Arap dünyasındaki ayaklanmalar Suriye’ye kadar tırmanıp bizim sınıra dayandı.

Tunus’un, Mısır’ın, Yemen’in diktatörleri devrildi, Libya’nın diktatörü devrilmenin kıyısında, Suriye lideri de belli ki kendini kurtaramayacak.

Bu ateşin İran’ı, Azerbaycan’ı yakmayacağını düşünmek saflık olur.

Çepeçevre bir ateşle kuşatılacağız.

Niye birdenbire bütün diktatörler devrilmeye başladı?

Bunun herhalde birçok nedeni var ama bence en önemli nedeni “robotların” hayatımıza girmesi.

Artık fabrikaların çoğunda robotlar çalışıyor.

Bir iki düğmeye basıyorsun ve bir sürü robot birarada çalışarak malları üretiyor.

Yorulmuyorlar, durmuyorlar.

Çok fazla ve çok kaliteli mal üretiyorlar.

Günlük hayatımıza her gün yeni aletler giriyor.

Bu gelişmiş ve epeyce pahalı aletleri kimlere satacaklar?

O kadar çok mal üretiliyor ki dünyadaki herkesin “müşteri” haline gelmesi gerek bunları tüketebilmesi için.

Bu mallara müşteri olabilmek için belli bir gelişmişlik ve refah düzeyine de ulaşılması lazım.

Diktatörlüklerle yönetilen ülkelerde genellikle diktatörler zengin, halk fakir.

Bu eskiden iyiydi.

Çünkü “tek bir zengin adamın” alabileceği mallar revaçtaydı, füze satmak için zengin bir halka değil zengin bir diktatöre ihtiyaç vardı, bir adam kararı veriyor, parayı bastırıyor, silahları alıyordu.

Ama silah yerine fotoğraf çeken milyonlarca telefon ya da milyonlarca görüntülü bilgisayar satabilmek için “bir adama” değil milyonlarca müşteriye ihtiyacınız var.

Bu da o aletleri alabilecek paraya ve onları kullanabilecek bilgiye sahip milyonlarca insan demek.

O zaman, tek bir adamın elindeki parayı alıp milyonlara dağıtmak zorundasınız.

Bunun için de diktatörler devreden çıkmalı, onlara giden para eğitime ve refah yaratacak işlere harcanmalı, geri kalmış ülkelerdeki insanlar da “müşteriler” arasına girmeli.

Bugün olan, benim görebildiğim kadarıyla, temelde budur.

Bu, bir insanın ya da bir ülkenin ya da bir ülkeler grubunun iradesiyle olmuyor, bu, insanlığın ortak iradesiyle gerçekleşiyor.

Durdurulması mümkün değil.

Bu üretim biçimi, bütün dünyayı tek bir pazar haline getirirken, bütün toplumları da tek bir vücut haline getiriyor.

Nasıl bir insanın dolaşım sisteminin bir yerinde oluşan kan pıhtısı bütün vücudu etkiliyorsa, bu üretim ve tüketim zincirinin bir noktasında oluşacak pıhtı da bütün dünyayı etkiliyor.

Onun için, yeryüzü bundan elli yıl öncesinden farklı olarak “demokrat” bir tavır benimseyip, halkını ezen diktatörlerin üstüne birlikte yükleniyor.

Diktatörler gidecek, halklar zenginleşecek.

Yaratıcılık gelişecek.

Gittikçe hızlanarak yeni mallar girecek hayatımıza, yaşama biçimlerimiz, alışkanlıklarımız değişecek.

Sonunda kaçınılmaz olarak, sınırlar, devletler, bayraklar anlamlarını yitirecek.

Sürekli yenilenen ve çoğalan mallar dünyayı dolaşacak, yönetenler değil icat edenler zenginleşip güçlenecek.

Şimdi bu kaçınılmaz sürecin içindeyiz.

Onun için değişim ateşi bir ülkeden bir ülkeye sıçrayarak bu diktatörler diyarına yayılıyor.

Türkiye, bu alevlerin ortasında, değişime “yanmadan” ayak uydurma yeteneğine sahip bir ülke ama eğer bu yeteneğini kullanamazsa burası da yangından payını alır.

Alevler buraya da sıçrar.

Burası da yanarak değişmek zorunda kalır.

Yanmamak, dünyanın “sağlıklı” bir parçası olmak için herkesin eşit olduğu, zengin olduğu, geliştiği, demokratik bir ülke oluşturmak zorundayız.

Bunu yapacak imkâna da sahibiz.

Yarından itibaren, bu imkânı kullanıp kullanamayacağımız ortaya çıkacak.

Kendimizi, anayasamızı, yapımızı yenileyebilirsek, paramızı silaha değil bilgisayara harcayacak bir düzen kurabilirsek, bütün insanlarımızı bilgisayar kullanacak yeteneğe kavuşturabilirsek, biz de dünyanın zenginliğinden payımızı alırız.

Aksi takdirde, o ateş buraya da sıçrar.

Gerçeği görmeyen herkesi yakarak Türkiye’yi değiştirir.

Benim umudum, bunu kırıp dökmeden yapmamız.

Seçim sürecindeki gerici şaşkınlıklar dönemini geride bırakıp, yeniden aklı keşfetmemiz.

Bu umudun gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini de, emin olun, tahminimizden de yakın bir zamanda göreceğiz.

ahmetaltan111@gmail.com