Devlet-millet-CHP: Liderlik kararlıysa denklemi dönüştürmenin tam zamanı

“Milletin partisi AK Parti”nin yıllardır süregelen ve artık dozu iyice kaçmış ‘devlet’ kutsamaları ve devlet adına yapılan tehditler AK Parti’nin içinde bile itirazlara uğruyor… CHP tabanı ise bir zamanlar ‘devlet’e karşı beslediği muhabbetin çok uzağında; çünkü artık devlet ‘bizim’ değil ‘onların’… Ve tabii büyük seçim zaferiyle özgüven ve prestij kazanmış, bu yönüyle tercihlerinin tabanda teveccüh görme ihtimali misliyle artmış bir liderlik… İşte bu tablo CHP liderliğine CHP-devlet ilişkisini

CHP’nin sırtındaki ‘devlet gömleği’ ve Özgür Özel’in tarihi önemdeki sözleri: “Devlet-millet-CHP”

“Sayın genel başkan, nasıl kazandınız?..” “Birçok doğruyu birlikte yapıp bazı yanlışlardan uzak durarak… En temelini söyleyeyim, inandığım, en özünde olanı… Bunu bizim MYK’ya da anlattım. Devletle millet yarışırsa millet kazanır. Kurucu irade refleksi bazen CHP’nin gündelik yöneticilerini hep devletin tarafında olmaya itiyor. Devletin tarafında olduğunuzda milletin tarafında bazen olamıyorsunuz. Biz bu seçimde milletin tarafında yer aldık, onlar devletin tarafında yer aldı. Bütün dünya siyaseti

Seçim sonuçları ‘gericiliğin asla değişmeyecek özü’ teorisini ne kadar zayıflatır?

Yaklaşık çeyrek yüzyıldır her seçim sonrasında sergilenen “Bu kökten gerici halkla mecburen buraya kadar”cı fikriyat ilk kez bu seçimde tedavüle sokulmadı (sosyal medyada bile!) Çünkü iktidarı protestonun öne çıktığı seçim bu defa onları memnun eden bir sonuç yarattı. Bu sonuç ‘gericiliğin asla değişmeyecek özü’ teorisini ne kadar zayıflatır?

İki seçim arasında yapay zekâ çağ atladı ama iktidar çevrelerinin ‘sahtegerçek’ üretimi zayıf kaldı; son gün atağından korkmalı mıyız?

14-28 Mayıs 2023 seçimlerinin üzerinden neredeyse bir yıl geçti ve bu arada başta yapay zekâdaki sıçramalı ilerlemeler olmak üzere digital teknolojideki gelişmeler sahtegerçek üretimi sektörünün eline çok sayıda ilave imkân verdi. Ne var ki, Türkiye yeni bir seçime giderken iktidar kanadından bu imkândan faydalanma yönünde bir eğilim göremiyoruz. Dileyelim böyle bir şeye tevessül edilmesin, fakat varsa bir hazırlık, bunun seçimden önceki son bir-iki günde sahaya sürüleceğini tahmin etmek zor de

Dedim: “İstanbul, umudun var kalmaya devam etmesinin biricik imkânı…” Demedim: “Otoriterlikten çıkışın formülü İstanbul…”

Geçtiğimiz günlerde İstanbul seçimlerinin kazanılmasının seküler muhalefetin yerlerde sürünen umudunun var kalmaya devam etmesinin biricik imkânı olduğunu savunan iki yazı kaleme aldım. Fakat Gülçin Avşar bunu te’vil ederek benim İmamoğlu’nu ve İstanbul seçimini “otoriterlikten çıkışın formülü” olarak gördüğümü öne sürmüş. Oysa bu ikisi arasında dağlar kadar fark var. Avşar’dan başka goller de yiyorum: Muhalefet etmeyi “Erdoğan’ın hakkından gelebilecek kişi seviyesinde görmek” gibi, “Erdoğanizm

Başkalarını İslam’a saygılı olmaya zorlamak, dindarların inançlarına duydukları güvene dair nasıl bir ölçü veriyor?

10 yıl önce birçok Avrupalı Müslüman genç “günah dolu bir seküler hayat”la inançları arasındaki mesafeden kaynaklanan gerilimden, şüpheden, pişmanlıktan kurtulabilmek için Müslümanlıklarını çok sert bir pratikle dışa vurmuş, son aşamada IŞİD’e katılmış, başkalarını da kendileri gibi olmaları için onlar üzerinde şiddet uygulamıştı. Ne var ki yaşattıkları zorbalık inançlarının gücüne duydukları güveni değil, o inancın gereklerini yerine getirememiş olmanın yol açtığı duyguyu ödünleme gayretini ya

İmamoğlu, mevcut koşullarda bir duygu olarak umudun var kalmaya davam etmesinin biricik imkânı

Bir duygu olarak umudun var kalmaya davam etmesi, geleceğe dair ona yüklediğimiz olumlu anlamların bir garantisi olmasa da önemlidir. Mevcut gerçeklik içinden üretilmiş bir umudu, barındırdığı soru işaretleri ve problemler nedeniyle ‘sahte’ diye niteleyip nur topu gibi bir umuda ebelik edeceği beklentisiyle bir umutsuzluk dönemini ehven-i şer bulmak siyaset değil. İmamoğlu, mevcut koşullarda bir duygu olarak umudun var kalmaya davam etmesinin biricik imkânı; sonrasına bakılır.

Nuri Bilge Ceylan kötümser değil karamsar; öğretmen Samet ‘kötücül ve karanlık’ değil, insan…

İnsana baktığında ilk gördüğü şey iç sıkıntısı ve huzursuzluk olan bir sanatçı doğal olarak en çok bunu anlamak ve anlatmak ister. Evet, Nuri Bilge Ceylan’ın karakterleri huzursuz ve sıkıntılıdır fakat bu onları ‘kötücül ve karanlık’ yapmaz. Ya da şöyle diyelim: Nuri Bilge Ceylan filmlerindeki karakterler üç aşağı beş yukarı bizim kadar ve çevremizdeki başka insanlar kadar ‘kötücül ve karanlık’tır, fakat bunun ‘normal’ olduğunu kabullenmek zor çünkü o zaman kendimizin de o karakterler kadar ‘kö

Laik-seküler muhalefet için nihilizm köprüsünden önceki son çıkış: İstanbul seçimi

Başta CHP tabanı olmak üzere laik-seküler muhalefet AK Parti’nin uzun iktidar dönemini -arada umutlandığı anlar olsa da- giderek koyulaşan, zaman zaman nihilizm boyutlarına varan bir umutsuzluk duygusunun eşliğinde idrak etti. Sürecin en umutlu ânı olan 14-28 Mayıs seçimlerindeki ağır travmayı da hesaba katarsak, geldiğimiz noktada bu nihilizmin belirsiz bir süre boyunca kalıcı hale gelmesini önleyecek tek bir imkân kalmış görünüyor: İstanbul’un kazanılması… Hal böyleyken, Kılıçdaroğlu ve etraf

“Yerelde bizim adayımızı seçmezsen…”: Erdoğan’ın ölümcül kozu büyük bir hayra da yol açabilir büyük bir şerre de…

Erdoğan, bu seçimin ‘konu’sunun halkın karşı karşıya bulunduğu bir ikilem olduğunu ısrarla vurguluyor: “Yerelde ya bizim adayımızı seçersin ya da devlet imkânlarından mahrum kalırsın…” 31 Mart gecesi yaşanacak bir iktidar zaferi, halkın Erdoğan’ın güç politikası karşısında beyaz bayrak çektiğinin ilanı anlamına gelecek. Tersi durumda ise seçmenler şöyle demiş olacak: Sen güçlü olabilirsin ama gücünü kullanarak bizi her şeye razı edebileceğini sanma!

Kötülüğün şeffaf hale geldiği o anlardan biri: 387 hâkim ve savcının göreve iadesine tepkiler

En muhkem delili istihbarat raporları olan, ‘duyum’ların da önemli bir rol oynadığı 5 bin kişilik “FETÖ’cü hâkim ve savcılar” listesinde 387 kişilik bir ‘hata’yı bunların hiçbirinin dosyasına bakmadan mahkûm etmek ancak ipini koparmış bir kötülüğün eseri olabilir… CNN Türk stüdyosunda moderatör, stüdyodaki üç konuktan ikisinin, çok özel koşullarda verilen beş bin hâkim ve savcıyla ilgili kararlardan bazılarının ‘yanlış’ olabileceği, keza 5 binde 387’nin oransal karşılığının da gayet makul olduğ

Erdoğan’ın ‘bunu nasıl söyler’ dedirten sözleri için tek maddelik bir anlama kılavuzu: Gücün cezbesi

Bugünlerde şöyle soruların cevabının peşindeyiz: Erdoğan, varsaydığımız ahlaki kodlarla düşündüğümüzde olumsuz tepki toplayacağı apaçık olan, bu anlamda ‘kendi ayağına kurşun’ niteliğindeki çıkışlarının düşünülenin tam tersine kendisi ve partisi için ‘iyi’ olacağı sonucuna nasıl varmış olabilir? Bize tuhaf görünen, ‘bunu nasıl bilmez, bunu neden göze alıyor’ dedirten şeyin arkasında nasıl bir rasyonalite var? Var mı? Bizim bilmediğimiz bir şeyi mi biliyor, bizim farkında olmadığımız bir şeyin m

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (6): 20 yıl önce: Yine ‘beka’ ve ‘gayri milli’ suçlamaları, fakat bu defa suçlanan i

Yine ne kadar çok benzerlik var: O zaman da ‘misyoner tehlikesi’ vb, manipülatif amaçlarla üretilmiş ‘beka’ kaygıları varmış fakat o dili iktidar değil muhalefet kullanıyormuş… Keza o zaman da ‘gayri milli’ birileri varmış ve başka birileri onları ‘vatan haini’ diye damgalıyormuş. Bir farkla ama: O zaman iktidardakiler ‘gayri milli’ imiş, şimdiyse muhalefettekiler… Böylece anlıyoruz ki rakibini alt etmek için hukuk dışı yollara tevessül edenlerin yöntemleri de aynıymış; rakiplerini ülkenin beka

Otoriter liderlere karşı geliştirilen çareler: Teknokratik liberalizm, ‘daha az halk’ formülü, bürokratik sosyalizm

Otoriter liderlere karşı geliştirilen ve henüz nüve halindeki ‘çare’lerin taşıdığı radikal ton aslında hiç şaşırtıcı değil, çünkü neticede kültürel sınıflar arasındaki bir mücadeleyle karşı karşıyayız. Kimse kimseye iktidarını kavgasız-dövüşsüz teslim etmez. Bu ‘sınıf savaşı’nın önümüzdeki yıllarda daha da keskinleşeceğinden kimse şüphe etmemeli.

Otoriter liderlere karşı geliştirilen çareler: Teknokratik liberalizm, ‘daha az halk’ formülü, bürokratik sosyalizm

Otoriter liderlere karşı geliştirilen ve henüz nüve halindeki ‘çare’lerin taşıdığı radikal ton aslında hiç şaşırtıcı değil, çünkü neticede kültürel sınıflar arasındaki bir mücadeleyle karşı karşıyayız. Kimse kimseye iktidarını kavgasız-dövüşsüz teslim etmez. Bu ‘sınıf savaşı’nın önümüzdeki yıllarda daha da keskinleşeceğinden kimse şüphe etmemeli.

Trump bugün başlayacak dava ile hal’edilirse buna ‘demokrasilerin kendisini savunma hakkı’ mı diyeceğiz?

Popülist-otoriter liderlerin seçimle iş başına gelebilmelerinin yarattığı kaygı, demokrasinin işletim sistemi olan genel oy sisteminde artık işlemeyen bir şeylerin olduğunu imâ eden ve buradan da popülist liderlerin iktidara gelmelerini engelleyecek, gelseler de yönetmelerini sınırlayacak ‘bürokratik’ çare önerilerine varıyor. Tartışma elbette “Benim oyumla dağdaki çobanın oyu bir mi” düzeyinde yürümüyor fakat onu da andırmıyor değil.

Alev Alatlı mı iktidara benzedi iktidar mı Alev Alatlı’ya?

Acaba Alev Alatlı’nın devlete yaklaşmasının nedeni Mustafa Öztürk’ün dediği gibi salt devlet katında saygı ve itibar görme arzusu muydu yoksa iktidar ve devlete zamanla hâkim olan düşünceyle kendi düşüncesi arasındaki irtibat ve benzerlik mi? Gerçi her iki durumda da o kişiye entelektüel diyemeyiz ama ikisi arasında bir fark olduğu da muhakkak. Birincilerin ‘persona’ları (maskeli kişilikleri) güçlü kişilikleri zayıftır, fakat ikinciler için aynısını söyleyemeyiz, onlar esasen samimiyetle inandı

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (5): 2007 için zemini yumuşatma kampanyaları, 2003-2006

Türkiye'de siyasi iktidarın “geçici” olmadığı, tam tersine başka alanlarda da (ekonomik, sosyal, belki kültürel, vb.) iktidar kaymaları yaratabilecek bir güçte ve kapsayıcılıkta olduğunun ortaya çıkmaya başladığı 2004-2005'ten itibaren yalnız iktidardaki siyasi sınıfa değil onlara oy veren toplumsal kesimlere karşı da korku-nefret karışımı bir duygu oluştu. Bu durumda, siyasal ve sosyal alanlara girmeye başlayan yeni iktidar sahiplerine karşı mücadelenin neye dayandırılacağı da kendiliğinden or

Kürtler, Selahattin-Başak Demirtaş ve muhalif aydınların telaşı

DEM’in İstanbul’da aday çıkarması, hele hele Başak Demirtaş gibi güçlü bir aday çıkarması ihtimali muhalif kanaat önderlerinde bariz bir telaşa ve sinirliliğe yol açmış durumda. Bu telaş kendini, Kürtlerin ve Demirtaş’ın “otoriter iktidara karşı direnmeye çalışan demokrasi ve özgürlük cephesine ihaneti”ne dair yazılar, görüşler, sosyal medya mesajlarıyla ortaya seriyor. Bu, örneklerine daha önce de rastladığımız tipik bir ‘modern’ aydın tavrı: Başkalarının tatminini kendi tatminleri kadar ‘kıym

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (4): Depresif-paranoyak milliyetçiliğin altın yılı, 2005

AK Parti, zihin kodlarındaki bulanıklık nedeniyle ilk yıllarında iktidarına yönelik provokatif eylemlerin doğasını doğru değerlendiremedi. Geçtiğimiz bölümlerde, bildiri dağıtmak isteyenlere yönelik linç girişimlerini ‘halkın hassasiyetleri’ gerekçesiyle haklı bulması demokratik hak ve özgürlükler konusundaki bulanık bakışının sonucuydu. Linç girişimlerini izleyen depresif-paranoyak milliyetçiliğe karşı da İslamcılığına bulaşmış milliyetçiliği nedeniyle gerekli tepkiyi vermedi, hatta yer yer du

Hrant Dink’i ölmeden evvel öldüren dava ve Türk önyargı sistemi

“Türk’ten boşalacak o zehirli kanın yerini dolduracak temiz kan Ermeni’nin Ermenistan’la kuracağı asil damarda mevcuttur…“ Bu cımbızlanmış cümleyle Hrant Dink’i ‘Türklüğe hakaret’ten mahkûm etmek nasıl bir şeydi biliyor musunuz? Hani ‘Abdest almadan namaza durmayın’ diyen birini şeriat mahkemesinde ‘namaza durmayın’ dediği gerekçesiyle cezalandırmışlar ya, işte tam öyle bir şeydi. Hrant Dink, yazısında ‘Türklerin kanının’ değil, tam tersine ‘Ermeni kimliğindeki Türk algısının zehirli olduğunu’

Kürt sorununda mağdur adına şiddet: ‘Soyun o zaman, dövüşeceğiz’in meşruiyeti kaldı mı?

