda pozisyon alamama hali de kritik kırılmaları beraberinde getirecektir. Son dönemde özellikle sosyal medyada taraftar bulan İsrail sempatisine dayalı Kürdi eğilimler de, Yahudi düşmanlığına, antisemitizme meyilli nefret söylemleri de uzak durulması gereken yaklaşımlardır.