7 Haziran sonrası yaşadıklarımız,  bizleri karanlık bir koridorda sağında ve solunda ne olduğunu kestiremeden yürümeye çalışan birinin durumuna soktu. Koridorun aydınlık bir anında öngörülemeyen bir biçimde gerçekleşen elektrik kesintisine, koridorda yarattığı telaşe ve belirsizlik havası eşlik ediyor. Kesintinin sabotajdan kaynaklandığı hem evdeki durumdan hem de mahalledeki hareketlilikten anlaşılabiliyor.

Sabotajı gerçekleştiren terör örgütünün içte ve dışta sırt sıvazlayıcılarının sayısında ilk kez belirgin bir artış olduğu dikkatlerden kaçmıyor. Hatta denilebilir ki PKK, kuruluşundan bugüne Türkiye’ye karşı en geniş ittifakını kurdu.

Terör saldırıları ile ‘çözüm sürecinin’ erozyona uğradığından söz ediliyor. Lakin saldırıların biçimi, daha fazlasının umulduğunu gösteriyor. Erozyonu yetersiz görmüş olacaklar ki hedefleri tek kelime ile bir göçük oluşturmak. Çözüm süreci, terör örgütü tarafından bir daha başlatılmaması adına göçük altında bırakılmak isteniyor. Şehit olan asker ve polislere gerçekleştirilen saldırılarda, kendilerine kurşun sıkılmakla yetinilmeyip, eş ve çocuklarının da hedef alınması ne türden bir gözü dönmüşlükle karşı karşıya olunduğunu kanıtlıyor.

Bir etkide bulunmak isteyenlerin tepkileri hesap dışı tutması düşünülemez. Terörün yarattığı etki Batı illerinde kimi yerlerde ölçüsüz bir tepkiye dönüştü. Nahoş görüntüler ortaya çıktı. Oysaki iç savaş hazırlayıcılarının ve Kürtlerle Türkler arasında telafisi imkânsız bir kopuş için mevzilenen terör örgütünün arayıp da bulamadığı tam da bu.

HDP şaşırtmıyor

HDP cephesi bu süreçte dökülen yaldızlarını toplamayı bile bir kenara bırakarak içinde debelendiği “lafız-mana” tenakuzunu derinleştiriyor: Her türlü güzel kelime itinayla tüketilir! Barış, özgürlük, büyük insanlık, çoğulculuk, demokrasi...  

80 milletvekili değil 180 milletvekili de çıkarsalar durumlarında bir değişiklik olacağını sanmam. Bunun olabilirliğine ilişkin en küçük bir işareti, emareyi Türkiye toplumuna vermemek konusunda oldukça dikkatliler.

İçine çekildiğimiz şiddet sarmalında HDP’nin “Türkiyelileşme” söyleminin her zamanki kronik “lafız-mana” tenakuzlarından birisi olduğu da çabuk ortaya çıktı. Türkiyelileşme söylemi esasen Süleyman Seyfi Öğün’ün de isabetle kaydettiği gibi Türkiyelileşmiş Kürtleri de HDP’lileştirerek Türkiye’den uzaklaştırmaya matuf bir girişime dönüştü.

Ak Parti ne söyleyecek?

Bu sıcak gündem içinde Ak Parti kongresini gerçekleştirdi. HDP cephesinin tutumundan çok daha önemlisi Ak Parti cephesinin bundan sonra nasıl bir tutum alacağıdır. Başbakanın sıklıkla dile getirdiği ‘kamu otoritesinin tesis edileceği’ yönündeki beyanını ‘güvenlikçi politikalar’ olarak tanımlayan birkaç kavram özürlüyü saymazsak eğer bu cümlenin herhangi bir ihmale yer bırakmaksızın hayata geçirilmesi tabii ki herkesin arzusudur. Lakin bir siyasi parti olarak Ak Parti’nin bundan sonrası için daha fazlasını söylemesi gerekiyor. Toplumun beklentisi de bu yönde kuşkusuz. Zira güvenlik, kim olursa olsun devleti yönetenlerin sorumluluğunda. Sorumluluğunda olunan bir şeyin vaat olarak sunulması düşünülemez/düşünülmemeli. Dolayısıyla yaklaşan seçim öncesi Ak Parti’yi bekleyen en önemli şey sonrası için ne söyleyeceğini belirlemek ve netleştirmek olacaktır.

Başbakanın kongredeki konuşması henüz bu konuda belirginleşmiş, netlik kazanan bir siyasal söylemin oluşmadığı izlenimi verdi. Seçime az bir süre kala bu durumun Ak Parti aleyhine bir durum olduğu muhakkak. Güvenlik güçleri zaten kendi operasyonları ile ilgili açıklamalarda bulunuyorlar. Hükümet de bu bilgilendirme sürecinin bir parçası. Ancak toplum, çözüm sürecini de hayata geçirmiş bir partiden işlerin bu noktaya geldiği bir vasatta gelecekteki politikaları hakkında ne söyleyeceğini merak ediyor.  Yarın seçim meydanlarında Ak Parti’nin cevaplaması istenecek bir soru olacak bu.

Ak Parti’nin bu soruya vereceği cevap hem kendi hem de Türkiye’nin istikametini tayin edecek.

aliaydin505@gmail.com

twitter:@_aydinali