Kürtler adına sürdürülen şiddete dayalı hak arama yönteminin meşruiyetine ve bu meşruiyetin sınırlarına dair 30 yıldır yazdığım yazılarda zaman zaman kullandığım bir Ortaçağ hikâyesi var. Şimdi, yine bir seçim arifesinde PKK’nın şiddet eylemlerinin yeniden bir numaralı gündem maddesi olduğu mevcut koşullarda yöntemin meşruiyetine o hikâyedeki ölçüyle bir kez daha bakmak istiyorum.

Çaresiz bıraktığından minnettarlık devşirmece: Sabahları çorba, Cumaları etli pilav

Benim ölçülerimle ahlaki açıdan en kötü yönetim, kendi beceriksizliği (ya da ideolojisi, zihniyeti vb) nedeniyle mutsuz ettiği, çaresiz bıraktığı insanlara birtakım çerezler sunan ve bunlardan dolayı kendisine minnettarlık duyulmasını bekleyen yönetimlerdir. Böyle iktidarları, sert-gaddar sorgucudan sonra elinde su şişesiyle sorgu odasına giren, sorgulananın varoluşsal zaaflarını sömürerek onu çözen ‘nazik, anlayışlı’ sorguculara benzetiyorum ve öfke duyuyorum.

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (3): 2005, ülke aniden ısınıyor, ısıtılıyor…

2005'ten itibaren ülkede ilginç bir şey olmaya başladı... Sanki, 2003-2004 darbe girişimcilerinin günlüklerinde anlattığı, arzu ettiği şey olmaya başlamış, ülke, içlerinden kesif provokasyon kokusu yayılan birtakım eylemlere, gösterilere sahne olmaya başlamıştı. Trabzon’daki milliyetçi linç girişimine Başbakan Erdoğan’la TBMM Başkanı Bülent Arınç’tan gelen taban tabana zıt iki tepki, AK Parti’nin başlangıçta bir ‘koalisyon’la yönetildiğinin en net kanıtıydı.

Kızıl Goncalar’dan tarikatların rahatsız olmasına değil seküler kesimin rahatsız olmamasına bak!

Kızıl Goncalar dizisinin -tarikat ya da imam hatip mensubu- dindarları arasında ‘hoşgörüsüz’, ‘katı’ ve ‘kötü’ karakterler mevcut ama onlardan daha fazlası dizinin laik-seküler tiplemelerinde var. Ne var ki diziye “bizi kötü gösteriyor” diye sadece İslami kesimden tepki geldi. Bu tepki iktidar konumundaki dindarların kibirli ve yasakçı tavırlarına bağlandı, ki doğruydu. Peki en az öbürleri kadar ‘kötü’ temsil edilen laik-seküler kesimin diziye itiraz etmemesinin nedeni onların hoşgörülü-özgürlü

Süper Kupa finalinin iptaline tepkiler: Hakikatin ‘faydalı’ çarpıtılışının muhalif versiyonu

Süper Kupa finalinin iptalinin ardından yaşananlar, ülkenin tasavvur edilebilecek en büyük lanetlerden birine dûçar olduğunu bir kez daha gösterdi: Türkiye, yalnızca eksik hakikate değil, yeri geldiğinde hakikatin düpedüz çarpıtılmış biçimlerine dahi gönüllü müşteri olmaya hazır ikiye bölünmüş bir toplum ve bu defa olgunun muhalif versiyonuna tanık oluyoruz. Muhalifi muvafıkı fark etmiyor, hakikatin ‘faydalı’ çarpıtılışı ya da ‘faydalı’ görmezlikten gelinmesi her iki kesimi de içten içe çürütüy

İktidarın Kürt meselesi ve laiklik faylarında kurguladığı tuzaklar: CHP birincide iyi gidiyor, ikincide tabanı nedeniyle işi zor

AK Parti iktidarı Türkiye’nin iki başat fay hattı olan Kürt meselesi (“bunlar terörle iş tutuyor”) ve laiklik eksenli kutuplaşma (“bunlar iktidara gelirse dininiz-diyanetiniz kalmaz”) üzerinden etkili bir propaganda yürütüyor. Kemal Kılıçdaroğlu, büyük hataları bir yana, en azından niyet olarak ‘Baykalizm’in düştüğü tuzağa düşmedi ve iktidarın bu araçları kullanamayacağı bir söylem geliştirmeye çalıştı. CHP’nin yeni liderliğinin bu alanlarda ne yapacağı merak ediliyordu, şimdilik görünen şu: Bi

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (2)

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (2): Mayıs 2003, ülkenin saygın anayasa profesörü: “Ne yapılacaksa beş ay içinde mutlaka yapılmalıdır

Laik siyaset ve laik sosyolojinin bugünlere gelişteki sorumluluğu (1)

2012 yılının ortalarında, başlığı ‘2007’ olan bir kitap çalışmasına başlamıştım. Niyetim, geniş gazete taramalarıyla ‘her şeyin belirlendiği’ o kırılma yılını ve oraya nasıl gelindiğini olgular üzerinden anlatmaktı. Olguları peş peşe sıralayınca doğal olarak karşımıza seçimle gelmiş bir iktidarı ‘kurumlar’ı kışkırtarak hal’etme hikâyesi çıkıyordu, yani bir mağduriyet hikâyesi… Ne var ki kitabın yazımını bitirdiğimde artık bizzat AK Parti birilerini mağdur eden bir iktidar kurmaya başlamıştı ve

Demokrasi mücadelesinde samimiyet ve kararlılığın resmi: İspanya, 1976-1981

Üçü de İspanya İç Savaşı’nın (1936-1939) cephelerinde çarpıştı. Bittiğinde ikisi yenenlerin (Faşistler) biri yenilenlerin (Cumhuriyetçiler) safındaydı. Diktatör (Franco) ölüp de (1975) demokrasi için geçiş dönemi başladığında üçü de hayatlarını demokrasinin yerleşip kökleşmesi mücadelesine adadı. Biri başbakan, biri başbakan yardımcısı, öbürü de Komünist Parti genel sekreteri ve muhalefet lideriydi. Üçü de parlamentoda kendi yoldaşlarının ‘hain’ suçlamalarına maruz kaldı. Fakat yılmadılar, sonu

Demokrasi derdinde samimiyet ve kararlılık sorunu: İspanya’nın Üçlü’sü, Türkiye’nin Altılı’sı

Kemal Kılıçdaroğlu’nun iktidar hırsının yoğunluğuna şahit olduktan, Akşener’in “bu bacınıza neler neler ettiler”den ibaret büyük dertlerini dinledikten ve tabii seçim yenilgisinin ardından gelen topluca yere serilme halini gördükten sonra anladık ki bizim Altılı Masa’nın demokrasiye geçiş tecrübesiyle İspanya’da 40 yıl önce yaşanan demokrasiye geçiş tecrübesi arasında büyük bir samimiyet ve kararlılık farkı var. Ünlü romancı Javier Cercas’ın “Bir Anın Anatomisi”nde anlattığı üç siyasetçiyle biz

İktidar ve duygu üretimi (2): Yanılabilen hükümet ve sık sık onu ‘düzelten’ lider formülünün sağladığı faydalar

İdarenin, geniş halk kitlelerinin canını yakan gündelik uygulamalarına halk adına müdahale eden ve ‘son noktayı koyan’ Cumhurbaşkanı imajının duygu yaratmaya matuf ‘çalışılmış’ bir strateji olduğunu gösteren çok örnek yaşadık. Bu örneklerde Erdoğan geniş kitleleri rahatsız eden gelişmeleri izliyor, sonra da onları ilk defa duymuş gibi ‘müdahale’ ediyor, yanlışları gideriyor, halkın öfkesini yatıştırıyor.

İktidar ve duygu üretimi (1): Muhalefetin yasa tekliflerinin tamamını reddederek hakkında ‘etkisiz, sünepe aktör’ hissi uyandırmak

AK Parti, duyguların düşüncelerden daha muhkem ve uzun ömürlü olduğunu bilen ve bunu iktidarı için kullanma becerisine sahip bir parti. Kampanya dönemlerinde bu becerinin ‘akut’ versiyonlarına şahit oluyoruz; fakat bunlar, konjonktürün sunduğu mönüyle sınırlı, ‘kullan-at’ türünden, tabir caizse anlık duygu yönetimleri. Bir de sürekli olarak müracaat edilen, stratejik karakterli, her zaman devrede olan duygu yönetimleri var. İktidar, bunlardan ikisini çok seviyor ve kullanıyor. AK Parti, toplum

Denizciler 20 yıl önce de ABD ve NATO’yu Karadeniz’de görmek istemiyordu (bkz. Özden Örnek günlükleri)

Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Ercüment Tatlıoğlu “NATO'yu veya Amerika'yı Karadeniz'de istemediğimizi beyan ediyoruz” dedi ve nedenlerini bazı güncel ve askeri gerekliliklerle sınırlı tuttu. ABD ve NATO savaş gemilerinin Karadeniz’de bulunması konusunun en önemli veçhesinin ‘askeri’ içerikte olması eşyanın tabiatı gereği… Fakat daha altta siyasi-ideolojik bir bakışın, ABD-NATO’dan uzaklaşma ve Rusya’ya yaklaşma gibi bir boyutun da bulunduğunu saptamazsak mesele eksik kalır.

Pek spekülatif bir 50+1 yazısı: Erdoğan zemini yumuşatmak için ‘imkânsız’ı istedi, şimdi ‘mümkün’ü telaffuz edecek

Erdoğan, yalnız Bahçeli’nin değil muhalefetin de ‘hayır’ diyeceğini bildiği halde neden “50+1’i terk edelim” dedi? Çare olarak yüzde 30-35’le seçilmiş başkan modelini öneriyor ama o da biliyor ki bu oranlarla başkanlık sistemi olmaz; gerçekçi değil, kimse kabul etmez ve asla uygulanamaz. Dünyadaki başkanlık sistemlerinin hiçbirinde böyle bir seçim sistemi yok. O zaman da akla şu soru geliyor: Acaba sırada Erdoğan’ın muhalefetin de kabul edebileceği ‘gerçekçi’ önerisi ya da önerileri mi var ve o

Kılıçdaroğlu CHP’si (3): Kozadan çıkma hamlesi inandırıcı olmadı çünkü sahih değildi

CHP ne yaparsa yapsın kendisini yüzde 25’e sabitleyen tarihi ve psikolojik bagajıyla esaslı bir biçimde hesaplaşamazsa etrafındaki kozayı parçalayamayacak. “Kılıçdaroğlu denedi işte, o da çare olmadı” itirazı yüzeysel bir bakışla haklı görülebilir fakat öyle değil. ‘Yapacağız’ demek ve bir şeyler yapıyor gibi görünmek başka gereğini yapmak başka. CHP’de “kozayı parçalamak” dışında bir çözüm olmadığına hâlâ inananlar varsa Kılıçdaroğlu’nun iyi niyetli hamlesinden doğru dersi çıkarmalı: Bir cemaa

Kılıçdaroğlu CHP’si (2): Toprağı yumuşattı ama taşlaşmış bir toprak ne kadar yumuşatılabilirse…

Baykal döneminde CHP tabanında bir kısmı irtica korkusundan bir kısmı da ahlaki üstünlük duygusundan kaynaklanan, rasyonel çözümleme araçlarıyla kavranamayacak bir psikoloji oluştu. İnsanlar sahip olduklarını düşündüğü mutlak ‘doğru’yla seçim kazanmalarının imkânsız olduğunu görüyor fakat yine de ‘doğru’larının tartışmaya açılmasına izin vermiyordu; bu yolla seçim kazanma ihtimali varsa onu da zül addediyordu.

Kılıçdaroğlu CHP’si (1): Tarih, son 13 yılı Baykalizmle Baykalizm arasında yaşanmış ‘tarihsel’ bir dönem olarak kaydedebilir mi?

Kemal Kılıçdaroğlu CHP genel başkanlığının ilk yıllarında Baykalcıydı. Dolayısıyla Baykal’dan nefret ettiğini söylese de zihnen Baykalcı olan CHP teşkilatı ve tabanı tarafından sevildi. İkinci dönemde Kılıçdaroğlu Baykalcılıktan uzaklaştı fakat teşkilat ve taban -tabii zahire aldanmayacaksak- esasen değişmedi. Bu dönem Kılıçdaroğlu’na tahammül dönemi olarak yaşandı. Tahammülün sürmesi için seçimi kazanması gerekiyordu, kaybetti. Peki, bu 13 yılda CHP Baykalizmden ne kadar uzaklaştı? Yanılmayı ç

Batı’nın hali ya da liberal demokratların ‘çıpa’ sorunu: Sosyalistlerin ‘sosyalist ülke’siz kalması gibi…

Sosyalistler, 1920’lerde somut ‘sosyalist dünya’ (Sovyetler Birliği) çıpası üzerinden zaten önceden beri benimsemiş oldukları sosyalizm idealine daha sıkı bir biçimde sarıldılar fakat Sovyetler Birliği’nin dağılması (1991) ve böylece çıpanın ortadan kalkmasıyla birlikte sosyalizm de bir fikir ve ideal olarak ikna gücünü kaybetti. Günümüzde aynı akıbeti liberal demokratlar ‘Batı çıpası’ üzerinden yaşıyor.

O Yahudileri çok sevdik… İyi de savaşta kendi devletini haksız bulana ‘vatan haini’ demiyor muyduk?

Herkes ‘bravo’ dedi ama en görkemlisini Ahmet Hakan’ın CNN Türk’teki programı ‘Tarafsız Bölge’de izledik. Gerek Hakan gerekse de stüdyodaki konukları, Gazze’de ateşkes talebiyle ABD Kongresini ‘basan’ Yahudilerin eylemini canlı yayında izlerken onları tebrik etmelere doyamadılar. Başka diyarlardaki iyi örnekleri onaylayarak aktarırken pratikte bunları hiç takmamakla malûl bir ahlakımız var. İnsanda “madem güzel, madem doğru, sen neden yapmıyorsun” diye bağırma duygusu uyandıran bu kötü pratik h

Başsavcının mektubu ve AİHM’in ‘Nokta dergisi baskını’ kararındaki ‘whistleblower’ vurgusu

Başsavcı İsmail Uçar, HSK’ya gönderdiği mektubunda “Batı toplumlarında ‘whistleblowerları’ (derin gırtlaklar) korumaya yönelik yasal düzenlemeler yapılmıştır. Bu müessesenin bizde de teşviki gerekmektedir” demişti. Bu noktada AİHM’in Türkiye’den önüne gelen bir dosyada verdiği kararda, ‘whistleblowerlara’ dair mahkeme tarihinde ilk kez hüküm kurduğunu hatırlatmak isterim.

İttihatçı ruh (3): Esasen kendiliğinden ve ‘doğal’, fakat bir yanıyla da üretilmiş ve ‘proje’

15 Temmuz darbe girişimini izleyen aylarda, anlamı ve önemi ancak ‘alıcı gözle’ bakıldığında fark edilebilecek iki ‘söylem’ dikkat çekti. Bunlardan biri, Erdoğan’ın, önceki 14 yıllık iktidarı boyunca hiç telaffuz etmediği Misâk-ı Millî temalı konuşmaları, öbürü de “İslamcıların AK Parti’den tasfiyesi” tartışmalarıydı. Bunların ikisi de AK Parti’nin devletle bütünleşmesi macerasının bilinçle öne çıkarılmış son iki çıktısıydı.

