Seçim kampanyasının en heyecanlı, en kanlı canlı bölümü şüphe yok ki, Güneydoğu, Kürt meselesi üzerine olan kısmı.

Doğal...

Kürt sorunu Türkiye'nin en sert, en kanlı ve tek taraflı adımlarla çözülmesi mümkün olmayan ana meselesi...

Ama daha önemli bir nokta var.

Şu:

Bu sorun üzerine yapılan tartışmalar, bu sorunu aşar, siyasi aktörlerin genel olarak topluma, siyasete, demokrasiye, çağa bakış açısını da ortaya koyar.

AK Parti, MHP, CHP, BDP ve diğerleri...

Göz atalım...

AK Parti siyasi iktidar olmasından ötürü zaman zaman bu tartışmaların, eleştirilerin odağına konmaktadır. Geçmişin tüm faturası, AK Parti'nin sırtına yüklenmeye çalışılmaktadır.

Ama kabul edelim ki, gerçekler farklıdır...

AK Parti iktidarıyla ilgili önce şu tespiti yapalım:

Yaşanan tüm zorluklara, karşı karşıya kalınan tüm risklere, çözümü askıya alınan kimi sorunlara rağmen Türkiye son yılların en ışıklı, umut verici dönemlerinden birisini bu siyasi partiyle yaşadı.

Değişim politikaları izlendi ve bunu AK Parti taşıdı...

Dünyanın ekonomik düzenden siyasi düzene, hak anlayışından hukuk anlayışına, uluslararası dengelerden uluslararası yeni bir dönemi soluduğu, iç ve dış dinamiklerin bir bütün haline geldiği şu günlerde, Türkiye'nin değişim politikalarıyla ortaya koyduğu çaba şu "çifte anlam"ı içeriyor:

Bir yandan daha özgür, daha müreffeh, kendisiyle barışık, demokrasi kavramından üreyen yeni bir toplumsal mutabakatla farklılıkları dahilinde bütünleşmiş bir düzene ulaşmak...

Diğer yandan, içine kapalı her ülkeyi, askeri güçten siyasi konuma ve ekonomik dokuya, her yönüyle marjinalize edebilecek dünya koşullarına uyum sağlayarak ayakta kalma mücadelesi vermek ve büyüme arayışını sürdürmek...

Bunun yanında değişime doğru yapılan her hamle, her yüzleşme, sorunları cepheden ve toplumsal siyaset cihazlarıyla göğüsleme, kaçınılmaz kısmi krizler üretse de, bu dertlerin parça parça bertaraf olmasını, en azından tabu ve korku olmaktan çıkmasını ve kimi çözüm ışıklarının belirmesini beraberinde getirdi.

Ancak değişim asli, kriz tali oldu...

Dönelim Kürt sorununa...

Çerçeve aynı ve son sekiz yılın bilançosu şu:

Temel hak ve özgürlükler alanının genişlemesi, bu çerçevede Kürtlerin taleplerini daha somut bir şekilde ifade imkânına kavuşmaları, dil ve kimlik üzerindeki yasal baskıların önemli ölçüde giderilmesi, resmi bakışın Kürt sorununu, Kürtlerin talepleri ve durumlarından kaynaklanan bir mesele olduğu kabul noktasına gelmesi...

Bugün kim ne derse desin, siyasi rekabet okları faydacı olarak nereye çevirirse çevirsin, son sekiz yılda çözümsüzlük ve statüko arayışlarının hedefi bu gelişmeler olmuştur...

Kürt sorununu çözmek yolunda atılan adımları, yapılan girişimleri, açıklamaları bu nedenle her zaman aynı ses, aynı tepkilerle karşılandı...

Örneğin bugünlerde beyaz ulusalcılıkla devletçi milliyetçiliği birleştiren MHP'sinin politikaları ortada...

2005'de Bahçeli'nin sarfettiği, "AK Parti'nin Türkiye'de yaptığı tahribatı ne Yunanistan İzmir'e, ne de İsrail Gazze'ye yaptı..." sözleri örneğin...

Aynı dönemde CHP'nin, AK Parti'yi PKK ile müzakere içine girmesiyle suçlaması örneğin...

Kürtlerin, Kürt siyasi hareketinin tek konuşabildiği ve konuşabileceği aktör bugün itibariyle AK Parti'dir.

Gelişmeleri, aktörleri ve imkanları doğru okumak, yerli yerine oturtmak gerekir...

Türkiye seçim sonrasında bu gerçeklerle yol alacak...