Dağılmışlık ve belirsizlik duygusu bu kadar güçlü yaşanmamıştı hiç. Bu güne kadar sığınılacak liman bir biçimde bulurdu hep. Hükümetin yönetmez olduğu yerde ya ordu devreye girerdi ya da yargı gerekli ayarı çekerdi. Ama bugün gördük ki, sistemde her şey aslında pamuk ipliğine bağlıymış.

Yürütmede toplumun temel beklentileri doğrultusunda yol aldığı izlenimi vermeye çalışan, ama gerçekte kendinin ve yakın çevresinin bekası peşinde koşan, yasamayı da kontrolü altına almış ve yoldan çıkmış bir siyasi irade var. Karşısında ise milliyetçilikten beslenen resmi; Allaha hizmet yolunda yürüyen gayrı resmi bir muhalefet yer alıyor. Sistemi denetlemesi ve uyarması beklenen anayasal organlar, yargı, bürokrasi ve basın deseniz; bağımsızlığını tümüyle kaybetmiş, siyasallaşmış, iktidar ve muhalefet arasında bölünmüş ve kendi içinde kavgaya tutuşmuş durumda.

Toplum olarak bundan son derece tedirgin ve rahatsızız. Pek çok insanın “bir ara bulucu çıksa da muktedirler arasındaki şu kavga bir an evvel bitse” diye düşündüğüne eminim. Çünkü vatandaş “sonuçta yiyen yediği ile kalır, bana da faturayı ödemek düşer” diye düşünüyor. Haklı da, bu güne kadar hep böyle olmuş.

Bu yolsuzluk soruşturmasının ve bu soruşturmayla içine sürüklendiğimiz karmaşanın arkasında bir takım derin mihraklar var mıdır? Olabilir, muhtemelen de vardır. Geçmişin iktidarı mihraklar muhalefet olmuş, muhalefette olan mihraklar iktidar olmuş. İyi de bu neyi değiştirir?

Bu sistemde işlemler ne zaman açık ve ortaklaşa kabul edilen hukuk üzerinden sürdürüldü ki?  Sistemde, amaç yolunda kullanılan her yolun mubah sayıldığı bir kurtarıcı hukuku cari değil mi? Bu karmaşada at iziyle it izini bir birinden ayırt etmenin anlamı var mı?

Kirli sistem suçüstü yakalanmıştır. Kimlik üzerinden, kurtarıcılar üzerinden kurulan ve sürdürülen siyasal yapı, siyasal yaşam iflas etmiştir. Günümüzde yaşananlara bu teşhisi koymak zorundayız.

Aldığı eğitim sonucu bu ülkeyi ayakta tutmak için savaşırken canını ortaya koydu kurtarıcı, kefeni hep yanında gezdi.  Vatan için, millet için kâh kurşun atıp kâh kurşun yerken, birazcık dünya malı götürmüş, kendi ikbalini hazırlamış çok mu? Kendine hayrı olmayanın millete hayrı olur mu? Daha kendini kurtaramamışın devleti kurtarabileceğine nasıl inanılır? Padişahın ne kadar yakınında isen o kadar zenginsin. Kapıkulu geleneğinin bize öğrettiği bu değil mi?

Bana bu topraklarda devlete sırtını dayamadan zengin olan, kariyer sahibi olan bir işadamı, bir siyasetçi gösterin? Gösterebilir misiniz? Varlık vergisi, mübadele ile tek parti döneminde kimilerinin elinden alınan zenginlik, daha sonra gene birilerinin elinde toplanmadı mı? Bu topraklarda getiri elde etmenin ordu ve devlet kapısı dışında bir başka yolu oldu mu?

PKK, Türkiye Hizbullah’ı hangi ihtiyaçtan doğdular. Bu örgütlerin toplum mühendisliği ürünü birer araç oldukları inkâr edilebilir mi?  PKK’yı bitirmek için 1990’larda Jitem içinde kurulan yapı, daha sonra kendi bulaştığı işler için pek çok infaz gerçekleştirmedi mi? Susurluk neydi?

Günümüzde de gücünü Allahtan alarak devlet kurtarmaya, ayakta tutmaya soyunmuş Halaskarlarımız; din kardeşi ülke İran’a, Frenklerin koyduğu ambargoyu delebilmesi için destek olmak istemişler. Yani sonuçta hayırlı bir işe soyunmuşlar. Ama bu arada alınan petrol altınla ödenirken kur farkından kaynaklanan avantayı; kara para aklamadan gelen paraları aracılar ile aralarında bölüşüvermişler. Daha fazla büyümek için iktidara sırtını dayayan, bu arada iktidar partisine destek olan müteahhitlere, işadamlarına da kadir bilir velayeti-amme sahipleri olarak usulünce yol göstermişler; iş alanı açmış, ihalelerde kolaylık sağlamışlar. Bu arada tabi, parmaklarına yalanacak kadar bir bal da bulaşıvermiş. Anlayacağınız al gülüm ver gülüm dünyası, ne var bunda şaşıracak?

Ama işte sistem buysa, her kurtarıcının ayağını çelme takacak dışarıdaki mihraklarla bağlantılı bir rakip sonuçta ortaya çıkıyor.