İttihatçı ruh (2): Bugün baskın ama 15 yıl önce AB’ye, 10 yıl önce Çözüm Süreci’ne onay veren de aynı toplum

Türkiye halkı barış, huzur ve refahla bağlantısı kurulduğunda, değişmeyecek gibi görünen katı ideolojik ve kimliksel tutumlarını kolayca gevşetebiliyor ve hatta yaralı benliğinin müsebbibi olarak gördüğü Batı’ya bile farklı bir nazarla bakabiliyor. Bu bahiste yakın tarihte yaşanan en çarpıcı örnek Türkiye’nin Avrupa Birliği’nin (AB) bir parçası olmaya doğru gittiğine inanıldığı dönemde her kesimden insanın bu sürece verdiği destek… AB örneği, yaralı benliğin izalesinin ille negatif bir milliyet

Yeni İttihatçı ruh halinin derinliği o kadar da fazla olmayabilir mi?

Etyen Mahçupyan bir yıldır kaleme aldığı ‘Yeni İttihatçılık’ yazılarında çok muhkem bir toplam koydu ortaya. Benim bu toplamda emin olamadığım, dolayısıyla Mahçupyan kadar güçlü bir biçimde savunamayacağım sadece bir nokta var: Yeni İttihatçılığın önümüzdeki 10 yıllar için (de) neredeyse kaçınılmazlığına dair imâ ve öngörülerin erken ve aşırı olduğu kanaatindeyim. Türkiye’nin yeni yüzyılının böyle şekillenmesi çok güçlü bir ihtimal fakat böyle olmayabilir de.

İktidar ve muhalefet seçmeninin aynı anda ‘partisini cezalandırma’ duygusu taşıdığı ilk yerel seçim

Oy verip iktidara getirdiği fakat uygulamalarından memnun olmadığı partisini yerel seçimde cezalandırmak, seçmenlerin sık sık baş vurduğu, sevdiği bir oyun… Anlamak kolay: Partisinden şikâyetçi olan fakat merkezi iktidar kaybından da korkan seçmenler yerel seçimi fırsat sayıyor uyarı için. Ağır ekonomik sıkıntıların iktidar seçmenini Mart’ta bir kez daha bu oyuna sevk edeceği açık. Fakat bu seçimi ilginç kılan, ilk kez muhalefet seçmeninin de ‘oyun’a dahil olma arzusu… Şurası kesin: Bu seçimde

Merak ve kuşku mesleği gazeteciliğin ‘Profesör Kâbus’ sınavı

Psikiyatr Prof. Salih Zoroğlu çocuk ve ergen hastalarına ilaç verip telkinde bulunarak anne-babalarının kendilerine tecavüz ettiğini itiraf etmeye zorlamış. İnanması zor ama olabilir ve konuya dair savcı-polis soruşturmasını haberleştirmek gazetecilerin hakkı da görevi de. Fakat bu tarzda mı? Tuhaf ama gerçek: Türkiye’de gazeteciler, haberlerinin öznelerini polis ve savcılarla birlikte suçlamazlarsa, haberlerinin inandırıcılığının azalacağını sanıyorlar.

Erdoğan’ın ‘özgürlükçü’ sözlerinin gerçek sanıldığı o birkaç saatin öğrettikleri

Erdoğan’ın “yeme-içme kültürü” hakkındaki -gerçek olmadığı sonradan ortaya çıkan- ‘özgürlükçü’ çıkışını yorumlayan seküler sosyal medya kullanıcılarının neredeyse tamamı onun bu fazla radikal sözleri sarf etmesinde bir inandırıcılık sorunu görmedi, onların Erdoğan’a ait olduğuna inandı. Bizatihi bunun ve ilaveten yaptıkları yorumların içeriğinin muhalif ruh halini anlamada önemli ipuçları barındırdığını düşünüyorum. İktidar destekçilerinin -sözlerin içeriğinden memnun olmasalar bile- sessiz kal

Yalanda yaşayanların Sezgin Tanrıkulu’na karşı başlattığı seferberlik

Şu anda toplum Sezgin Tanrıkulu’na karşı iktidarından muhalefetine hatta kendi partisine kadar, bildiği aile içi tecavüz vakasına birbirinin yüzüne baka baka ‘yok’ muamelesi yapan ve ‘var’ diyen mensubuna dünyayı dar eden bir aile gibi davranıyor… Ve çürüyor.

İnternet, cep telefonu ve sosyal medya olmasaydı popülist liderler yine de zuhur eder miydi?

Elitlerin 20. Yüzyıldaki hegemonik üstünlüğü, sahip oldukları bilgi birikimi nedeniyle esasen daha az eğitimli kesimlerin rızasına dayanıyordu. 21. Yüzyılla birlikte devreye giren yeni iletişim teknolojileri elitlerin bilgi tekelinin kırılmasında tayin edici bir rol oynadı. Geniş kitlelerin kamusal tartışmaya bu çapta katılımını sağlayan iletişim teknolojileri olmasaydı, aydınlanmış-elitlerin ‘üstün’ konumu ve ‘doğru’yu belirleme ‘hakları’ sorgulanabilir miydi? Bu soruya mutlak bir ‘sorgulanama

Çağımızın sınıf savaşı duygular ve kültürler dünyasında yaşanıyor

Zizek, 2019’da halktan gelen bazı taleplerin “vizyonsuz” olabileceğini, ilerleme sağlayamayacağını, böyle durumlarda doğru tavrın o taleplere kulak asmamak olduğunu söylemişti; geçtiğimiz ay yazdığı bir makalede bu görüşlerini daha da radikalleştirdi. Haklılığı-haksızlığı bir yana, Zizek’in tartışmayı hak eden çok önemli şeyler söylediği açık, fakat bunlar aynı zamanda, ‘aydınlar’la halk arasında 60-70 yıl önce açılmaya başlayan mesafenin günümüzde hangi noktaya ulaştığını da gösteriyor.

En alttakiler neden patronlardan çok ‘aydınlanmış, ilerici, elit’ sınıflara ‘gıcık’

Beş yıl önce epeyce ürkek bir biçimde sorduğum soruyu şimdi daha kuvvetli bir şekilde soruyorum: Acaba, diyorum, liberaller, demokratlar ve hatta hiçbir talebin işçi sınıfının taleplerinden üstün olmadığını savunan solcuların 1960’lardan itibaren öne çıkardığı taleplerde ve o talepleri savunurken baş vurdukları dilde bir sorun olabilir mi? Ve bu sorun, kendilerini, o taleplerin eğitimli taşıyıcılarının kullandığı imkânlardan mahrum sayan daha az eğitimli ve daha yoksul kesimlerde, son evresinde

Şimdi de Milei… 21. Yüzyıl: ‘Aydınlanmış’ların iktidarının sonbaharı ya da popülist liderlerin yükselişi

Öfkenin bir ‘level’ üstündeki nefret, umuttan da sevgiden de daha yoğun bir duygu. Öfke de nefret de suni olarak yaratılamaz fakat toplumda temelleri olan bir öfkeyi (ya da nefreti) besleyip yaygınlaştırmak, hatta üstünde sörf yaparak iktidar olmak mümkün. Popülist liderler, sahip oldukları bu basit fakat büyük bilgiye yaslanarak ve her şeyi maddi ilişkilerin (‘rasyonel’in), maddi çelişkilerin belirlediği tezini yanlışlayarak iktidara yürüyor. Peki, yürürken, toplumlarda temelleri olan hangi öf

“Yetmez ama evet Kılıçdaroğlu” diyenler; pişman olmayın, YAE’de böyle riskler vardır!

Yeminli ‘yetmez ama evet’ (YAE) düşmanları son yıllarda siyasetlerini defalarca “yetmez ama evet” çizgisi üzerine kurdu. Doğru yaptılar, çünkü temel ve en büyük siyasi hedefleri Erdoğan otoritarizmine son vermekti fakat kendi güçleriyle bunu yapabilmeleri imkânsızdı. Nitekim 2014 ve 2018’deki cumhurbaşkanlığı seçimlerinde kendilerinden olmayan başkan adaylarını desteklediler. Bunlara şimdi de Kılıçdaroğlu eklendi. Bu kesimler üç yenilginin ardından da pişmanlık sergiledi. Bu gereksiz duygunun s

“Engin Dinç kimdir, kaç yaşında, nereli?”

Konya Emniyet Müdürü Engin Dinç’in Ankara Emniyet Müdürlüğüne atanması dün bütün yayın organlarının internet sitelerinde “ne yer, ne içer”e ramak kalmış bir başlıkla ve standart bir portre-haberle duyuruldu. Evet, sıradan, sıkıcı bir portre-haber… Oysa niyeti olan bir gazetecilik için hayli ilginç ayrıntılar vardı Engin Dinç’in gerçek portresinde.

İhbarcı binbaşının sözleri ‘tutanak’ta kaldı, resmiyet kazanamadı ve Akar bu sayede yedi yıl sonra yine “darbe ihbarı yoktu” diyebildi

MİT, 15 Temmuz darbe girişimini ihbar eden binbaşı O.K.’nın ifadesinin alınmasına savcılık talebine rağmen izin vermedi ve o gece MİT müsteşarını ‘almakla’ görevli Kara Havacılık Okulu’na açılan davanın iddianamesi ‘domatessiz menemen’ misali O.K.’sız yazıldı. Fakat daha sonra iki savcı ihbarcı binbaşıyla görüştü ve bir tutanak tuttu. O.K. orada darbe ihbarında bulunduğunu açıkça söyledi… Hulusi Akar yedi yıl sonra ilk kez konuştu ve bu kritik açıklamayı görmezden gelerek “15 Temmuz’da darbe ih

Yedinci yılda Gülen’in ‘dizinin dibinden’ gelen itiraf: “İçimizden birileri Gülen’i Akar’ın darbe yapacağına inandırdı”

2021’de kaleme aldığı “Cemaat İçeriden Adım Adım 15 Temmuz’a Nasıl Sürüklendi” başlıklı uzun yazı dizisi nedeniyle ‘Cemaatin övündüğü gazeteci’den ‘Cemaat haini gazeteci’ye dönüşen Ahmet Dönmez’in yazdıkları, 15 Temmuz darbe girişimi sırasında Fethullah Gülen’e en yakın isim olan ‘molla’ Osman Şimşek tarafından doğrulandı: “İlk defa burada söyleyeceğim bunu, söylemek ihtiyacı hissediyorum. Biz hizmet hareketi olarak çok büyük bir tuzağa çekildik. Sırtımızdan büyük bıçaklandık, büyük hançerlendi

Gülenciler’in “15 Temmuz’da biz yoktuk”; iktidarın “sadece FETÖ’nün işi” iddialarına karşı iki yeni tanıklık

15 Temmuz darbe girişiminin yedinci yıldönümünün öncesinde, 15 Temmuz davalarından birinde dile getirilen bir tanıklık, o gün darbe sahasında sadece Gülencilerin olduğu şeklindeki iktidar anlatısını zora soktu. Geçtiğimiz günlerde bir başka tanıklık Cemaat’in içinden geldi. O tanıklık da Gülencilerin 15 Temmuz’da iradi katılımlarının olmadığı, belki en fazla iktidarın Pensilvanya’nın rağmına hareket eden bazı Gülenci subaylara tuzak kurarak onları darbeye çektiği iddiasını çürüttü.

Yine 15 Temmuz soruları: Muhataplarının ‘duymuyormuş gibi’ yapamayacağı günlerin geleceği umuduyla…

Soruları suya yazılmış gibi olanların psikolojisini bilenlerdenim; en çok da her yıldönümünde dile getirmeyi itiyat edindiğim 15 Temmuz sorularını bir daha, bir daha sorarken hissediyorum bunu. Yine de en doğrusu ısrarla sormak ve muhatapların cevaptan kaçamayacağı günlerin gelmesini umutla beklemek… İşte benim “hâlâ cevaplanmamış oluşuna hâlâ şaşırmadığımız” diye tanımladığım 15 Temmuz sorularım…

Kılıçdaroğlu, yerel seçimi göçmenler üzerinden iktidarı zora sokacak bir kutuplaştırmayla kazanmayı mı planlıyor?

Kemal Kılıçdaroğlu, 14 Mayıs’taki seçim yenilgisinin hemen ardından, 28 Mayıs’taki ikinci turdan önce telaşla ilan ettiği ‘yeni’ göçmen politikasının daha kapsamlısını, daha derinini daha gürültülü bir biçimde ilan etmeye hazırlanıyor olabilir mi? Yanılmayı umarak böyle bir ihtimalin ‘masada’ olduğunu düşünüyorum.

Erdoğan’ın ‘Makyavel’in öğrencisi’ olma süreci

Erdoğan'ın "Makyavel'in öğrencisi" olma süreci ne zaman başladı? Aslında hiç düşünmeden 2013'teki iki gelişmeyi gösterirdim: Gezi direnişi ve 17-25 Aralık soruşturmaları. Fakat onlardan önce yaşanan "MİT Müsteşarı Hakan Fidan'ın ifadeye çağrılması" hakkında Erdoğan'ın sonradan yaptığı değerlendirme, onun bu olayı ilk iktidar kaybı tehlikesi olarak algıladığını gösteriyor: "MİT müsteşarının ifadeye çağırılması, eğer ifadeyi verseydi, tutuklansaydı, arkasından hedefin kim olduğunu gayet iyi biliy

Erdoğan hazır kendini çok güçlü hissediyorken neden ‘cömert, şefkatli yönetici’ imajına oynamıyor?

Makyavel, ünlü eseri Prens'te, iktidarla ahlakî ve dinî değerler arasında kurulan bağları reddetti, iktidarı kendinde bir amaç olarak tarif etti. Ona göre bu amaç o kadar meşru idi ki ona ulaşmak ve korumak için baş vurulacak bütün araçları da otomatik olarak meşru hale getiriyordu. Makyavel’e göre iktidar sahibinin kullanması meşru olan araçların başında da ‘korku’ geliyordu; yönetilenler ‘hükümdar’dan korkmalıydı… Yine Makyavel’e göre bir hükümdar sevilmeyi değil kendinden korkulmasını önemse

CHP’deki ‘kurucu ideoloji’ çağrıcıları mevcut yönetimi “aynı şeyleri deneyip farklı sonuçlar bekleme” diye eleştirebilir mi?

Aynı şeyleri farklı sonuç alacağı inancıyla onlarca kez tekrarlayan ve her defasında kaybeden birileri, yeni bir teşebbüsü bir daha ve sonra belki bir daha denemeyi önerenleri bu argümanla eleştirebilir mi? Olgun insan gerçekle yüzleşebilen insandır. Gerçek şu ki, ‘kurucu ideoloji’yle girilen bütün seçimleri kaybetti CHP. Ve bu gerçek ortadayken, onu unutup “aynı şeyleri deneyerek…” eleştirisi yapmak olgun insanların tavrı olamaz.

Mevcut koşullarda ‘yerli ve millî’ dışında kitlesel etki yaratacak başka ‘dava’ var mı?

