Bu gazeteyi bir avuç genç insan çıkartıyor. Neler çektiklerini, nelerle karşılaştıklarını, neler yaşadıklarını ayrıca anlatmaya gerek yok, bu gazeteyi izleyen herkes onların maceralarını biliyor zaten.

Şimdi, yaşlı bir adamın bu çocuklarla biraz “babaca” övünmesini, onlarla nasıl iftihar ettiğini söylemesini hoşgörün.

Çoğu belki de bir “gazetenin” nasıl hazırlandığını ilk kez Taraf ’ta görmüş bu genç insanlar üç buçuk yılda, Türkiye’nin bugün dünyada en fazla tanınan, en fazla konuşulan, en fazla güven duyulan gazetesini yaratmayı başardılar.

Bu, anlamsız, afaki, boş bir övünme değil.

Yeryüzünün en bilinen markalarından biri haline gelen WikiLeaks, ele geçirdiği belgeleri yayınlamak üzere büyük yayın organlarıyla anlaştı.

Amerika’da New York Times, İngiltere’de The Guardian, Fransa’da Le Monde, İspanya’da El Pais, Almanya’da Der Spiegel.

Ve Türkiye’de Taraf.

Bu işin nasıl olduğunu merak ettiğinizi tahmin edebiliyorum.

Biz, Wikileaks’e gitmedik, doğrusu böyle bir şeyin olabileceğini hiç düşünmedik, onlar bize geldiler.

Ellerindeki Türkiye’yle ilgili 24 bin sayfalık 11 bin gizli belgeyi yayınlatmak için bir Türk gazetesi aradıklarında araştırma yapmışlar, Assange’ın sözleriyle “en korkusuz gazete” olarak Taraf ’ı gördükleri için de bize geldiler.

Wikileaks’in kurucusu Julian Assange, ağır bir baskı ve saldırı karşısında olduğu için zor günler geçiriyor ve haklı olarak “olabileceklerden”, birlikte çalıştıklarının başına geleceklerden de çekiniyor.

Bu yüzden, önce “aracılarla”, daha sonra şifreli yazışmalarla temas kuruldu.

Assange’ın, “anlaşmayı imzalamadan önce” bir Taraf yöneticisiyle yüz yüze görüşmek istemesi üzerine Yasemin Çongar İngiltere’ye gitti.

Bu biraz maceralı bir yolculuktu.

Assange’ın güvenliği nedeniyle bütün ayrıntıları söylemeyeceğim, sadece şu kadarını söyleyeyim, değişik bir telefon numarası alınarak ve internet üzerinden şifreli görüşülerek buluşma tarihi ve yeri belirlendi.

Wikileaks para talep etmedi, istedikleri tek şey, bu belgelerin çarpıtılmadan, sansür edilmeden ama korunaksız insanlara zarar verilmesini de önleyerek dürüstçe yayınlanmasıydı.

Bir anlaşma imzaladık.

Şu anda 2000-2010 dönemini kapsayan 11 bin gizli Amerikan belgesi bizde.

Bunları yarından itibaren yayınlamaya başlayacağız.

Fethullah Gülen’den Erdoğan’a, ordudan medyaya, Hrant Dink cinayetinden Ergenekon’a, Balyoz’dan generaller arası sürtüşmelere, PKK’dan Türk siyasetçilerinin portrelerine, iş dünyasından gizli savaş pazarlıklarına kadar akla gelecek ve gelmeyecek her türlü konu var.

Biz bunların hepsini teker teker taradık.

Sadece ham belgeler olarak koymayacağız gazeteye.

O belgelerin yayınlandığı dönemdeki siyasi durumları, ilişkileri, bağlantılı başka olayları, bazen bir “telgrafta” geçen bir sözün nasıl başka bir olayı açıklayan bir ipucu olduğunu okuyucuların bir bütünlük içinde kavrayabilmesini sağlayacak bir anlatımla yayınlayacağız.

Her belgenin “işlenmesi”, hazırlanması belli bir zaman aldığı için, yayınlarda bir “önem” ve kronoloji sıralaması olmayacak.

Ama her belgede sizi şaşırtacak bilgilere, ilişkilere, ayrıntılara rastlayacağınıza, her okuduğunuz belgede yeni bir şeyler öğreneceğinize, sonunda da Amerika’nın Türkiye’ye bakışını, değerlendirişini, Türkiye’nin kendi iç çatışmalarının Amerika’ya nasıl yansıdığını bütünlüklü olarak kavrayacağınıza emin olabilirsiniz.

Bu yayın, heyecanlı bir gazetecilik lunaparkının hiç bitmeyen sürprizler zinciri olacak.

Sanırım, uluslararası medyanın da dikkatini çekecek olan bu yayın, Türkiye’deki gazetecilik için tarihi kavşaklardan biri.

Dünyayla Türkiye’nin kesiştiği nokta aydınlanacak.

Assange, gerek yeryüzündeki başka tecrübelerinden, gerekse kişisel maceralarından öğrendikleriyle, bu yayınların “başımızı derde sokabileceğini” söyledi, ona “dertlere alışkın olduğumuzu” söyledik biz de.

Her “derde” karşı hazırlıklıyız, bunu “engellemeye” kalkışacak birileri olursa, biz bunu başka mecralardan yayınlayabilmek için de hazırlıklarımızı yaptık.

Dünyanın ve Türkiye’nin şeffaflaşmasında bir payımız olmasını istiyoruz çünkü.

Gazeteciliğin böyle bir iş olduğuna inanıyoruz.

Böyle bir “işbirliği” için Taraf ’ı seçen Assange’a olduğu kadar, Wikileaks’in işbirliği yapacağı bir gazeteyi yaratan genç insanlara ve bu gazetenin yaşamasına yardımcı olmak için ellerinden geleni yapan okuyuculara da teşekkür borçlu olduğumu biliyorum.

Doğrusu ya, gazetecilik çok sevdiğim bir iş değil ama bazı günler böyle bir gazetenin parçası olmaktan her türlü sıkıntıyı aşan bir sevinç duyuyorum.

Bu da, öyle günlerden biri işte.

ahmetaltan111@gmail.com