Bugün yaşadıklarımızın geçmişteki kavgalara göre sistemin varoluşunu tehdit edecek boyuta ulaşması şundan: Bu güne kadar tanık olduğumuz siyasal çatışmalar geçmişte hep hakem gözetiminde bir takım kurallara bağlı olarak sürdürülüyordu. Kazanan hakem onayıyla rüştünü ilan ediyordu. Şimdi ortada hakem yok. Hakem olması gerekenler kurtarıcılardan birinin yanında saf tutmuş durumda. Bütün subaşlarına himayeniz altına girenleri yerleştirirseniz olacağı bu.

Durumun vahameti de işte buradan geliyor. Avantadan pay alanlar ile alamayanlar arasındaki kavga sistemi kilitlemiş durumda.

Bir biçimde sistemi elde tutan baş kurtarıcıyı değiştirdik diyelim. Sorun bitecek mi? “Daha fazla taş getirin de rakibime atayım” havasındaki CHP ve MHP’yle en önemli silahı dua ile beddua olan illegal cemaatlerle nereye varılabilir; sisteme ilişkin hangi sorunları çözebilirsiniz. Daha demokratik bir anayasa ortaya çıkması için, bu partilerin, yeni anayasa çalışmalarına her hangi bir katkıları oldu mu? Kürt sorununu bu partilerle çözebilir, yeni siyasi birliği, yeni siyasal yaşamı bu partilerle kurup işletebilir misiniz?

Yürütme, hakkımda yapılacak soruşturmalardan haberim olsun diyor. Kendisine yönelik soruşturmaların önünü Adli Kolluk Yönetmeliğinde yaptığı değişiklikle kesmeye çalışıyor. Yürütmeden güç alan kolluk güçleri savcının talimatına uymuyor. Başsavcı savcının elinden dosya alıyor, savcısını suçluyor. Savcı görev yapmam engellendi diyor, talimatlarını yerine getirmeyen kolluk amirleri için suç duyurusunda bulunuyor. HSYK savcının işine yürütme karışmasın diyor. Başbakan hem HSYK’yı hem savcıyı suçluyor.

Şu manzaraya bakar mısınız? Bu nasıl yürütme, bu nasıl hukuk, bu nasıl sistem!

2 yıl önce 34 insanı bombalayıp parçalayanlar için kılını kıpırdatmayan ama BDP milletvekilini PKK üyeliğinden içeri atamaya karar veren, canın istediği milletvekilini dışarı bırakıp canının istediğini içeride tutan bu yargıçlar, bu savcılarla mı haklıyı, haksızı, yolluyu, yolsuzu ayırt edeceksiniz. Bu hukukla mı adalet arayacaksınız? Bu ülkede savunma hakkının gerçek anlamda kullanıldığı bir duruşmaya, “savunma hakkını kullanabildim” diyen bir avukata tanık olduğunuz mu?

Kendisine yolsuzluk soruşturması açanlara karşı istiklal savaşı veren bir siyasi lidere, bir partiye bu güne kadar tanık olduk mu? Soruşturmanın sağlıklı bir biçimde sürdürülmesini engellemek için idari kolluk yönetmenliğini değiştirenin, buna karşı çıkan HSYK’yı Danıştay’da bu konuda açılan davayı etkilemekle suçlamasına ne dersiniz? Madem yolsuzluk suçlaması bir komplo, siz pürü paksınız, madem bunu yapanlara karşı istiklal savaşı başlattınız, o zaman hakkında soruşturma açılan Bakanları neden değiştirdiniz?

İpliği böylesine açığa çıkmış bir siyasi partinin, kendini hala “AK” olarak adlandırmasından daha trajikomik bir ironi olabilir mi? Siyasal yaşamın içine düştüğü durumu göstermesi bakımından bu son derece çarpıcı. Pişkinlik, öfke, panik, kendinden olmayana saldırı ve “yavuz hırsız” ruh halleriyle sistemi benzeri görülmemiş bir karmaşaya içine sürükleyen, inandırıcılığını yitirmiş bu siyasi iradeyle bu ülke nereye gider?

Güçler ayrılığı, temsil etme, katılımcılık, yerelleşme, hukukun üstünlüğü, sosyal devlet ve vatandaşlık temelinde yeni bir siyasi birlik kurup; yeni kurumlar, yeni kurallar ile bu siyasal birliğe işlerlik kazandırmadıkça bu bunalımdan kalıcı bir çıkış olmayacaktır.

Bu velayet rejimi değişmedikçe sırtımıza binen AKP olmuş, CHP olmuş sonuçta çok da fark etmiyor. İtiş kakışın faturası sonuçta hep halka çıkıyor. Sonra gelsin zamlar, enflasyon ve işsizlik.

Öyleyse gelin ilan edelim!

Kimlikler üzerinden, toplum mühendisliği üzerinden, kurtarıcılar üzerinden, devlet eliyle rant paylaşımı üzerinden kurulup yürütülmeye çalışılan bu son derece merkeziyetçi siyasi-kurumsal yapı iflas etmiştir.

Allah taksiratını affetsin.