Herhangi bir ülkede muhalefetin, iktidarın kullandığı, etki gücü ispatlanmış bir siyasi ‘dava’yı etkisizleştirebilmesinin önünde teorik olarak başlıca üç imkân vardır: a) ’Dava’nın sahte ya da abartılı olduğunu ispat ederek onu iktidar için kullanışsız hale getirmek, b) ‘dava’yı kendisinin daha iyi sahiplenebileceğini göstererek iktidarın elinden almak, c) o ‘dava’dan daha etkili alternatif bir ‘dava’nın sahibi olarak ortaya çıkmak… Muhalefet, bu ‘imkân’ların hiçbirini kullanamadı.

‘Dava siyaseti’ ya da “mevcut gerçeklik ile iletişimi asgarî düzeye indirgeyerek” seçim kazanma sanatı

Ülkenin tek adamının, kendi ekonomik fantezilerini gerçek kılmak için yürüttüğü bir operasyon sonucunda yangın yerine dönen ülkesinde yapılan seçimi üstelik 21 yıllık bir yıpranmışlık döneminden sonra bir kez daha kazanmasını kavramak zor olabilir ama 14 ve 28 Mayıs’ta olan, tam olarak bu. İşin sırrı, ülkenin kahir ekseriyetinin içine yuvarlandığı büyük zorlukları perdeleyecek bir şey bulmadaydı. O şey, Türkiye’de 200 yıllık bir tarihi olan ‘dava siyaseti’ydi.

Yeni dönem: Kabine ‘havuç’, Erdoğan ‘sopa…’ Ya da ‘dava siyaseti’ Erdoğan’da, ‘teknik işler’ kabinede

Erdoğan’ın yeni dönemi şapka çıkartılacak bir ince ayarla kurguladığını düşünüyorum. Önceki dönemde, gûya ülkenin tehlikede olan bekasını esirgemek için kendisinin yanısıra kabinesinin tamamını toplumun yarısının şeytanlaştırılmasına koşmuştu. Bu yeni dönemde ise anlaşılan işin o kısmı (‘dava siyaseti’) sadece kendisinde olacak, buna karşılık kabinesi “siyaset dışı”nda kalıp ülkeyi toparlamaya çalışacak.

CHP tabanı, partisine verdiği “seçim kazanmak için yüreğimizi soğutacak dili terk edebilirsin” zımnî onayından vaz mı geçiyor?

İdeolojik partilerin büyük çelişkisi şuradadır: Bir yandan kendi çelik çekirdeğini mutlu edecek bir program ve söylem geliştirdiğinde sadece onların oyunu alıyor ve bu da iktidar olmaya yetmiyor; öbür yandan başka partilerin tabanına hitap edecek bir program ve söylem geliştirdiğinde kendi çelik çekirdeği homurdanmaya başlıyor. Bu kısır döngüyü ilk kıran, kendi tabanıyla zımnî bir anlaşma imzalayan AK Parti oldu. 6-7 yıl önce CHP de bu yola girdi fakat son seçim yenilgisinin ardından başlayan “

İki kere mağlup sayılır bu yolda mağlup

Cumhurbaşkanlığı seçiminin ikinci turundan önce Serbestiyet’te yayımlanan yazımda, umutlu olmasam da Kılıçdaroğlu’na oy vermek (daha doğrusu Erdoğan’a oy vermemek) için hangi motivasyonlara sahip olduğumu sıralamış, yazının sonuna da şu notu koymuştum: “Kemal Kılıçdaroğlu’nun [14 Mayıs seçimlerindeki] yenilgi sonrasında geliştirdiği ‘yeni’ siyasi tutum kendisine oy vermeyi benim açımdan çok güçleştirdi, ama bu ayrı fasıl; onu da seçimden sonra yazacağım…” Şimdi sıra ona geldi.

Kazanma umudu yerlerde sürünen muhalif seçmenler için ikinci tur motivasyonları

İlk turda oyunu büyük umutlarla ve ‘seçilecek’ duygusuyla Kılıçdaroğlu lehine kullanan fakat ikinci tur için aynı şeyleri söyleyemeyenler arasındayım. Ama bu beni ertesi gün geri dönmek üzere 7 saatlik bir karayolu yolculuğunu göze almaktan alıkoymuyor. Bu grupta yer alanların çoğunluğunun da benim gibi davranacağını gözlemliyorum. Peki, ikinci turda kazanma umudu az olan bizim gibiler 28 Mayıs’ta hangi motivasyon ya da motivasyonlarla sandığı gidecek? Ben bu yazıda kendi motivasyon kaynaklarım

‘Hayatımız normalleşsin’ dip dalgası: 2 (belki 1) – Milliyetçilik dip dalgası: 4 (belki 5)

Hiç şüphesiz bu seçimin dip dalgası, çapını hiç tahmin edemediğimiz ‘milliyetçilik…’ Fakat bütün bunlar bizi dindar-muhafazakâr kesimlerde, son haftalarda Serbestiyet’te çok sayıda örneğini verdiğimiz başka bir ‘dip dalga’nın daha var olduğu hakikatinden uzaklaştırmasın; bu, onlara karşı da büyük bir haksızlık olur. (Bu arada yaşanan büyük hayal kırıklığının şu âna kadar ‘makarnacılar’ söyleminin uç vermesine neden olmadığını memnuniyetle kaydetmek isterim.)

‘Deep fake’ (derin sahtelik) videolarını beklerken: ‘Gerçek’in başına gelen en büyük felakete yakından bir bakış

Önce Kılıçdaroğlu’nun İletişim Başkanlığı’nı ve Fahrettin Altun’u uyaran tweet’i geldi, onu Selahattin Demirtaş’ın ‘acil’ tınılı tweet’leri izledi: “Lütfen görmeyin, duymayın, yaymayın ve paylaşanları engelleyin…” Bugün de teknolojik gelişmeleri yakından izleyen bir gazeteci sordu: “Kılıçdaroğlu’na, söylemediği şeyleri söyleten (Deep Fake) videolar mı geliyor?”

Hastasına önce sahte teşhis koyan, sonra da onu ‘tedavi’ eden doktor gibi…

“Hastalarına sahte teşhis koyup sonra da onları ‘tedavi’ eden doktorlar”dan söz edildiğini siz de duymuşsunuzdur. Ben duydum ama inanmadım ya da inanmak istemedim. Fakat doktorlar kızmasın, var ya da yok, bunu bir metafor olarak kullanıp bir soru soracağım: Halkına kendisinin inanmadığı sahte tehlikeler algılatan, deli bir propagandayla bunu inandırıcı kılan ve bu yolla iktidarda kalmanın hesabını yapan Erdoğan’la, hastasına sahte tehlike algılatarak para peşinde koşan doktor arasında bir fark

Alevilik ve ben: Hayret ede ede öğrenilmiş bir Türkiye hakikati

Kılıçdaroğlu’nun ‘Alevi’ manifestosu’, Alevileri haklı olarak sinirlendiren ‘kardeşlik’ vaadini aşıp ‘eşitlik’ limanına demirleyebilecek mi? Konuşmanın ‘tarihi’ önemde olduğu tartışma götürmez, fakat bu cesur çıkış, bundan sonra karşılaşılacak zorluklar konusunda yanıltıcı olmamalı. Benim şahsi Alevilik hikâyem bile -siyasetin ve toplumun geldiği umut verici seviyeye rağmen- bunu göstermeye yeter.

Fotomaç’tan Yeni Şafak’a, eleştiri girişimini ‘saçma’ kılan düzeysizlikler

Yani hiç değilse kendinizi, sanki mesleğinizin en temel ahlaki ilkelerini satılığa çıkarmamış gibi gösterecek birkaç incelik sergileyin, azıcık gayret gösterin, öyle ki sizi eleştirmek isteyenler zorlansın biraz, yaptıklarınızın ‘yuh artık’ dışında tepkilere de imkân verecek bir içeriği olsun. Ve nihayet: Sizi eleştirmenin bir tadı olsun.

‘Yargılanacaksınız’ çıkışları neden iktidarla bağı oy vermekten ibaret olanları da ürkütüyor?

Trakya ve Balkan coğrafyasında “yeniden doğuş”u simgeleyen marteniçka ipi bağlanmış çiçekli bir fotoğrafın iktidar çevrelerinde -idam ipi ve darağacı benzetmeleri üzerinden- istismar edilme biçimi çok şey anlatıyor. Bu istismarı, “Yargılanacaksınız” üzerinden yürüyen öforik kampanya ile birlikte düşünmek lazım. Çünkü sahiplerinin murat ettiğinin tersine, bu tehdit dili sadece iktidar elitlerini değil iktidara oy verenleri de ürkütüyor.

“Kartaca yıkılmamalıdır”

AK Parti’nin 2002’de iktidara gelmesinden hemen sonra, iktidarın meşruiyetini tanımayan, onu ‘düşman’ olarak kodlayan sert bir muhalif çizgi belirdi. Zamanla bütün muhalefetin benimsediği bu çizginin bir de sloganı vardı: “Kartaca yıkılmalıdır…” Aradan 20 yıl geçti, şimdi kendisi dışındaki herkesi ‘vatan haini’ sayan iktidar “Kartaca yıkılmamalıdır” diyor. Çünkü o, hainlere karşı vatanı, din düşmanlarına karşı İslam’ın izzetini korumaktadır. Aynı madalyonun iki yüzü, ideoloji ve siyasetten ziya

6284 tartışmaları üzerinden ‘büyüyen erkek şiddeti’ ve ‘azalan erkek kimliği’ tartışmasına dönüş

Bugün, erkek dindarlar 6284 sayılı kanuna sahip çıkan dindar kadınları dehşet içinde izliyor; nereden çıktı bu kadınlar diye soruyorlar kendi kendilerine, bazen de kendilerini tutamayıp küfrediyorlar. Benzer bir şaşkınlığı, mahcubiyetlerinden ötürü ifade etmeseler de seküler kadınlar da yaşıyor olmalı. Türkiyeli kadınların erkek hâkim sınıfına karşı verdiği mücadelede ‘tarihsel yanılgı’nın sonuna gelmiş olabilir miyiz?

‘Gönüllü dezenformasyon’ bile geride kaldı, artık ‘kendi yalanını kendin uydur’ aşamasındayız

Maruz kalmayı, ‘kötü’ bir şeye zorunlu katlanış anlamında kullanırız. Mesela ‘yalan’a maruz kalırız fakat yeterince uyanık olursak onu başımızdan defedebiliriz. Fakat politik kutuplaşmanın düşmanlararası savaş boyutuna ulaştığı koşullarda yalan haberleri -şayet işimize geliyorsa- yalan olduğunu bile bile kabul etmek ve yayılmasına katkıda bulunmak sıradan bir davranış haline gelir. Bir sonraki aşama ise ‘kendi yalanını kendin uydur’dur. Şimdi o aşamadayız. Önümüzdeki iki ay boyunca bu derin çür

Devlet Kılıçdaroğlu’nu istemiyor mu? İstemiyorsa nedenleri ne olabilir?

Kılıçdaroğlu hakikaten “Devlet (güç ve rant), kimlik (vatandaşlık ve Kürt meselesi) ve Batı karşıtlığı (uluslararası hukuktan kurtulmuş bir bağımsızlık hevesi)” alanlarında devleti kaygılandıracak bir performans sergileyebilir mi? Benim bu sorulara cevabım, ‘hayır…’ Kılıçdaroğlu’nun Türkiye’ye yön değiştirtecek bir radikalliğin adamı olduğunu düşünmüyorum. Fakat onun gerçekte benim düşündüğüm gibi bir siyasetçi olmaması, devletin ondan paranoya boyutlarında kuşku duymasına engel değil. Ve bence

Kılıçdaroğlu portrelerim: 2010, 2019, 2023

16 Eylül 2010 (Mükemmel İkinci Mutsuz Birinci, Aktüel dergisi): “’Liderlik kumaşı’yla ilgili en büyük handikapı şu: Bildiğimiz anlamda ‘liderlik’ten zevk almıyor… O aslında mükemmel bir ‘ikinci’ ve mecburen ‘birinci’ olmuş bütün mükemmel ikinciler gibi giderek derinleşecek bir mutsuzluğun esiri…” 9 Mayıs 2019 (Revize Edilmiş Kılıçdaroğlu Portresi, Serbestiyet): “Meğer birinci olmayı seviyormuş ve ‘ikinciliğine aşkla bağlı olmaktan’ kaynaklanan bir mutsuzluğu da yokmuş…” 7 Mart 2023: 2010’da yan

Devrede “Devlet odaklı, siyaset üstü, düzenleyici bir güç” var mı?

Devlet, siyasi iktidarla aşağı yukarı 10 yıl önce kurduğu ve giderek güçlenen ittifakının çıkarları gereği Kemal Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanı olmasını istemiyorsa, evet, “siyaset üstü, düzenleyici bir güç” olarak oyunun içinde olduğu söylenebilir. Peki, devlet neden Kılıçdaroğlu’nu kendisi için neredeyse bir ‘beka sorunu’ olarak görür? Şayet varsa böyle bir duygu, bunun rasyonel gerekçeleri neler olabilir?

‘Beka’cılık, ‘dış düşmanlar’ı yardıma çağırarak iflasını ilan etti; gerçek bir düşmanın halka iyilikte bulunmasına fırsat verilmez!

Şu ölçüye güvenin: Beka (varlık-yokluk) sorunu yaşamanın, yani sizi yok etmek isteyen bir düşmanla karşı karşıya olma durumunun en temel duygusu, hasmınızın ‘mutlak kötü’ olduğudur. ‘Mutlak kötü’den yardım istenmez. Peki, yıllar boyunca ülkenizi boğmak, bağımsızlığınızı yok etmek için yanıp tutuşan ülkelerden söz ettikten sonra, başınıza gelen bir felaketin ardından onları yardıma çağırırsanız? İşte o zaman o âna kadar ‘beka sorunu’na dair söylediğiniz her şeyin palavra olduğu çıkar ortaya.

“Cumhurbaşkanı(mızın Liderliğinde) Hükümet Sistemi”nin o gecesi…

Malum, iktidar ve iktidar basını “acılar üzerinden siyaset yapmak” diye bir pozisyon tarif ediyor ve bu pozisyon sahiplerini susturmak için elinden geleni ardına koymuyor. Eh, yine de “siyaset yapıp” dayak yemeyi göze alan biri hiç değilse dayak yemeye değecek bir konu seçmeli, kendince en önemli başlık üzerinden siyaset yapmalı, değil mi? Ben böyle düşündüğümde, devlet görevlilerini yetki kullanmaya korkar hale getiren yönetim sisteminin büyük deprem karşısındaki performansını didiklemenin en

Yardım duygusunu şeytanlaştırmak ve bundan siyasi zarar görmemek!

Pandemide gördük, daha sonuçlanmadı ama depremde de görmekteyiz: Siyasetçiler kendilerinden olmadığını düşündüklerinin yardım gayretlerini şeytanlaştırıyor ve fakat bundan siyasi bir zarar görmüyorlar; taraftarları onları ayıplamıyor. Bir toplumun ahlaki ayarlarındaki bozulmanın büyüklüğünü bundan daha iyi ne anlatabilir? Peki neden böyle oldu? Neden böyle oluyor?

Felaket halinde bile esas derdi eleştirileri bastırmak olan bir devlet ve iktidar

Bizim devletimiz, şefkati işçilerin kendisini eleştirdiği âna kadar süren ‘babacan’ işadamlarına benziyor. Çalışanlarını ‘baba gibi’ seven o işadamları, o âna kadar ‘baba’sına sadece saygı gösteren işçilerden biri çıkıp da biraz sonra sahte olduğunu anlayacağı ‘baba şefkati’ne güvenerek onu eleştirmeye kalktığında ne oluyorsa, Türkiye’de devlet-yurttaş ilişkisinde de o oluyor.

Yargıda nihayet ‘kendilerine verilen yetkiye sahip çıkan kuvvetli adamlar…’

Anayasa hukukçusu Kemal Gözler, 23 Aralık 2020’de kaleme aldığı bir makalede Türkiye’de artık anayasa diye bir şeyin kalmadığını yazmıştı. Gözler, Anayasayı bitiren şeyi kuvvetler ayrılığının yokluğuna; kuvvetler ayrılığının yokluğunu da “kuvvetli adamlar”ın yokluğuna bağlamıştı o yazısında. Kemal Gözler tam bir ay sonra, 23 Ocak 2021’de bu defa “Elveda Anayasa Mahkemesi” diye yazdı. Yazısının tam başlığıyla: “Elveda Anayasa Mahkemesi; İrfan Fidan Olayı.”

Ya saçmaladığımı gösterin ya siz de bir şey söyleyin… Konu: ByLock, soru: Yüz binlerce kişilik gizli örgüt iletişim aracı olur mu?

Yaygın görüşe göre ByLock’çular ikiye ayrılır: a) ‘Morbeyin’ vb programlarla iradeleri dışında uygulamaya girmiş görünenler ve b) gönüllü katılımcılar. Birinciler ‘ByLock mağduru’dur ve mağduriyetleri giderilmelidir, ikinciler örgüt üyesidir ve cezalandırılmalıdır. Ben, ByLock’un ona gönüllü olarak katılanlar için de suç teşkil edemeyeceğini söylüyorum. Bir gizli örgüt, en mahrem sırlarının yüz binlerce kişi tarafından paylaşıldığı bir platform kurar mı?

Sinan Ateş suikastında soruşturmacılara verilen talimatın derecesi “Çözün ulan”dan “çözün”e mi geriledi?

Sinan Ateş suikastı soruşturmasında hafta içinde ortaya çıkan gelişmeler, Bahçeli’nin meclis grubundaki ültimatomuyla (“Yargılatmayacağım, tek bir evladımı vermeyeceğim, surda gedik açtırmayacağım”) bağlantılı görülüyor. Fakat bir yandan da Bülent Arınç’ın üst üste verdiği mesajlarla hatırlattığı “Cumhurbaşkanının kararlılığı” var. Bahçeli öyle Cumhurbaşkanı böyle derken bundan sonra ne olur? Demokles kılıcı bu defa taraflardan birinin değil ikisinin de elinde.

Sulu gözlü bir çocuk, pervasız bir ihtiyar…

Sulu gözlü bir çocuktu, fakat bu, düşüncelerini hayatının sonuna gelmiş yaşlı insanların pervasızlığıyla dile getirmesine engel değildi. O kadar samimi bir insandı ki, başkaları telaffuz etse “çelişki yığını” algısı yaratacak düşünceler, onun dilinde çok sesli fakat ahenkli bir senfoniye dönüşüyordu.

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (8-son): İslamcılık üstü az milliyetçilikten, milliyetçilik üstü az İslamcılığa

İttihatçılık orijinal biçiminde millî kimliğin (Türklük) dinî kimlikten (Sünni İslam) daha önemli olduğu bir ideoloji olarak şekillendi. İdeolojinin bu başat karakteristik özelliği AK Parti’yi ve devleti 2013’ten itibaren önce iş birliğinde ardından ittifakta buluşturan yeni İttihatçılık ideolojisinin de temel yapı taşını oluşturdu. 2017’de yaşanan “İslamcılığın AK Parti’den tasfiyesi” tartışması, ‘yerli’ AK Parti’nin ‘millîlik’ açığını kapatmak üzere aldığı yolun artık görünür hale geldiğini g

“Yargılatmayacağım, tek bir evladımı vermeyeceğim, surda gedik açtırmayacağım”ın anlamı ne?

Devlet Bahçeli’nin, Sinan Ateş suikastı bağlamında son iki grup toplantısında tablonun bütün açıklığına ve onca sıkışmışlığına rağmen dile getirdiği ‘rest’ tonundaki çıkışları bir yanıyla onun büyük çaresizliğini gösteriyor. Fakat burada asıl sorulması gereken soru şu: Ya bu kadar çıplak bir tablo karşısında bile dediklerini yaptırır; “yargılatmaz, tek bir evladını vermez, gedik açtırmazsa?..” Böyle bir sonuç a) toplumsal ruh halini nasıl etkiler, b) bugünkü iktidar yapısı, bugünkü ve yarınki T

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (7) 15 Temmuz sonrasında gönül titreten Misak-ı Millî vurguları

15 Temmuz darbe girişimini izleyen aylarda, anlamı ve önemi ancak ‘alıcı gözle’ bakıldığında fark edilebilecek iki ‘söylem’ dikkat çekti. Bunlardan biri, Erdoğan’ın, önceki 14 yıllık iktidarı boyunca hiç telaffuz etmediği Misâk-ı Millî temalı konuşmaları, öbürü de “İslamcıların AK Parti’den tasfiyesi” tartışmalarıydı. Bunların ikisi de AK Parti’nin devletle bütünleşmesi macerasının son iki çıktısıydı… 15 Temmuz’dan sonraki Misâk-ı Millî söylemi bu yazının konusu. “Yeni ittihatçılığın müsvedde t

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (6) ‘otoyol’: Devletle bütünleşme macerasında geri dönüşsüz an: 15 Temmuz 2016

Dışa ‘açılma’ boyutunu da kapsayan sert ‘millîlik’; dozu giderek yükselen Batı karşıtlığı (‘anti-emperyalizm’) ve Kürt antipatisinin Kürt düşmanlığına evrilmesi… 15 Temmuz (2016) sonrasının bu üç temel siyaseti, Gülen cemaatinin devlet dışına sürülmesinin ötesinde bir tahayyülün yapı taşlarını oluşturuyordu. Artık, cemaatten arındırılmış ve ‘millîleştirilmiş’ devletle siyasi iktidarın, ‘her kafadan bir sesin çıkmadığı’ yeni bir siyaset ve toplum düzeni oluşturmak amacıyla oluşturdukları yeni bi

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (5) 2015-2016: Laiklik kutuplaşması yerine millîlik kutuplaşması

Cumhurbaşkanı Erdoğan ‘yerli ve millî’yi ilk olarak 7 Haziran ve 1 Kasım (2015) seçimleri arasında kullandı. Tesadüf değildi. Erdoğan 15 Temmuz darbe girişiminden önce muhafazakâr kitleleri ‘millîliğe” davet eden bir dil geliştirmeye başlamıştı; iktidarını artık laiklik temelli kutuplaşma üzerinden götüremeyeceğini anlamıştı, ‘millîlik’ çok daha elverişli bir kutuplaşma imkânı vaat ediyordu. Ve kararını verdi: Türkiye siyasetindeki temel saflaşma eksenini ‘laiklik’ten ‘millîliğe’ çevirecekti.”

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (4) viraj: Darbe davalarının sonu ve ‘Cemaat dışı’ devletle sıcak ilişkiler

Ergenekoncularla 2014’ün başından itibaren başlayan yakınlaşma (sonrasında ittifak), Erdoğan-devlet bütünleşmesinde ‘viraj’ın alınması anlamına geliyordu. O noktadan geriye dönüş yine de ihtimal dahilindeydi fakat 15 Temmuz’dan itibaren bunun mümkün olmadığı bir yola girildi, çünkü o bir otoyoldu ve geriye dönüş artık mümkün değildi.

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (3) endişe: Gezi ve 17-25 Aralık (2013)

2013 Aralık’ı 2013 Haziran’ından çok daha ürkütücüydü iktidar açısından. Altı ay içinde yaşanan bu iki travmatik olay Erdoğan’ı çok zor bir tercihle karşı karşıya bırakacaktı: Toplumun yarısı kendisine düşmandı ve şimdi devletin de yarısı karşısına geçmiş, onu devirme isteğini açıkça ortaya koymuştu. İşte o çaresizlik içinde Erdoğan ‘eski’ devletle barışmaya karar verdi ve bir daha geri dönmemek üzere virajı aldı.

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (2) Devlet-Erdoğan yakınlaşmasının ‘nüve’si Uludere 2011 hakkında birkaç söz daha

Dün Başbakan Tayyip Erdoğan’ın grup konuşmasını dinlerken içimden şu geçti: ‘İşte budur...’ Uludere’deki elim olay konusunda, her önüne gelenin küçük, küçücük, mide bulandırıcı bir popülizm yaptığı günlerde, ülkenin başbakanından beklenen ses budur. (...) Evet, Sayın Başbakan. Doğru olanı yaptınız. Siz ordumuzun arkasında durdunuz; biz de sizin arkanızdayız.” (Ertuğrul Özkök, 4 Ocak 2012)

Yeni ittihatçılığın müsvedde tarihi (1) Nüve: Uludere, 2011

Günümüzde AK Parti iktidarıyla devlet bütünleşmesine bakıp devletin AK Parti’yi teslim aldığını ya da tam tersine Erdoğan’ın ortada devlet diye bir şey bırakmadığını, yani devleti bir Erdoğan devletine dönüştürdüğünü düşünenler yanılıyor. Bu tezlerde olduğu gibi ortada birinin kaybedip öbürünün kazandığı bir tablo yok; bu, kaybedenin demokrasi ve özgürlükler olduğu bir kazan-kazan oyunu.

‘İzmir Duvarı’ ve ‘beyaz göç’

‘Leş analizler’ bu defa iddianame formatında zuhur edecek gibi…

Erdoğan’a ‘gollük pas’ olmak ya da onu CHP’nin de evet diyeceği ‘sadece başörtüsü’ için Anayasa değişikliğine zorlamak

Otoriterliğin alâmet-i fârikası olarak ‘Türkiye Modeli’: Yönetimde, ekonomide, iletişimde…

Hablemitoğlu cinayetini İpekçi-Mumcu cinayetler serisine bağlayan görüşler ya da ‘leş analizler’de gerileme

Bülent Arınç: Müdanasız olmayı seviyor, sevilmemeye dayanamıyor

Hablemitoğlu cinayetinde ‘leş’ analizler (2): Çıplak bir Kontrgerilla eylemi nasıl sulandırılır?

Hablemitoğlu cinayetinde ‘leş’ analizler: “‘FETÖ’ ÖKK-MAK’ı tetikçi olarak kullandı”

Bahçeli’den sonra TBMM Başkanı Şentop: İktidar siyasetçileri ‘Misak-ı Milli’yi hatırlatmaya devam ediyor

Hâlâ cevaplanmamış oluşuna hâlâ şaşırmadığımız 15 Temmuz soruları

Son 30 yılda ‘sağ’da ve ‘sol’da Misak-ı Milli sesleri

Cumhur İttifakı altı yılda bölge ülkelerinin zihnindeki endişeyi pekiştirdi: “Türkiye Misak-ı Milli’den vaz geçmemiş”

Bir ülkede, başka bir ülkeye ait olduğu bilinen toprak parçalarının ‘bize’ ait olduğunu gösteren haritalar dolaştırılıyorsa, olağan şüpheli olarak akla hemen o ülkedeki, başka her ülkede de bulunan “aşırılıkçılar” gelir. Yine kimsenin aklına haritayla o ülkenin resmi makamları arasında bir bağ kurmak gelmez. Fakat mesele Ege’deki Yunanistan’a ait adalar, Lozan, Kerkük, Musul, Misak-ı Milli sınırları falan olursa iş değişir. Çünkü Türkiye 100 yıldır yalnız “aşırılıkçılar” marifetiyle değil, bizz

“Stoltenberg ‘FETÖ terörizmi’ dedi” haberi hangi gazetecilik tuzağının çıktısıydı?

Polisle milletvekilinin karşı karşıyla geldiği iki taze olayın ışığında devlet-millet algımız

Harbiyelilerin tahliyesinde siyaset rol oynamış olabilir mi?

Ekim 2020’de Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Askeri öğrencilerle ilgili alınan kararların toplum vicdanını yaralaması ve adalete olan güveni zedelemesinden dolayı” avukatına bu davaların yeniden incelenmesi talimatını verdi. Yaşandığı günlerde bile ses getirmemiş, bugün ise kimsenin aklında olmayan iki yıl önceki cumhurbaşkanı inisiyatifiyle birlikte düşündüğümde, “acaba Harbiyelilerin tahliyesine siyaset mi yol verdi” sorusuna kafadan “saçma” diyemiyorum.

Bir Türkiye sorusu: Yoksa eşimi ‘bizimkiler’ mi öldürdü?

Gazeteci Umur Talu 2008’de şöyle bir soru sormuştu: “Milliyetçi, ulusalcı, Atatürkçü, Kemalist, cumhuriyetçi, artık her neyse, kendilerini bu sıfatlarla beyan edebilenlerin, tam da o kimliklerle anılan kişileri (de), kurumları (da) hedef alması nedir? Daha uzak geçmişin kimi olayına da böyle mi bakmalıyız?” (Sabah, 27 Ocak 2008). Ben de cevaben “Evet, tabii öyle bakmalıyız” diye cevaplamıştım Talu’yu. Fakat katledilen aydınların yakınlarının böyle bakmaları kolay değildi. Zaman lazımdı ve zaman

Hablemitoğlu cinayetinin hemen sonrasındaki (2002) ve 20 yıl sonrasındaki (2022) medya telaşı

Güven kaybı, ‘gündemi belirleme’yi amaç haline getirdiğinizde başınıza gelen şeydir; Kılıçdaroğlu örneği

Öfkesinin tatminini arzusunun tatmininin önüne geçiren muhalif kimlikler

Müslüman aydınların Gezi davasına itirazlarının ilhamıyla: Eleştirinin ve hak savunusunun en kıymetli hali

Beddua

Bir muhafazakâr eleştiri stili: Eleştirmek ama Erdoğan’ı esirgeyerek…

DEVA ve Gelecek alerjisi: Yeter ki bağcıyı dövelim, üzüm yemesek de olur!

İki tarz-ı siyaset(sizlik): Mansur Yavaş ve Altılı Masa

Milliyetçilikle kutuplaşmanın izdivacının çocuğu: Ahlaki boşvermişlik… Örnek olay: Kaşıkçı dosyasının iadesi

‘Gerçek’in pabucunu dama atan gerçek: ‘Gönüllerin gerçeği’

Kemalist Avrasyacılığın doğuşu ve yükselişi

Reis’in medyasına yeni misyon: Reis’i Reis’ten koruma

İktidar medyalarının işi her dönemde zordur, fakat iktidarda Erdoğan gibi bir figür olduğunda iş daha da zorlaşır. Çünkü medya artık iktidarı gözü kapalı desteklemenin yetmediği bir vasatta iş yapmak zorundadır. Bu zorlukların sonuncusu 2022 ile başladı. Bu dönemde yandaş medyanın kendi kendine sorduğu soru şöyle: “Promptırsız Reis, peşpeşe kamuoyunda duyulmaması gereken sözler sarf ettiğinde biz Reisçi gazeteciler ne yapmalıyız?”

“Bir kere adını koyalım, bu bir işgaldir”den sonra gelenler…

Demokrasi sınavında muhalefet bloku için samimiyet kriterleri

Mumcu’nun cenaze töreni, 28 Şubat ve CHP’deki değişim çabasının durdurulması

Halk TV izleyicileri için gerçek ânı: Uğur Mumcu’yu ‘Ortaçağ karanlığı’ değil ‘Devlet’ öldürdü

Sezen Aksu: “Bir”leştirmeden birleştiren…

Benzerleri eskiden sadece bir mahalleye dert olurdu

Don’t Look Up: Toplumsal alıklaşma üzerine bir film

Devletle Erdoğan’ın simbiyotik ilişkisi / 15 Temmuz’u izleyen Misâk-ı Millî vurguları ve sonrasında olanlar

Devletle Erdoğan’ın simbiyotik ilişkisi / 17-25 ile 15 Temmuz arasında neler oldu?

Devletle Erdoğan’ın simbiyotik ilişkisi başlıyor: 24 Aralık 2013

İktidarın çaresizlik içinden çıkardığı çare ‘baskın seçim’ olabilir

Erdoğan’la devletin simbiyotik ilişkisinin ideolojisi: Milliyetçilik üstü az İslamiyet

Sinirlenecek bir şey yok, sadece verdiğiniz sözü tutmanız isteniyor…

‘Kahpe dış güçler’in muhalefet söylemi olduğu yıllar

‘Tuzak’ 50+1 midir yoksa bizzat Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi mi?

Cemaat’i 15 Temmuz’a ‘sürükleyen’, AK Parti’yi 50+1 ‘tuzağına düşüren’ bir aktör mü vardı?

AİHM’nin, bilgi sızdıran devlet çalışanları hakkındaki çok önemli kararını hatırlamanın tam zamanı

‘İç politika’sına OK dediği sürece ‘emperyalizm’ ulusalcılar için de OK

Eylemleri, “göründüğü gibi olmamalı, işin içinde başka iş olmalı”yla savunulabilen iktidar olmak

İktidar basınında Amerika yine OK

“Muhafazakâr bir lider desteği olmaksızın kurulamayacak Türkiye”lerden birine bir adım daha…

“Yaşasın, babamın cezaevinde olduğu kesinleşti”

‘Kahrolsun yetmez ama evet’çilerin dünkü ve bugünkü YAE’leri

Onlarla değildiler ama onlardandılar

Kendisi giden Merkel ve bizim ‘ölene kadar lider’ siyasetçilerimiz

Susup geçmesini beklemek en doğru taktik haline gelmişse…

Ülkelerini kırık bir kalple sevmesini öğrenemeyenlerin başına ne gelir?

Davutoğlu AK Parti-CHP koalisyonunu kurabilseydi, Gül Cumhurbaşkanı olsaydı?

AK Parti’deki, Suriyelileri istemeyen ‘saklı kamuoyu’ ve ilk seçimler

Popülist-otoriter liderlerin kurumsal soytarı ihtiyacı

Belalı bir iş: Mahalleye rağmen gazetecilik

Gülen’i, Hulusi Akar’ın Cemaat’e müzahir darbe yapacağına inandıran adam

Benim 50 haneli Esenyurt’um: 1950’lerin sonu 1960’ların başı

20. yüzyılın ırkçılık ve ulusçuluk günahları: Yüzleşenler – ikiyüzlüler

Balyoz davasının ‘başladığı yere dönmesi’ ne anlama geliyor?

Artık “yerli ve millî” yetmiyor; “daha yerli daha millî…”

2015’teki ‘yerli ve millî’nin anlamını neden ıskaladık: Kişisel muhasebe

‘Yerli ve millî’ ilanının peşrevleri: Gezi ve 17-25 Aralık

Bugünlere gelişin karar ânı: ‘Yerli ve millî’ ilanı

Devlette yeni ast-üst ilişkisi: ‘Beni görevden alman o kadar kolay değil’

Mumcu’nun katili hâlâ mı ‘Ortaçağ karanlığı?’

Soylu ve istifa tartışmasının etrafındaki ‘sanki’ler

Sedat Peker’e karşı ‘ama o da…’ itirazı

Eski Zaman muhabiri, Cemaat’in darbe davalarını nasıl murdar ettiğini anlatıyor (2)

Eski Zaman muhabiri, Cemaat’in darbe davalarını nasıl murdar ettiğini anlatıyor

Ruhsar Pekcan skandalı 17-25 yolsuzluk dosyalarından daha yaralayıcı olacak

‘Milli hassasiyet’ simgelerinin nöbetleşe sahipliği: Bayrak, asker cenazeleri, Çanakkale anmaları

Muhalefetin en güzel ‘hikâye’si: Biraraya gelmek ve birlikte yönetmeye söz vermek

(CHP+HDP) + (İYİ PARTİ+DEVA+Gelecek)= Genişletilmiş Millet İttifakı

İlahi yeminli Orhan Pamuk düşmanları; vallahi çok komiksiniz

Amiraller meselesi ve Erdoğan’dan önce ‘büyük’ konuşmanın riskleri

CHP, HDP konusunda tabanını ikna edemezse buradan çıkış yok

Dink cinayetinin Cemaat dışı ‘şüpheli’lerinin savunmaları tatmin edici miydi?

Cemaat istihbaratçıları cinayetten önce gizledikleri raporu cinayetten sonra da gizlediler

Yeni ‘milli mutabakat’ın kalemşorlarının Hrant Dink davası analizleri

‘Siyasetin üzerine bindirilen din yükü’ nasıl oluştu? Kim oluşturdu?

Memur-imamlar dinin hükümlerini neden sadece hak eşitliği taleplerinde hatırlıyor?

Serteller kitabı ve Türkiye solunun ulusçuluğu

Serteller kitabını okurken…

Ömer Faruk Gergerlioğlu’nun asıl suçu

Gara, muhalefete doğruyu buldurdu: İlk kez aralarında konuştuklarını açıkça söylediler

Sivil anayasa ‘sivil’lerin yazdığı anayasa mıdır ve bu iktidar ‘sivil’ midir?

‘O da terörist bu da terörist’in sonu yalancı çobanlık; o aşamaya geliyoruz

İnsandan ve toplumdan söz ediyorsan asla ‘asla’ demeyeceksin!

‘Okumuş yazmışlar’la ‘baldırı çıplaklar’ın yolları hiç bu kadar ayrılmamıştı

‘Muhafazakâr bir lider desteği olmaksızın istenen Türkiye’nin kurulamayacağı’ ne zaman görüldü?

Devletin ‘dördüncü kuvveti’ medya

Darbecilikle suçlanmaktan kaçınmak isteyenler için 12 Eylül tüyosu

Danışanın danışmadığı danışman olmak!

Tükenmiş AKP’nin istediği bir göz, Allah verdi Fikri Sağlar!

Gergerlioğlu ve onun ‘büyük imtihanı kaybetmiş’ eski yoldaşları

Yılbaşı yaklaşırken Roboski’den iki gün sonraki kutlamaları bir daha hatırlamak

Reform: Neden olmadı ve neden olmayacak?

Aleviler Türkiye’de aradıkları hukuku Almanya’da buldu

Daha Şeker’i yok!

Ah Ali Bey, ‘virajı alışların’ eski tadı mı kaldı?

Yargıtay, son Bylock kararıyla da asıl soruna gelemedi

Arınç’ın en büyük hasleti: Mahalle linçini göze alabilmek

Popülist liderlerin cazibesinin öbür vecheleri

Sırları şurada: Küçümseyenleri küçümsüyorlar

‘Ezik’ kitlelerin plasebosu: Popülist liderler

Dayak yeme sırası onlarda… Fransa’nın yetmez ama evetçileri: ‘İslamogoşistler’

Dünyasız bir kafayla siyasi iktidar mümkün, fakat kültürel iktidar değil

Kendi uydurduğun enformasyonla dezenformasyon

Sıra geldi kanun-kural devletinden çıkışa

Sovyet nomenklaturasının ‘sınıfsız toplum’u, Türkiye nomenklaturasının ‘millilik’i

Erdoğan’ın ‘hapisteki askeri öğrenciler’ adımı: Akıl mı devrede vicdan mı?

Türkiye’nin nomenklaturası nasıl rıza yaratıyor?

AK Parti, Z kuşağının bugünkü profilini yıllar önce çıkarmış olabilir

Zulmünü, öç alma duygusu yaratmadan bitiremeyen bir iktidar daha!

Muhafazakâr siyasetin büyük sorunu: Gençler artık din üzerinden siyasallaştırılamıyor

Neşesiz, sorudan hoşlanmayan, siyasetin esiri olmuş bir ‘reel din’ ve dindar gençler

Dindar gençler neden sekülerleşiyor? AK Parti gidişi neden durduramıyor?

ANALİZ: Oruç Reis meselesinde ‘üst akıl’ devrede miydi?

‘12 Eylül öncesi sol mücadele’nin mahiyetini gösteren üç kişisel hatıra

İki AK Parti: IŞİD’vari dindarlığa kaçışı durduran, sekülerliğe kaçışı durduramayan

Muhafazakâr genç kuşaklardaki değişim ‘büyük’ siyaseti nasıl etkileyecek

CHP tabanı 2010’dan bu yana ne kadar yol aldı?

CHP’liler bunu başarabilir mi: ‘Erdoğan’ı görmezden gel, onu sevenleri sev’

2010 referandumunu CHP getirseydi?

Türkiye’de siyasetin ‘yetmez ama evet’lerle dolu tarihi

Eren Bülbül ve ‘şehadet’ üzerinden ölümün kutsanması

Dindar kadınların direnişine seküler kadınlar da çok şaşırmış olmalı

Bir dejavu hikâyesi… ‘Ekonomi tıkırında’nın ertesi günü: ‘Kriz var’

İstanbul Sözleşmesi ve ‘türbanlı erkekler’

Kılıçdaroğlu’nun misyonu: CHP’yi gerçek ‘toplum’la karşılaştırmak

Selim Türkhan’lar AK Parti’ye ‘elveda’ derken…

15 Temmuz: Demokrasinin büyük imkânıydı, otoriterliğin mezesi oldu

15 Temmuz’un hâlâ cevabını bekleyen soruları (3)

15 Temmuz’un hâlâ cevabını bekleyen soruları (2)

15 Temmuz’un hâlâ cevabını bekleyen soruları (1)

‘Muhafazakâr eziklik’ duygusu ve iktidarın susturma-bastırma seferberliği

‘İş’leri ‘sanal hafıza sergisinde’ sergilenen gazeteciler bugün ne düşünüyor?

Çullanma kültürünün pek utanç verici bir dışavurumu

2014-15’teki o tuhaflıkları anlatmak Davutoğlu’nun hem hakkı hem görevi

Davutoğlu ve Babacan’a ‘özeleştirinizi verin’ demeyin, ‘anlatın’ deyin

Justin Trudeau ve Fahrettin Altun

İşkenceci memuruna müebbet veren devletten bugünlere…

Babacan ve DEVA’nın istikbali hakkında ‘iri’ bir iddia

Siyasetin tehlikeli oyunu: Umursarken umursamaz gibi yapmak

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (14-son)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (11)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (13)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (12)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (10)

AK Parti-ulusalcı ittifakı çatırdarken...

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (9)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (8)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (7)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (6)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (5)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (4)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (3)

‘Cumhurbaşkanımızın liderliği’: Olmasaydı olmaz mıydık?

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (2)

AK Parti döneminde Kürt Sorunu’na çözüm çabaları (1)

... Çünkü anne-babası bu dönemin ‘alt-insan’ grubundandı

Gazetecileri rahatsız eden gazetecilik

Diyanet’in derdi sahiden de dinin hükümlerini hatırlatmak mı (2)

Diyanet’in derdi sahiden de dinin hükümlerini hatırlatmak mı (1)

Erdoğan’ın ‘iki tarz-ı öfke’si ve ikinci tarzın yol açtığı feci hatalar

Bağlılığın gösterişli dışavurumları sıklıkla şüpheye dairdir

Gezi davasında istinaf başvurusu: Varsayımı ‘delil’ saymak!

‘İstifa’ bahsinin en önemli veçhesi: ‘Ak’halkın Pelikan isyanı

Çin’i övmelere doyamazken Almanya’yı ‘görmemek’

'Bilim Kurulu ne derse o' masalının sonu

Bu defaki ikrar Cemaat’i sarstı: ‘Soruların çalındığı gerçek!’

Misak-ı Millî sınırlarına dönmek: Hayali cihan değer ama...

Amerika’yı yardıma çağıran Kürtlerle alay edenler, iyi misiniz?

Haklılık duygusu, haklılık ve İdlib

Kavala olayı: Otoriterliğimiz artık parodi tadında

Gizemli flash disk artık haber, çünkü İlker Başbuğ’a vurmada kullanışlı...

İktidarın ‘bize tuzakmış’ diyeceği davalarda 1 numara adayım: Harbiyeliler...

‘Indiana Jones ve yerli’ ya da ‘Trump ve Kasım Süleymani’

Popülistler neden kazanır, liberaller neden kaybeder?

İnkârcılığın ‘onur’la bir ilgisi var mı?

Yeni partiler hangi duygular üzerinde yükselecek?

Bir kuvvetler ayrılığı müsameresi

Kemal Kılıçdaroğlu kimlerin asabını bozuyor?

‘Acı çekeni kimsenin bilmediği yer’in yeni sâkinleri: ‘FETÖ iltisaklıları’

Orta sınıfların yeniden yoksullaşması ve şehirli cinayet intiharları

Türkiye’nin ‘ölmeden evvel ölen’ adalet sistemi

Erdoğan’ın bir aya sığan meydan okumaları ve ricatları

Ahmet Altan nefreti, nefret sahipleri hakkında neler söylüyor?

Bu artık son Hürriyet yazısı, çünkü sıra cenazeyi kaldırmada...

Barzani nefreti neyin turnusol kâğıdı?

Cumhuriyetin kuruluşunun en muhkem ezberi

CHP, Suriye harekâtında farklı davranabilir miydi?

CHP’nin imkânsız denklemi: ‘Siyaset yanlış, devamı olan savaş doğru!’

Türkiye’nin herhangi bir savaşta haksız olma ihtimali var mı?

Müslüman siyasetçiler “Allah’ın kendilerini gözetlediğini” neden ve nasıl unutuyorlar?

Son defa yazıyorum ve havlu atıyorum: ‘Balyoz çetesi’ne neden ulaşılamıyor?

Halkı suçlamakla anlamaya çalışmak arasında popülizm tartışmaları

Popülist liderlere değil, onları seçene bak!

Hazin bir Türkiye hikâyesi: Devlet sopasıyla bireyselleşme

İktidarın ‘düşman’ sıralaması: Demirtaş, HDP, PKK

Babacan’ın partisi: Maddesi belli değil ama ruhu belli

Okur mektuplarıyla tarikat-cemaat-devlet tartışmasına devam

İstanbul Sözleşmesi’ne karşı toplu İslami seferberlik

‘Wife of man’den türeyen ‘woman’ ya da kadın cinayetleri üzerine tuhaf bir deneme

Tarikat-cemaat-devlet: Sert laik ezberle de olmuyor, liberal ezberle de...

Diyanet’in ‘Ortak nitelik kaybı’ ölçüsüyle ihraç ettiği imamlar

OYAK’ın İngiltere hamlesinin siyasal anlamı üzerine bir spekülasyon

İmamoğlu’na ‘yetmez ama evet’ diyen ‘yetmez ama evet’ düşmanları

E, hani AK Parti’den hiçbir olumluluk sâdır olamazdı?

15 Temmuz sonrasında OYAK neden teğet geçildi? (3)

15 Temmuz sonrasında OYAK neden teğet geçildi? (2)

15 Temmuz sonrasında OYAK neden teğet geçildi? (1)

Özeleştiriyle başlamak ve ona da ‘Gezi’yle başlamak?

Taban tabana zıt iki tarz-ı siyaset: Erdoğan ve Babacan

Siyasette ‘kendi’ kadınlarını yardıma çağırma sırası Gülencilerde...

SETA fişlemesinin ‘aleni’ olmasının anlamı

Meğer ‘sofular’ bile ‘biatçı’ değilmiş!

Muhafazakarlığın Fatih ve Başakşehir halleri

Yeni fay hattı: Her partiden İstanbullular ve İstanbul’daki Suriyeliler

Alkış bahsi: Haklılığın azalırsa vesvesen artar!

Korona, mülteciler ya da sadece korkudan anlamak

Siyasette ‘kendi’ kadınlarını yardıma çağırma sırası Gülencilerde...

SETA fişlemesinin ‘aleni’ olmasının anlamı

Meğer ‘sofular’ bile ‘biatçı’ değilmiş!

Muhafazakarlığın Fatih ve Başakşehir halleri

Yeni fay hattı: Her partiden İstanbullular ve İstanbul’daki Suriyeliler

Havuz problemi, içki problemi ve Ekrem İmamoğlu

AK Parti geri dönüşü olmayan yolda mı? Evet!

AK Parti ve CHP birbirlerinin dillerini devralmış gibi...

Dile getirilmesi ‘cool’ olmayan işkence ve kaçırma iddiaları...

İstanbul seçimi ve tekinsiz iddialar... Ne yapmalı?

YSK gerekçesi: İmamoğlu’nun haklılığını belgeleyen bir metin

Kıyaslamalı insan kaybetme vakaları: 28 Şubat’ta ve günümüzde...

İmamoğlu’nun siyasi geçmişinde bir kazı çalışması

Şimdi ürkütme değil ‘kalp kazanma’ zamanı

Revize edilmiş Kılıçdaroğlu portresi

Muhalefetteki koyu umutsuzluk dağılırken YSK seçimleri yenilerse...

Laik nihilizmle sert laik kimlikleşmenin birlikte çözülüşü (1)

Davutoğlu’nu eleştirirken ‘ama’yı cümlenin neresine koydun?

‘Geçmiş olsun’u bile esirgemenin ürkütücü imâları

CHP’nin görünmeyen kazancı: Radikal anlayış değişikliği

‘CHP Neden Kazanır, AKP Neden Kaybeder?’

CHP başka bir adayla kazansaydı AK Parti böyle davranmayabilirdi

Yenilgiyi kabul edememenin içgüdüsel kökenleri hakkında küçük bir deneme

Kürt siyasetinin şeytanlaştırılması: Tamam mı, devam mı?

Televizyonların seçim gecesi hali ya da başkası adına utanmak

Toplumun yarısını ‘soyun o zaman dövüşeceğiz’ demeye zorlayan iktidarlar

Ardern'in tuttuğu ayna sonrasında Batılı siyasetçilerin zorlukları

Ardern ve Erdoğan: Âlicenaplığın dilinin gücün diline üstünlüğü

IŞİD’li esir kadınların vicdan rahatlığını nasıl açıklayabiliriz?

Liderlerin ‘beka’ya gerçekte inanmadıklarının başlıca göstergeleri

Gezi iddianamesi: İktidarın gezi anlatısını zora sokan bir belge

Açlık grevleri ve Türkiye’nin yarınki yüzü

Eski iktidar ortaklarının şimdi çok tuhaf görünen iki hamlesi

“Eskiden adalet sevgisi sandığımız şey meğer iktidardan uzaklığımızmış”

Son polis tacizinin aynasında AK Parti iktidarı ve AK Parti kamuoyu...

Muhafazakâr gençlikte yeni seküler gedik: K-Pop

Parodi tadındaki gerçeklerin ülkesinde ‘Türkiye’ kelimesini nasıl bölmeli?

HDP, medya, siyaset ve çullanma kültürünün en utanç verici hali

Bayrak istismarının kısa tarihi: Dün sopaydı, bugün perde...

30 yıllık bir çullanma hikâyesi: Cem Karaca ve sol...

24 sansasyonel ‘Suriyeliler’ haberinden sadece ikisi doğru çıktı

Adaletsizliği, fazla kötü hissetmeden onaylamada yardımcı gerekçeler

Dindar gençlerin seküler isyanının başlıca nedenleri

“Müslüman 68’i”nin işaret fişeği mi?

İnce’ye gösterilen anlayış, İmamoğlu’na neden gösterilmiyor?

Altanlar-Ilıcak davasında hukukun ilk ışığı...

Günümüzdeki inançsızlık eğilimi ve yakın tarihimizdeki benzer dönemler

‘Soylu’ toplumsal talepler, onlara ilgisiz kitleler ve popülist liderler

Sahte haberlere neden inanıyoruz? Çünkü aydınlatmıyorlar ama ısıtıyorlar...

Bunu nasıl tartıştık: Metin Akpınar ve Müjdat Gezen’e soruşturma

Demokratik ezberlerimizi gözden geçirmeye davet (2)

Sen de ABD’nin ağzının içine bakıyordun, yine bakacaksın, bari şimdi sus!

Demokratik ezberlerimizi gözden geçirmeye davet...

Yoksulluk o kadar da dert olmazdı, adaletsizlik olmasaydı...

Flynn’in Türkiye dosyası derinleşiyor

Muhafazakâr aydınlar artık insanların çığlık atma hakkını bile tanımıyor

‘Kürdün kalbi hizmetle kazanılabilir mi’ sorusunun yeni sahnesi: Yerel seçimler

Gülen’in yanıbaşındaki “İ. K.” ‘büyük cezaevi isyanı’ için plan yaptı mı?

Yeni Şafak Kürşat Bumin’e neden tahammül edemedi?

‘Tek at tek mızrak’ bir adam ve Medyakronik kolektifi

Kürşat Bumin

Toplumsal kutuplaşma CHP’nin de büyük konforu

İktidarın büyük konforu: Sıfır siyasi riskle hak çiğneme özgürlüğü

Muhterem Nur’a ve biraz da Müslüm Gürses’e dair bir yazı

‘Kendi duvarını örmeye’ meyleden Kürdün başına gelenler...

Kürtlerin ‘bencillik’ hakkı, sol ve liberaller

Çözüm, çalışmadan kazananların horlanmayacağı yeni bir kültürde mi?

Bir barış anlaşmasını referanduma sunmak ne kadar doğru?

Erdoğan’ın ‘bilmiyor(muş) gibi yapma’ pratiği ve McKinsey hadisesi

İktidar medyasını eleştirmek: Tadı zaten kaçmıştı, artık anlamsız

Varsayımdan üretilmiş ‘delil’le ağırlaştırılmış müebbet!

Varsayımdan üretilmiş ‘delil’le ağırlaştırılmış müebbet!

Milliyetçi boğazlaşmanın Rusya sahnesi...

Zor zamanların en faydalı mesaisi: Hatalar üzerinde düşünmek

‘Dava’ siyaseti ve insanın körleşmesi

Kemalistlerin tuzağı değilmiş, hepsi iktidarın öz tasarrufuymuş!

‘Balyoz kumpasını yazan çete’ye 15 Temmuz’dan sonra da ulaşılamadı!

‘Dilerim ilginç zamanlarda gazetecilik yaparsın...’

İnsan ve kamusal figür olarak Hrant Dink

Muhalefet, kasıp kavuran krizde de yenilirse?

Bir imam-cemaat öyküsü: İktidar medyasının Osman Kavala marifetleri

Sabah ‘Büyükada işi’nde temiz kalmıştı, açığını Kavala’yla kapatıyor...

Bakan Soylu’nun pek Ergenekonvari siyaset pratiği

‘Gri’ sözlere muhalif cenahta da tahammül yok!

‘Bu sanatçılara ne oluyor böyle?’

‘Gri’ sözlere kriz tartışmalarında da tahammül yok

Laik-sol muhalefet uyduruk senaryolara neden ihtiyaç duyuyor (2)

Laik-sol muhalefet uyduruk senaryolara neden ihtiyaç duyuyor?

‘Ben palavrayım’ diye bağıran iddialar ve muhalif ruh hali...

CHP’nin sorunu, liderinin seçim otobüsünde yaşamaması mı?

Çin: 1978’de o günün Türkiye’si kadardı, bugün en büyük ekonomi

24 Haziran sonrası kitlesel depresyon

Küreselleşmeye uyum sağlayamayanları niçin öldürmeliyiz?

İki idamcı ülke (ABD ve Çin) ve idamın caydırıcılığı

AK Parti’nin büyük konforu: Umut vererek de kazanabiliyor, korkutarak da...

Gizemli flash disk: Son defa yazıyorum ve havlu atıyorum...

İnce’nin ‘yetmez ama evet’çi destekçilerinin zor günleri...

‘Muhafazakârlık karşıtı yeni küresel ittifak’ özgürlükçü mü?

Ya ‘cahil kitleler’ varsayımınız yanlış ya da seçim kazanma ümidiniz...

Kendileri gidemeyen liderlerin hazin gidişleri ve Kılıçdaroğlu

Seçimdeki ittifak küresel çaptaki yeni ittifak modelinin bir parçası mı?

Suruç (2018), Akkise (2001): Aynı medya utancı

HDP’nin oyları şaşırtıcı yükseklikte olacak

Ece Sevim Öztürk’ün hikâyesi ve o aynadan gazeteciliğimiz...

Dilemmaların geçit resmi...

Kadını mücadeleye çağıran erkeği bekleyen ‘tehlikeler...’

Seçim öncesi muhtemel ‘Mümbiç müjdesi’nin anlamı?

‘Milat’ neden 7 Şubat değil de 17-25 Aralık?

‘Millet bahçeleri’ lütuf değil, söke söke alınmış bir hak!

Doların yükselişi ve Durmuş Yılmaz’ın komplo teorisi

Tercihini çarpıtanlar bu seçimde hangi partiyi çarpar?

Seçim öfke saçarak değil umut vererek kazanılır...

İnce’nin kampanyası: ‘Tepki’ değil, ‘etki’ ortaya koymak...

Erdoğan nasıl kaybeder, İnce nasıl kazanır?

CHP’de yürek soğutan fakat iktidar getirmeyen söyleme mecburi veda

Bahçeli asıl CHP tabanına teşekkür etmeliydi...

AK Parti: ‘Dava siyaseti’nden ‘davaizm’e...

Mizahı gerçek saymak, sonra da ‘gerçeği’ manipüle etmek...

Türkiye’de Ümit Horzum, Fransa’da Theo

Çin işi distopya

Deizmin döl yatağı: Modernlik

Deizme kayışın bir kaynağı: Dindar siyasi figürler...

‘Sayın vatansever muhbir’den ‘iftiracı katil’e...

AK Parti neden ‘toplum’dan kendi ‘cemaat’ine döndü?

AK Parti’nin ‘toplum’dan kendi ‘cemaat’ine dönüşünün yıldönümü

‘Amerikancılık’ suçlamasındaki ahlaki problem (2)

Hürriyet’in bugünkü devlet gazetelerinden farkı...

‘Amerikancılık’ suçlamasındaki ahlaki problem

Kendimle dalga geçme yazısı: ‘İltisaklıya veda zamanı’ymış!

Saadet, Batı’nın Türkiye’ye ‘muhafazakâr müdahale’sinin neresinde?

‘Fırat’ın doğusu’: Süper güçle strateji tokuşturmak

‘Çözüm Sürecini bitiren cinayet’in davası ve dersleri...

Ceylanpınar 2015’e bugünden bakmak...

28 Şubat ve Gergerlioğlu gibi olabilmek...

‘Patlama ânı gazeteciliği’nin Afrin’deki hali

İki süper gücün Afrin’deki ‘yeşil ışık’ları hakkında spekülasyon

Ön yargı...

AK Parti ‘büyük konfor’unu nasıl elde etti?

AK Parti’nin büyük konforu

İnandığına oy ver(e)meyenlerin partisi olarak CHP

Hedef Misak-ı Millî ama ‘light’ bir Misak-ı Millî...

‘Misak-ı Millî savaşı’ ihtimali var mı?

Savaştan haz duyan bir gazetecilik!

Dersimiz savaşta habercilik, öğretmenimiz Başbakan...

ABD’nin Afrin’deki muğlaklığı inşallah Kuveyt’tekiyle aynı soydan değildir

İktidar-gazeteci-okur ilişkisi ya da yalanda yaşamak

Duruşmalarda sanıkların ‘siz’ talebi üzerine...

Güç odağına o kadar yaklaşırsan, haberini yapamazsın

Ortak payda...

Bir bumerang olarak ByLock: İlk dalga geldi

Büyük ve tehlikeli bir cisim yaklaşıyor: Flynn’in Türkiye dosyası (3)

Büyük ve tehlikeli bir cisim yaklaşıyor: Flynn’in Türkiye dosyası (2)

Büyük ve tehlikeli bir cisim yaklaşıyor: Flynn’in Türkiye dosyası (1)

O dosyalar kapandı ama nasıl kapandı?

Ortak değerlerde buluşmak mı, ortak olmayan değerlere saygı mı?

Gizemli flash diskin etrafındaki toplu susma âyini

Ahmet Turan Alkan

‘Başarısız’ liderin istifasının istendiği bir cemaat yapılanması?

Muhalefet, 17-25’teki hatasını ‘Zarrab davası’nda da tekrarlıyor

‘Cemaat istisnailiği’ ya da ‘bana hak, sana değil...’

Gülen’e Cemaat içinden ‘istifa’ çağrısı...

Cemaat içinden, doğrudan Fethullah Gülen eleştirileri...

Bu suyun balığı...

Cunta’nın atama listeleri, tahliyeler ve şeytanın ‘sor’ dediği...

Anneme gazeteci olduğumu söylemeyin, o beni gazete bayii sanıyor...

AK Parti’nin Atatürk hamlesi: ‘Millîlik’ siyasetinin son sürümü

Yeni AKM: Muhafazakâr taban kızacak ama küsmeyecek...

‘Yargısal tuzaklar’ ve AK Parti

‘İltisaklı’ya veda zamanı mı?

“Büyükada ajanları” gazeteciliği: Ayrıntılı döküm...

Sol’un iktidar arzusunun zayıflığıyla 1 Mayıs 1977 arasındaki bağ...

Ataerkil bir öfke mi, rasyonel bir hesap mı?

En berbat sınavlarımızdan biriydi...

Ulusalcılar boşa kürek çekiyor: Tabandaki ‘Erdoğan nefreti’ seyreltilemez

HDP ve PKK’nın ‘referandum’daki ayrışmasının anlamı

Hadi bakalım: PKK ile AK Parti ‘referandum’da aynı çizgide

Bir ‘boğazına kadar siyaset’ kurbanı olarak Meltem Cumbul

ÖTV zammı ve ‘Hükümete yakın yazar’ olmanın zorlukları

‘Bazen muktedir olmanın hiçbir düzeyi size yetmez...’

Taştan putlar yıkılırken... Düşünceden putlar taşlaşırken...

‘Yerli ve millî’ tutmadı, çünkü...

Temel saflaşmanın ekseni ‘laiklik’ten ‘millîlik’e döndü mü?

‘Çoğunluk için çoğunluğa rağmen’ mi?

‘Çaresiz kaldığında Atatürk gibi düşün’ – Norveç atasözü...

Adil Öksüz’ün serbestçe uçtuğuna inanacak kadar uçmanın analizi...

‘Flashdisk’ sorularının öbür muhatapları ve kaçınılmaz spekülasyonlar

Gizemli flashdisk’te sorular ve muhataplar

Gizemli flashdisk’i sanki herkes unutmak istiyor gibi...

İnsanın insandan uzaklaşması ve giderek büyüyen hayvan sevgisi

ByLock’u bumeranga dönüştürecek tercihler ve hatalar

ByLock’un bir bumerang olarak portresi

‘İki Türkiye’den ‘Bir Türkiye’ye...

‘İki Türkiye’yi aşacak asgari demokrat zihniyet oluştu mu?

Fatih Terim: Türkiye’nin insan hali...

HDP, ‘doğru eylem’ çizgisinde kalabilecek mi?

Medya, ‘kaybedilen insanlar’da haber değeri bulamıyor!

Sevan Nişanyan’ın ‘acayip’ bir adam olarak portresi

E. Özkök’ün fantezileri bitmek bilmiyor: 28 Şubat da ‘FETÖ’ içinmiş!

2004’teki MGK kararı uygulansaydı 15 Temmuz olmazdı ama...

AK Parti MGK’nın 2004’teki Cemaat kararını neden uygulamamıştı?

Adalet Yürüyüşü laik nihilizmi bir kez daha seyreltirken...

Suriye Kürtlerine ‘dört cep’ten müdahale hâlâ devrede mi?

‘Âlet olma’ suçlamasının anavatanında ‘adalet yürüyüşü’

Celâdeti bol, şehâmeti kıt dış politika

İç muhalefete karşı sağ’daki ve sol’daki tahammülsüzlüğün ortak bir temeli

Yargıdaki ‘operasyonel eller’, iktidar ve iktidar basını

Katar küçük, hesap büyük...

AK Parti’nin sorunu: Şükrü Hanioğlu’nu takmamak!

Akar’ın cevaplarının akla getirdiği yeni sorular

Akar ve Fidan’ın işi şimdi daha da zor

Müslümanlar, Japonlar ve modern yaşam

Bugünün barışçılarının dünkü savaşçı hezeyanları

Misâk-ı Millî barışçısı Ertuğrul Bey’in seferberlik yılları

‘Trump ne diyecek’ beklentisi ve ideolojik pozisyonların uçuculuğu

‘Kürt koridoru’na ‘en az dört cep’ten müdahale...

Al Jazeera Turk, deliliğin ortasında sakin, dengeli bir adaydı...

AK Parti, “merkez sağ” olmaya mı hazırlanıyor?

İslamcılığın AK Parti’den tasfiyesi: Devlet, tartışmanın neresinde?

AK Parti’deki ‘İslamcılık’ tartışması

Krikor Zohrab, Hrant Dink ve 24 Nisan...

Yollar yetmiyor, ‘hizmet’ yetmiyor...

‘Fiil’e ve ‘söz’e odaklanan iddianameler arasındaki bariz inandırıcılık farkı

17-25’ten bugüne: ‘Yarım gerçek’le iktidar ve muhalefet siyaseti

Parodi gibi gerçekler hızla çoğalıyordu, birinciliği Cumhuriyet iddianamesine verdiler

Referandumda 60’a 40, 65’e 35 gibi oranlar mümkün mü?

‘FETÖ avı’nda av olmak...

Soru, ‘Gülencilerin hiç mi kabahati yok?’ değil ki...

TSK’da ilk kez iki farklı Atatürkçü blok

Alman istihbaratının çok şey söyleyen çıkışı...

İfade özgürlüğü ve dini hassasiyetler

Türkiye-Hollanda gerilimi hakkında su üstüne bir yazı

Kürt sorunu için İrlanda ve Filipinler dersleri

Eleştiriyi ‘ayıp’ hale getiren linç atmosferi

‘Karargâh rahatsız’ kıyametinin dört atlısı

‘Kardeşlik’le çözülemeyecek iki büyük sorun

‘Üst akıl’ söylemi tedavülden kalkarken...

Şimdi de muhafazakârların anti-Amerikancılığı ‘error’ veriyor

‘Hayır’ için ikna kampanyası kimi hedef almalı, kimi alıyor?

‘Evet’e çalışan ‘hayır’cılık...

Editoryal bağımsızlık: Fransa’da olan Türkiye’de neden olamıyor? (2)

Editoryal bağımsızlık: Fransa’da olan Türkiye’de neden olamıyor? (1)

Bildiğimiz milliyetçiliğin geri dönüşü ve yeni dünya savaşı ihtimali

Eleştiriye tahammül yoksa ‘seviyesizlik’ kaçınılmaz

Bir otoriterlik kaynağı olarak ‘dava’ siyaseti

İktidara yakın medyanın hali ve referandum...

10 yıl önce Dink’in bedeninin yanı sıra neyi vurmuşlardı?

AK Parti, 7 Haziran benzeri bir ihtara hazır olmalı

‘İktidar kaybı’ korkusu ve çatışmacı muhafazakârlık

Darbe komisyonu: ‘Yaşasın siyaset’ demiştim ama...

Nöbetleşe tahammülsüzlük, nöbetleşe zorbalık...

Alevi gençliği (2016): ‘Mazlum, mağdur, masum, kaygılı...’

Uğrunda ‘kendi ölülerimizi’ bile harcadığımız siyasi hırslarımız...

‘Kaos ortamını takiben ordu darbesi’ ihtimali (2)

‘Kaos ortamını takiben ordu darbesi’ ihtimali (1)

Modernliğe İslam ve İslamcılar da direnemedi

CHP’nin anlamadığı: Siyasi pazarlık ilkesizlik demek değildir

HDP, düştüğü yerden nasıl kalkar?

Sadece bedenlerimiz aynı gemide...

AK Parti ‘siyasetsiz seçmen’lerin davranış modelini unuttu mu?

Ahmet Türk’ün tutuklanması: ‘Yok artık’ duygusuna devasa bir katkı

Akar’ı ve Fidan’ı çağırmayan komisyon ‘araştırma’ sıfatını hak eder mi?

AK Parti, çok ağır bir hatanın eşiğinde

Seçimler, ‘cool’ tercihler, tercihini çarpıtanlar

Emre Taner’in tanıklığı: Zor zamanda konuşmak...

Gezi’den bu yana ‘amigo’ ve ‘düşman’ gazeteciliğin serüveni (1)

AK Parti’lilerin AK Parti’ye desteği mutlak mı?

Cumhuriyet operasyonu: Kendi ayağına bir kurşun daha...

‘Kumpas’ı Yalçın Akdoğan da düzeltti

‘Kumpas’tan, ‘Sapına kadar gerçekti’ye Ergenekon ve Balyoz (2)

‘Kumpas’tan, ‘Sapına kadar gerçekti’ye Ergenekon ve Balyoz (1)

‘Millîlik’ siyaseti, proje okullar ve Doğan grubu

15 Temmuz darbe komisyonu: Yaşasın siyaset

'Camilere bayrak’ iyi niyetli bir talep mi?

Barışın amacı adaleti tesis olsaydı, hangi savaş biterdi?

‘FETÖ’ de labirente giriyor: Susurluk gibi, Ergenekon gibi...

‘İkinci darbe... Pek yakında...’ Bu film kime yarar?

Bir davayı itibarsızlaştırmanın denenmiş, garantili yöntemi

‘Subliminal darbe mesajı’na ve başka tuhaf şeylere dair ‘faydacı’ bir yazı

‘Halka rağmen halk için’ci bir örgüt olarak PKK

Bir ‘rüzgâr eken fırtına biçer’ hikâyesi...

Demokrasinin amigosu

‘Subliminal darbe mesajı’na ve başka tuhaf şeylere dair ‘faydacı’ bir yazı

Kemalist subaylar sahnede: Bit pazarına nur yağıyor...

Teşkilatı mı cezalandıracaksınız, zihniyeti mi?

‘Öcalan endişesi’nin büyümesine neden izin veriliyor?

13 yıl sonra yine ‘haklı cinayet’, yine ‘anlamlı cinnet’

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (6 ve son)

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (5)

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (4)

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (3)

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (2)

AK Parti-Cemaat ittifakı: Vur, fakat dinle (1)

Ordu’da yeni düzen ve ‘istemezük’çü muhalefet

Belki de ‘akim kalmış bir darbe’den başka çare yoktu (3)

Belki de ‘akim kalmış bir darbe’den başka çare yoktu (2)

Belki de ‘akim kalmış bir darbe’den başka çare yoktu (1)

Naif bir yazı...

Artık kimse ‘Ne yani, asker kendi uçağını mı düşürecekti’ demesin!

Düşmansız yapamamak, düşmansız yapamayanlar...

AB, Kürt meselesi, vesayet ve ‘eski ezberler’

Savaşa dönüşmüş siyaset, medya, sosyal medya

‘Mış gibi’ sivilliğin serencamı

İzlanda tarzı direniş

‘Bağımsız İngiltere’de ve ‘Bağımsız Türkiye’de etnik sorun

‘Balyoz kumpasçıları’na neden ulaşılamıyor?

Bir ‘eğlence-oyalama’ aracı olarak ‘seri katil Atalay Filiz’ haberleri...

‘Hizmet ve yatırım’ vurgusu Kürtlerde neden tepki yaratıyor?

Anti-Amerikancılığın ‘error’ verdiği an: Sıra Kürt siyasetinde

Dijital oyunbozanların dokunulmazlığı

Hrant Dink sadece Alman Parlamentosu’na ‘size ne’ dememişti

Gezi için ‘Ataerkil siyasetin sonu’ demiştim ama...

Kılıçdaroğlu’nun ruh hali

Leninist dindarlığın sonu!

‘Daha fazlasını’ isteyip Kürtleri kızdırma sırası devlette...

Duygu Asena: Kadının adını koyan kadın (3)

Duygu Asena: Kadının adını koyan kadın (2)

Duygu Asena: Kadının adını koyan kadın (1)

Bir kısım medyaya geçmiş olsun!

Ankara garı katliamı bir ‘kırmızı pazartesi’ cinayeti miydi?

İçine gireceğim bir gayretin girizgahı olarak...

‘Millîlik’ de bir siyasettir ve her siyaset gibi tartışılabilir

Şimdi PKK ne yapar, devlet ne yapar?

Son tecrübe, Kürtlerin hiçbir zaman ayaklanmayacağını ima ediyorsa?

Balyoz (2010) ve ‘sol’ askeri darbe (1971) arasındaki benzerlikler

Herkesten önce sahibini vuran bileşim: Öfke artı çaresizlik

Darbe davalarına bugünden bakış (3)

Kendileri gidemeyen liderlerin hazin gidişleri

Darbe davalarına bugünden bakış (2)

Darbe davalarına bugünden bakış (1)

Öcalan’ın zamanı geldi mi?

‘Aşırı haklı’ların aşırı tahammülsüzlükleri hakkında...

Gazeteciliğimizin bir hastalığı: ‘Fiil’e değil ‘özne’ye odaklanmak

Can korkusu, başka her şeyi önemsizleştirirse ne olur?

‘Yüzde 50’nin nihilizme varan umutsuzluğu (2)

Yüzde 50’nin nihilizme varan umutsuzluğu (1)

‘Millîlik’ siyaseti ‘ilâhiyat’ haline gelirken...

Dolmabahçe’de masa yıkılmasaydı?

Kürtler artık devletten de PKK’dan da daha uzak

Hükümet, Sezer’in veto ettiği kararnameyi yeniden yayımladı

Selin Sayek Böke hadisesi ya da ‘Müslüman olmayan’ın tekinsizliği

‘Sıfır muhatap’çılık HDP’de de güçleniyor

‘Eski döneme benzeme’ yarışında medyanın notu çok yüksek

Arınç’ın eski ‘demir leblebi’ eleştirileri...

Arınç’ı ‘şimdi sevmeye’ ve ‘şimdi sevmemeye’ başlayanlar...

Kürt halkı neden ‘muhatap Kürt halkıdır’ı benimsemiyor

Yine o eski(miş) çözüm: ‘Muhatap Kürt halkı...’

AİHM’nin ‘Nokta’ kararındaki çok önemli ayrıntı

Temel saflaşmanın ekseni değişiyor: Laiklik yerine ‘millî’lik (3)

Temel saflaşmanın ekseni değişiyor: Laiklik yerine ‘millî’lik (2)

Temel saflaşmanın ekseni değişiyor: Laiklik yerine ‘millî’lik (1)

Fikir ayrılıkları neden arkadaşlıkları da bitiriyor?

Mahçupyan’a taarruz: Perdenin önü, arkası

21. yüzyılın küresel ittifakı: ‘Hayat tarzı...’

Söz mühendisliğiyle muhalefet: Taze örnek

ODTÜ’deki mescit tartışması: Başka hayatlar ve otoriter sekülerlik

Hendeklerin Kürtleri PKK’dan uzaklaştırma ihtimali var mı?

Sonradan “özcü” olanların muhalefeti

Dink cinayeti: Anlama kılavuzu gibi iddianame (2)

Dink cinayeti: Anlama kılavuzu gibi iddianame (1)

Savcı da ‘kolektif cinayet’ dedi

‘Kardeşlik’ vurgusu Kürtlerde neden sinirlilik yaratıyor?

'Girdik’, ‘vurduk’ gazeteciliği el değiştirdi

Gazetecilik sır ifşa etme mesleğidir

‘Faili meçhul’lerle hesaplaşamadık

Günümüz medyası: Kolektif suç ürünü

Dink soruşturmasında son gözaltıların anlamı ne?

Savaşa dönüşmüş siyaset, medya, sosyal medya

Baykal'ın sahneye dönüşü

Karayılan ne demiş oldu?

Türkiye'nin 'imkânsız' koalisyonları

'Balyoz'un davası ve hakikati

Erdoğan, süreçleri neden böyle yönetiyor?

Yalan temelli propagandanın işleyiş ilkeleri

Hrant Dink cinayeti soruşturmasında sıra Engin Dinç'te

HDP'nin oyları şaşırtıcı yükseklikte olabilir

Paris saldırısının dayattığı tartışma

Yalman’dan Özkök’e: Lütfen konuşun

Erdoğan, Başbuğ’a neden inanmamıştı?

Yılmazer de Engin Dinç’i işaret ediyor

İstanbul’dan Trabzon ve Ankara’ya ağır suçlama

Dink cinayetinin istihbaratçıları ne dediler?

Balyoz: Darbe mi? Kumpas mı? - 7

Balyoz: Darbe mi, kumpas mı? - 6

Balyoz: Darbe mi, kumpas mı? – 5

Balyoz: Darbe mi, kumpas mı? - 4

Balyoz: Darbe mi, kumpas mı? - 3

Balyoz: Darbe mi? Kumpas mı? - 2

Balyoz: Darbe mi, kumpas mı? 1

Bugün hangi ‘mümkün çözüm’ü ıskalıyoruz?

Pişkin'in intiharı ve medya...

IŞİD ve 21. yüzyılın 'kurtuluş' ideolojisi

Darbe delilleri ne kadar güçlü?

Liderlerden akla ve kalbe zarar sözler

Hrant Dink '23,5 Nisan taziyesi'ne hiç şaşırmazdı

Cemaat ile hesaplaşmada hükümet-Ergenekon işbirliği muhtemel

Tanıklığa çağrılırsam, söyleyeceklerim...

Hürriyet’le uğraşmanın tadı...

"Göbeğini kaşıyanlar"ın en güzel günleri...

5 No’lu hard disk ‘yeniden yargılama’yı sağlar mı?

Başbakan vurdukça Sarıgül keyifleniyor!

Mahkeme TÜBİTAK raporuna ne diyecek?

Aziz Yıldırım / İlan edildiği anda biten Sezar’lık!

Yeniden yargılama ve 11 No’lu CD -3-

Sevan Nişanyan / Akıl, enerji, öfke, tutku…

Yeniden yargılama ve 11 No’lu CD -2-